Gisterenavond - tussen de drink van ons Annette door - naar The Matrix geweest (gratis, je kent dat wel hé
De robots (APU's) deden me dan aan de robots uit de eerste Star Wars films denken, alleen een beetje onhandiger. Ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat er ooit dergelijke vechtmachines ontwikkeld zullen worden, die met moeite op hun benen blijven staan en zich niet snel kunnen verplaatsen. Maar ik ben dan ook geen militair hé.
En dan het zwerkbalgevecht van Harry Potter en zijn vrienden boven de stad, waar Neo de final battle met Mr Smith uitvecht. Prachtig gewoon. Om nog te zwijgen over het obligate engelengezang bij het betreden van de stad van de machines en de zware latijnse liederen tijdens het finale gevecht. Een beetje te voorstelbaar en klassiek naar mijn zin.
En al ben ik een sucker voor romantische films (zoals hier al herhaaldelijk verteld), het melige lag er bij momenten een beetje te dik op. Zonder echte emoties op te wekken. Wel tranen en droefheid en liefdesverdriet, etc. Maar niet echt en doorleefd om mee te voelen. En soms wat veel voor een dergelijke film.
Conclusie : een echte aanrader voor wie een dergelijke film nog nooit gezien heeft, qua speciale effecten mag het er wel zijn (al is het nieuwe er wel wat af), maar ik heb al betere films gezien. Maar ja, wie ben ik hé, het is zoals met alles, over smaak en kleur valt niet te twisten. Wellicht zijn er - terecht - een heleboel mensen die deze film goed vinden en een heleboel anderen die - ook terecht - hem slecht vinden. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde, gelukkig zijn we niet allemaal Mr Smith, het zou er nogal droevig uitzien. Of zijn we dat wel ? En denken we maar - ons ingegeven door The Matrix - dat we verschillend zijn ? .....
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten