By the way, voor zij die het nog niet mochten gezien hebben, mijn kinnebakkes begint stilaan weer te begroeien met een stoppelveld. Het experiment om ongeschoren door het leven te gaan, was geen lang leven beschoren. Maar ik heb er toch een nieuw scheermachien en een nieuwe aftershave aan overgehouden. En een pijnlijk vel.
En dus blijft die stoppel voorlopig opnieuw staan. Tot ik het weer eens in mijn krullen krijg om dat klein beetje haar dat er toch nog mijn gezicht staat te verwijderen. Maar voorlopig dus niet. Na twintig jaar weet ik weer hoe het aanvoelt om een babyvelleke te hebben in mijn gezicht en het hoeft niet. Niet voor mij en niet voor Els. Want ik kreeg al klachten dat die stoppel te hard was. Te ruw. Tja, en wat doe je dan als liefhebbende echtgenoot ? Je vrouw ter wille zijn hé.
Al wilde ik het zelf ook wel hoor. Een stuk luiheid zat er zeker ook in, elke morgen scheren is niets voor mij.
Soit, de stoppel is dus terug, opmerkingen als 'ik miszag iets, maar ik weet niet wat' horen nu hopelijk weer tot het verleden (sorry hé Kiki
)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten