dinsdag, september 30, 2003

Nu weet ik waar mijn collega Smintjes zijne kost verdient ...
Hij is gewoon de eigenaar van een grote muntjes fabriek. Ik heb dit vroeger meer gesnoept, maar het was gewoon uit mijn gedachten gegaan, tot ik straks een leeg doosje in de het vak van de deur van mijn wagen zag liggen.

Dit kan toch geen toeval meer zijn : heer Smintjes, gelieve er voor uit te komen : out uzelve, verberg het niet meer ! Geef het toe, en we zullen het jou niet kwalijk nemen.
Met een levenslange voorraad Smintjes (heb je hem ? nu is het toch wel heel duidelijk ;-) zullen we jou vergeven dat je dit grote geheim zolang voor ons verborgen gehouden hebt.
Blijf je ontkennen, dan ban ik je voor eeuwig uit mijn bloggersbestaan ;-)
Blogje ',','
Een dagje vakantie
Dat had ik echt wel nodig na deze drukke weken en het deed deugd. Niet veel gedaan, maar heel veel rondgereden, boodschappen gaan doen naar alle kanten. De brouwer nog gaan betalen voor zaterdag, naar de post (nog wat bestelde boeken wegdoen) en dan natuurlijk binnengelopen in de Standaard in Westerlo die net naast de post ligt. Maar mijn boek was er nog niet. Spijtig. Maar het was niet onverwacht. Ik was gewaarschuwd dat het wel even kon duren, en dat werd bevestigd door Anne-Marie Hooybergs, collega-schrijver bij Uitgeverij Kramat die ik in Westerlo tegenkwam en even daarvoor bij Geens goederen ook al van ver gezien had. De Standaard is blijkbaar niet van de snelsten als het op uitleveren van boeken uit het depot aankomt. Want daar is ie ondertussen al.
Afwachten dus. Namiddag was ik nog in Herentals en daar ook even in de Standaard binnengelopen natuurlijk, maar ook daar was ie niet. Dus maar even gevraagd aan de dame achter de balie. "Heeft u 'Meriumbe' ?" De vrouw keek alsof ze het in Keulen hoorde donderen, maar ze ging het toch even opzoeken. "Hoe schrijf je dat ?" Even gespeld. "En wie heeft dat geschreven ?" "Vos, denk ik." ;-)
"Neen, is er nog niet, maar kom binnen 2 weken nog eens terug, dan zal hij er wel zijn." Dat zal ik zeker doen, want ik wil mijn boek gewoon in de boekhandel zien liggen.

Namiddag was Els ook thuis en zijn we terug gaan rondrijden, naar Herentals, kadootje kopen voor één van mijn petekinderen wiens verjaardag binnenkort gevierd wordt. Iets gaan drinken, een bloemetje kopen bij Bullekens Beirincks (een zeer mooie, stijlvolle en bekende, grote bloemenzaak aan dees kanten) en dan nog even een speelgoedje voor haar zoeken in Happy Land.

En hier moet er mij toch iets van het hart : Zijn ze nu helemaal zot geworden ? Vorige week schreef ik al over hoe ze in de Aldi al met Sinterklaas bezig zijn. Maar bij Geens Goederen in Tongerlo en bij Happy Land in Herenthout zijn ze al volop bezig met alles voor Kerstmis klaar te maken. Dat is toch niet te doen ! Dat is nog 3 maanden verwijderd. Is er dan geen respect meer voor deze culturele waarden en moet echt alles wijken voor de commercie ? Op deze manier verdwijnt het laatste greintje sfeer dat er nog rond deze feestdagen hangt, en zal alles opgeslokt worden door het grote monster dat winstbejag en profijt heet. En ja natuurlijk, een bedrijf moet winst maken en moet zoveel mogelijk van de markt pakken, maar er zijn toch wel grenzen. Goed fatsoen speelt in mijn boek ook nog altijd mee in het zakendoen, maar blijkbaar is dat niet overal het geval.
Enfin, ik vind het verschrikkelijk en hoop dat er toch wel eens paal en perk aan gesteld zal worden, want op deze manier verliest iedereen helemaal het noorden en staat alles op zijn kop. Ik ben er echt niet goed van.
Maar na het verorberen van een half brood en het koken van een grote casserol spaghetti saus (volgens eigen geheime recept), die ik toch wel veelvuldig moest proeven (owee mijn dieet ;-), voelde ik me toch alweer een stukje beter.
Blogje ',','

maandag, september 29, 2003

Ja, het wordt afgezaagd
Ik weet het, ik blijf maar doorgaan over mijn boek en over zaterdag en over hoe goed mensen het wel vinden. Ik weet dat dit wellicht wat pretentieus overkomt en vooral afgezaagd, maar ik kan er niets aan doen. Het houdt me gewoon bezig. Weten dat er mensen zijn die mijn boek lezen en die het goed vinden, is iets ongelooflijks. Het is een heel speciaal gevoel en als ik er te veel over nadenk, wordt ik er echt emotioneel van. Ja, oude softie die ik ben ;-)

Maar ik beloof dat ik ook stilaan over andere dingen terug zal schrijven. Zaols de 'Ataris' met hun versie van 'Boys of Summer' (oorspronkelijk van de Eagles als ik me niet vergis). Hun versie vind ik ok, een beetje ruiger, maar mag er best zijn. Hun naam vind ik ook helemaal geslaagd als ex-Atari 1040ST adept. (heb die bak nog steeds trouwens en hij werkt nog altijd, alhoewel hij wel al een tijdje afstaat en na 15 jaar trouwe dienst uiteindelijk toch vervangen is door een Pentium based machine). Maar weg doe ik dat ding niet, no way.
Wat me een beetje stoorde aan hun website, was het groot aantal popups voor mechandising en hun nieuwe album, maar, als zelf zijnde zo'n beetje artiest begrijp ik wel dat ze hun waar aan de man (of vrouw) willen brengen.
Wat me echter behoorlijk stoorde aan de videoclip die ik vanavond op TMF gezien heb, is dat die kerels persé hun gitaren moesten stuk slaan. Als ik me niet vergis, zaten daar echte Gibson's en Fenders tussen en dat gaat me recht door het hart als ik zie dat zulke degelijke gitaren zomaar in stukken geslagen worden. Daar kan ik echt niet tegen. Dat gaat te ver. Maar ja, ik kan er toch niets aan doen zeker ?

Of zoals John Hiatt het een aantal jaren geleden schreef :
Oh it breaks my heart to see those stars
Smashing a perfectly good guitar
I don't know who they think they are
Smashing a perfectly good guitar


Het is toch godgeklaagd dat deze mensen die goede gitaren zomaar om zeep helpen. Dat is zo'n beetje als vers voedsel rechtstreeks de vuilbak in kappen voor het oog van hongerige mensen. Dat is toch ook not done ? Ook als het niet voor het oog van deze hongerige mensen is trouwens.
Dus muziek ok, attitude absoluut niet, daar kan ik niet mee om. Ik heb ook wel eens een gitaar de nek omgewrongen, maar dat was niet opzettelijk, die was gewoon domweg omgevallen en de hals brak in 2. Was ook maar een heel goedkope gitaar, niet veel aan verloren, ze speelde toch niet fantastisch. De gitaar die ik toen in de plaats gekocht heb, speelde een heel stuk beter. Een Ibanez PF30. Dit model is niet meer te vinden op de site, maar een PF20 lijkt er wel heel sterk op.


Ik zou het eigenlijk toch terug wat meer moeten doen, gitaar spelen. Ze staat hier achter mij in de bureau (toch mijn akoestische, de electrische ligt in de logeerkamer in een kast, samen met de versterker en een resem pedalen, een namaak Fender Telecaster), maar ik kom er veel te weinig toe om te spelen.

En dit overzicht op de site van Fender is zeer leuk en interessant.

Als ik ooit eens wat meer tijd heb, ga ik dat zeker terug doen, want ik vind dat wel leuk. Misschien dat het me allemaal lukt als ik ooit fultime schrijver ben ;-) (ja, ik kon het niet laten :-p
Blogje ',','
Ik moet het nog echt gaan geloven
Dat mijn boek niet slecht is :-))))) Alle reacties die ik tot nu toe gekregen heb, zijn positief. Misschien (wellicht) zal dit nog wel veranderen, maar iedereen vindt het goed, vlot lezend, spannend, speciaal, etc. (enkele van de comments tot nu toe van mensen die al een stuk gelezen hebben).
Ik word er zowaar stil van. brrrrr. Nu maar hopen dat de pers er hetzelfde over denkt en het ook goede recensies geeft. En als dan mensen die mij niet kennen het ook nog willen kopen, dan is het pas helemaal ok.
Een spannend, bangelijk, opwindend, fantastisch, superleuk avontuur dat nu begonnen is. En hoe het ook eindigt, voor mij kan het niet meer stuk. Van geen kanten :-)
Blogje ',','

zondag, september 28, 2003

Ik ben een tevreden man !
Waw, het was goed, leuk, plezant, lukratief ;-). Het was zoals het moest zijn. Een hoop volk, sommigen die ik niet verwacht had, anderen niet die ik wel verwacht had, maar het was goed. Iedereen was - voor zover ik kon oordelen - zeer tevreden, en dus ik ook. Reacties waren zeer positief, en meer moet dat niet zijn.
Kortom : de voorstelling van Meriumbe was meer dan geslaagd. Ik ben een gelukkig man !
En al die er niet waren, hadden ongelijk :-) Maar niet getreurd, het boek is nog altijd te verkrijgen en ligt vanaf nu in de betere boekhandel.
Blogje ',','

zaterdag, september 27, 2003

Waar zijn de zenuwen ?
Ik weet het niet. Niet dat ze er niet zijn, maar ik had het veel erger verwacht. Wellicht komen ze straks nog wel, maar ik heb nu iets van : wat het is, is het, kome wat kome wil, we zien wel. Het kan voor mij al lang niet meer stuk. Mijn boek wordt uitgegeven en wordt straks (hopelijk) door heel wat mensen gelezen. En hopelijk vinden ze hem nog goed ook. Meer moet dat toch echt niet zijn :-)
Blogje ',','

vrijdag, september 26, 2003

Zijn we d'r klaar voor ?
We zijn d'r klaar voor. Alles is voorzien, morgen de zaal klaarzetten, tafels, stoelen, podium, geluid, drank, versiering, posters, snoep, etc. Alles is, moet alleen nog in de juiste volgorde aan elkaar gehangen worden. En dan kan het spektakel beginnen. En ik word (t -> vandaar dat ik dt fouten begin te maken ;-) zenuwachtig terwijl ik dit typ.
Het valt totnogtoe behoorlijk goed mee met de zenuwen, maar ik denk dat ik er morgen van ga weten. Maar ja, daar had ik maar eerder aan moeten denken toen ik er aan begon. Maar hoe had ik nu kunnen weten dat er iemand zo gek gevonden zou worden om mijn boek uit te geven ? Dat is toch absurd ? ;-)
Enfin, het is nu zover, niets meer aan te doen, en het is best leuk. Als er nu nog wat volk komt en als ze het boek nu nog allemaal gaan goed vinden (en kopen natuurlijk ;-), dan ben ik een zeer gelukkig man. Ben ik nu al wel, maar het kan altijd nog erger.
Voor zij die niet kunnen komen, duim voor mij, en je kan altijd nog eentje bestellen hoor. Ik heb er nog en als ze op zijn, kan ik er altijd bijkrijgen. Niemand moet zich geremd voelen om een boek te bestellen. Het is perfect normaal dat je zo iets goeds wil lezen. Niets om je voor te schamen :-))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
En voor de eigenlof helemaal te erg wordt, zal ik maar stoppen en gaan slapen, want het wordt morgen een drukke dag.
Just go with the flow and ride the waves :-)

Blogje ',','
Snelheid, ik ga eraan kapot
Roept Tine ons vanop billboards langs de autosnelweg toe, met haar vinger in een trekkerbeweging tegen haar hoofd. De zoveelste campagne van het BIVV zou je kunnen denken. Ze doen heel veel om de mensen te overtuigen om trager te rijden en ik moet eerlijk toegeven, ik hou me ook niet overal aan de maximumsnelheid. Zoals de meerderheid van ons denk ik. Geen excuus, maar het is zo. Al moet ik zeggen dat ik de laatste tijd toch wat rustiger rijd. Niet zozeer omwille van de hoge boetes, maar wel om het risico dat ik iemand zou omver rijden te verkleinen. Want daar heb ik schrik voor. Een boete kan je betalen. Een mensenleven dat je vernield, is onherstelbaar.
En toen ik de radiospot van deze campagne hoorde, kreeg ik het toch wel effe koud.Tine zingt samen met wat vriendjes en vriendinnetjes iets wat op het eerste gezicht een vrolijk liedje lijkt, maar als je goed luistert, hoor je de heel ernstige ondertoon, om te eindigen met "Ik wil niet dood gaan." Ik kreeg het er echt koud van. Verdorie, dat ging recht naar mijn hart. Ik heb zelf een zoontje van 4,5 en ik mag er niet aan denken dat er met dat kereltje iets zou gebeuren. Dus ga ik in de toekomst nog rustiger rijden en proberen elk ongeval te vermijden. Want geen enkel mensenleven is het waard om 2 minuten vroeger aan te komen. Geen enkel.

Blogje ',','

donderdag, september 25, 2003

Nonsens from Schoten
Net nog wat aan rondneuzen geweest bij andere blogs en kom ik er daar toch een tegen die blijkbaar regelmatig hier op bezoek komt. Maar ik wist dat natuurlijk niet. En die bij mijn dierbare blog (en andere nog steeds en ex-) collega's Smintjes, Dipfico en Highfly regelmatig over de vloer komt. Iemand uit de Planet omgeving ?
Ik weet het niet. Zij heet Nadine en werkt bij SD, zover ben ik al mee.
De rest, dat weet ik niet, maar misschien dat ze dat hier even kan toelichten in de comments die ze hier gejat heeft ;-). Grapje hoor, ben blij dat er nog mensen het kunnen gebruiken, heb er ook even naar moeten zoeken hoe je hier comments kon invoegen, maar eigenlijk is het dus heel simpel. Zoals ergens hieronder uitgelegd wordt. Werkt perfect samen met Blogger. Dus commenten maar. :-) (wat in de computertaal nog wel iets anders wil zeggen, maar dat laten we hier dus maar in het midden ;-)
En voor zij die het nog niet wisten (ja, ik weet het, ik ben een ongelooflijke zaag) : zaterdag is de voorstelling van mijn boek : "Meriumbe, de vlucht van het Heilig Vuur." Allen daarheen, allen daarheen.

Blogje ',','
Dead poets society
Nog steeds een uitzonderlijk goed film. Ik denk dat het de vierde of vijfde keer is dat ik hem zie (2 of 3 keer in de cinema), maar ik blijf onder de indruk van Robin Williams zijn prestaties. Hij is en blijft nog steeds één van mijn favoriete acteurs en de gevoelens die hij opwekt in deze film, zijn fenomenaal.
Ik voel echt woede omwille van de hypocriete en bekrompen houding van de leraars en de ouders van Will. Hoe kleinburgerlijk kan men zijn ? Niet te doen ? En het speelde zich af een aantal jaren geleden, maar ik ben er zeker van dat het in veel van die privé scholen in Engeland nog steeds zo aan toe gaat.
Een echte aanrader voor iedereen die een goede film wil zien. Dank u Canvas :-)
Blogje ',','

woensdag, september 24, 2003

Nu is de paus helemaal zot geworden !
Dat hij niet heel goed bij zijn hoofd meer was, was al een tijdje duidelijk, maar nu begint hij toch echt te zwansen. Geen vrouwelijke misdienaars meer, geen populaire muziek meer in de kerk, geen applaus meer en meer latijn. En er was nog wel iets, maar als dat zijn poging is om terug meer mensen in de kerk te krijgen, wel try again. Wat je hierdoor in de kerk krijgt, zijn fundamentalisten, van het type Taliban. Zij die de vrouwen terug aan de haard willen en de pastoor terug willen instellen als belangrijkste persoon van het dorp (samen met de schoolmeester en de dokter).
Niet te doen gewoon. Waar zit die met zijn gedachten ? Voor zover hij nog ergens zit met zijn gedachten, want ik las net vandaag dat hij er slecht aan toe is en dat hij zelfs niet meer kan spreken. Dus kan je je de vraag stellen of dit wel allemaal van hem komt of van de fundamentalistische groepen rond hem. Ik denk dat die kans vrij groot is.
En als er iets is waar ik grondige, maar ook zeer grondige hekel aan heb, dan is het wel fundamentalisme. Daar kan ik absoluut niet, op geen enkele manier mee om. Daar ben ik radicaal (ja fundamenteel dus ;-) tegen.
Mensen met oogkleppen op, die enkel hun eigen ding zien, en voor niets anders oog hebben, dat zijn gevaarlijke mensen. Mensen die terug willen naar hoe het vroeger was, alleen maar omdat ze toen meer macht hadden, die moet je in het oog houden. En dat is nu net wat deze paus aan het doen is.
Met alle respect, maar ik denk dat het best is dat hij snel de stok doorgeeft aan iemand anders, want zo gaat hij niet veel goeds meer doen.
Natuurlijk is dit nog niet zo erg als zijn verbod op het gebruik van condooms in Afrika. Dat is je reinste moord ! Uiteraard is onthouding de beste manier, maar iedereen weet dat de mens zo niet gemaakt is. Het vlees is zwak. En als je dat weet, en als je weet dat er streken zijn waar het HIV besmettings percentage rond de 50% of zelfs meer ligt, dan is het toch ronduit misdadig dat hij zoiets kan stellen.
Ik kan er niet bij, met mijn simpel verstand kan ik er niet bij, maar ik hoop alleen dat het ooit zal beteren. Dat, als er een nieuwe paus komt, hij deze dingen anders zal aanpakken. Niet dat ik me laat leiden door wat die heilige man in Rome te vertellen heeft, maar veel mensen in Afrika doen dat wel. Met alle gevolgen vandien. En dat is erg, heel erg.
Laat ons dus hopen dat er snel verandering in komt. Want anders loopt het helemaal verkeerd af.
Blogje ',','

dinsdag, september 23, 2003

Terminator II op bezoek in Vilvoorde
Met alle respect voor de persoon in kwestie, maar tijdens een meeting die ik deze namiddag had, kon ik me niet van de indruk ontdoen dat ik tegenover één van de hoofdrolspelers uit Terminator II zat. De T 1000 voor de ingewijden. De manier waarop die kerel keek, zijn gezicht, zijn oren, alles deed me aan deze figuur denken. Ik zat bijna te wachten tot Arnold The Terminator de zaal binnengestormd zou komen met een bazooka in de aanslag en deze robot in flarden zou schieten, die dan kort nadien weer mooi in elkaar zouden vloeien, aangezien deze T 1000 van vloeibaar metaal gemaakt was.

Maar de heer Schwarzenegger heeft het blijkbaar te druk met zijn campagne om Senator te worden, want hij is niet gekomen, en de T 1000 is niet in flarden geschoten. Hij kon op een gegeven ogenblik zelfs lachen, dus denk ik niet dat het de echte was. Maar toch, zelfs na nog eens opnieuw, en nog eens opnieuw, en nog eens opnieuw te kijken, bleef hij mij aan de echte T 1000 (oftewel Robert Patrick) doen denken.
Enfin, als deze persoon dit ooit zou lezen, niets persoonlijks hoor, maar ik vond het gewoon een treffende gelijkenis.
Blogje ',','
M-day minus 5
Zo voelt het ook aan : M-day. De grote dag, verdorie wat is dit plezant ;-) Zenuwen nog redelijk onder controle, organisatie goed op weg, meer moet dat niet zijn. En ondertussen nog wat werken, al moet ik eerlijk toegeven dat mijn hoofd er niet helemaal naar staat. Af en toe slagen mijn gedachten er wel eens in om af te dwalen naar andere, meer fantasy-achtige oorden en ik moet zeggen, da's best leuk.
Nieuwe dingen schrijven zit er al een tijdje niet meer in, maar als dit alles achter de rug is, wil ik me daar toch weer terug op toeleggen, want dat is echt leuk. Als ik dan nog zin heb natuurlijk, als er iemand mijn hersenspinselen nog wil lezen. Maar ik denk van wel, totnogtoe zijn de reacties positief, dus dat zal wel lukken.
En als dit alles achter de rug is, ga ik ook wat rust nemen. Want op het werk (je weet wel, dat scharlaken bedrijf in Vilvoorde) is het behoorlijk druk, té eigenlijk, en dan nog die voorstelling erbij. En mijnen hof die zich in een niet helemaal perfect staat bevindt. Dat is niet leuk. Naar sommige mensen hun normen zou hij nog zeer goed in orde zijn, maar voor mij dus niet ;-)
Enfin, het komt allemaal best in orde, en als het in orde is, dan gaan we zeker nog eens naar Oostende. Even uitwaaien en genieten van de zon (hopelijk), zee (zeker) en de wind (heel zeker ;-). Als de regen wegblijft is het goed.
En zoals Bon Jovi op de achtergrond net gezongen heeft : "All you gotta do is keep the faith." Meer moet dat niet zijn.
Blogje ',','

maandag, september 22, 2003

Nu wil ik helemaal rust !
Gisteren nog maar net geschreven dat het te druk was, wel vandaag was het zo mogelijks nog erger. Ik denk dat mijn GSM nog nooit zo veel gegaan heeft als vandaag. De ene na de andere belde met alle mogelijke en onmogelijke problemen en vragen. En problemen zijn er wel geweest :-(
Ze zijn ondertussen wel weer opgelost, maar ik hoop dat ze nu wegblijven. Ik heb nog wel andere dingen te doen deze week dan met het werk bezig zijn. Alhoewel alles wel lijkt in orde te komen. Podium is net geregeld, zal er zijn voor zaterdag, geluidsinstallatie is er, drank en snoeperij is er. De boeken zijn er. Nu het volk nog, en het is ok. Een aantal mensen hebben wel laten weten dat ze niet konden, vooral een aantal vrienden van vroeger, waarvan ik gehoopt had dat ze gingen komen, maar ja, wat doe je er aan. Als je de uitnodiging laat verstuurt, hebben mensen al licht iets anders, verstuur je ze vroeg, dan vergeten ze het. En verstuur je ze verschillende keren, beschouwen ze het als spam ;-)
Dus zullen we wel zien wie er wel of niet komt. Wie komt is heel welkom, wie niet komt, mag altijd zo een boek bestellen. Ik zal nog wel een reminder sturen, of het nu als spam beschouwd wordt of niet :-)
Blogje ',','

zondag, september 21, 2003

Ik wil rust !
Na gisteren voormiddag de hele tijd aan de telefoon gehangen te hebben voor Scarlet, en dan van 14 u tot 00u00 gewerkt te hebben en vanmorgen terug om 9u op post te zijn in Antwerpen tot bijna 15 uur, wil ik nu wat rust. Maar die was me niet gegund. Terwijl ik naar huis reed, al een conference call gedaan. Dan naar Wiekevorst gereden, naar moemoe in het rusthuis, waar Els en Bram waren, onderweg geen telefoon gehad. Maar dan naar Morkhoven, naar de 'lekboerderij' voor een driedubel ijsje en daar begon het weer. Twee keer telefoon en onderweg naar huis op de fiets nog eens een conference call gedaan van zowat 20 minuten. Leuk hoor, een uitje met het gezin.
En toen ik eindelijk thuis was en de tafel aan het zetten was om te eten, ging de telefoon weer. Met het nieuws dat het allemaal opgelost was. Ikke blij, maar was nog niet zeker, dus gevraagd nog iets na te kijken. Waar ze me tijdens het eten dan weer voor terugbelden met de mededeling dat het in orde was. Goed nieuws dus, maar eigenlijk een beetje te veel. Ik kan het niet over mijn hart krijgen, maar soms zou ik dat GSM onding gewoon in de beek willen gooien. Maar ik ben te zot daarvoor. Kan er niets aan doen, zo ben ik. Maar een beetje rust af en toe, zou toch niet slecht zijn.
Enfin, de werkweek begint weer, morgenvroeg op post in Antwerpen om de restanten van de verhuis op te ruimen, en dan zien we wel weer, nietwaar.
Blogje ',','

zaterdag, september 20, 2003

Wat een dag
Vanmorgen al telefoon omwille van electriciteitsproblemen in Antwerpen, die opgelost, dan switch kapot, die opgelost, dan airco kapot. Ondertussen boodschappen gaan doen, een journalist over de vloer gehad voor mijn eerste interview. Die nog maar net buiten, belde mijn uitgever dat mijn boeken toegekomen zijn. Nog rap gebeld om de drank voor volgende week te bestellen en dan naar de uitgever. Daar mijn eerste boek officieel in ontvangst genomen. Rap naar huis, rap gegeten en dan naar het werk om weer een verhuis te doen.
En die is nu, zo rond 23u afgerond, vlot gegaan, maar weer een hele dag werken (van 14uur tot nu) en morgen om 9 uur mag ik hier weer terug zijn om de rest af te ronden (het telefonie stuk). Waarom heb ik toch gene stiel geleerd. Maar ja, eigenlijk is het wel leuk. Dus zullen we het maar blijven doen zeker :-)
Blogje ',','
Hoort wie klopt daar kinderen, hoort wie klopt daar kinderen
Makkers staakt uw wild geraas. 't Heerlijk avondje is gekomen, 't Avondje van Sinterklaas.

Dat is althans wat ze bij den Aldi denken, want daar staat het al vol met tonnen chocola en speculaas van Sint Niklaas. Dat is toch godgeklaagd. Het is verdomme nog maar half september en ze slaan er je al mee rond de oren. Dit gaat toch wel echt te ver. Is er dan geen schaamte meer onder de commercanten ? Moet echt alles wijken voor het geld ?
Daar ben ik nu echt niet goed van hoor, dit is niet te doen. Ze moesten verdomme een wet maken die dit soort wanpraktijken verbood. Hoe moet je dit nu aan je kind uitleggen ? Niet te doen. Schandalig. Neh.
Blogje ',','

vrijdag, september 19, 2003

En het gaat verder
Daarnet de eerste fotograaf over de vloer gehad die een foto van mij kwam maken voor De Streekkrant.
En ook net de bevestiging gehad van mijn uitgever dat De Standaard boekhandel mijn boek gaat verdelen. Wat zeer goed nieuws is, want in principe nemen zij geen debutanten.
Het gaat hard, niet te doen, ik wordt er nog zenuwachtiger van. 'k Ga subiet een goed glas wijn drinken, dan zal het hopelijk wat beter gaan. En morgen en zondag mag ik bijna de hele dag werken, dus zal dit mijn gedachten ook wel wat verzetten.

Onderweg naar huis ook nog iets vreselijks gezien, iets waar mijn - weinige - haren recht van overeind gingen staan. Een rilling liep over mijn ruggengraat en de toppen van mijn vingers begonnen te tintellen. Ik heb me echt moeten inhouden om niet beginnen te krijsen.
Wat stond er namenlijk op een affiche langs de kant van de weg, net voorbij de afrit van de E19 in Zemst ?
"Organisatie X organiseerd fesitiviteit y". Wat het juist was, weet ik niet meer, ik was te verbouwereerd om nog iets helders te kunnen waarnemen. Maar zo'n kemel van een DT fout op een affiche zetten (en voor al diegenen die nu moeten gaan teruglezen om te zien wat het was : SHAME ON YOU !), dat is gewoonweg vreselijk. Onmenselijk, niet van deze wereld meer. Ik kan er begrip voor opbrengen dat niet iedereen weet hoe het juist moet. Ik kan daar zonder problemen mee leven. Maar als je iets publiek maakt, als je het op een affiche zet, laat het dan tenminste nalezen. Dat niemand in die organisatie dat gezien heeft, kan ik me moeilijk voorstellen. Ik ga er in elk geval niet naartoe, wat het ook mogen wezen.
En nu maar hopen dat er geen DT fout meer in mijn boek staat, want dan heb ik me hier hopeloos belachelijk gemaakt ;-) Maar ik kan het altijd nog op mijn uitgever steken, die had ze er dan maar moeten uithalen :-)
Blogje ',','

donderdag, september 18, 2003

Speed
I feel the need, the need for speed. Wie het ooit zei, ik weet het niet meer, komt uit één of andere film, maar nu is de film 'Speed 2' met Sandra Bullock op TV. Je zou toch alleen al voor haar kijken. Haar stem en haar snoetje zijn toch voldoende om elke man te doen smelten ? Of ben ik dat alleen, ik denk het niet.
Enfin, de film op zich is ook wel van een redelijk niveau denk ik, maar ik geef het toe, ik kom er voor uit, ik heb een boontje voor Sandra Bullock. Zal nooit veranderen ;-)

Maar ik denk dat al die mensen die vandaag in de file gestaan hebben op weg naar huis (over de E40, E313 en andere E's) niet zo veel last gehad hebben van speed, wel integendeel. Van veel speed zal er niets te merken geweest zijn. 25 KM file, autosnelweg volledig afgesloten, dat is pas huilen met de pet op.




Ben ik blij dat ik grotendeels binnendoor kan rijden. Het ergste wat je daar kan overkomen, is wat ik vanmorgen tegenkwam. Ook toen stond er een lange file op de E19 wegens ongeval in Vilvoorde, en dus reed ik binnendoor. Via Zemst richting Vilvoorde, en dan nog over hele kleine weggetjes, en wat was men daar aan het doen ? De kantjes aan het maaien. Met zo'n grote traktor en een grote wagen erachter die dan nog midden op de weg moest staan om te kunnen maaien en waar je dus met geen middelen langsdoor kon. Er zat dus niets anders op dan te wachten. Maar langer dan 5 minuten heeft dat niet geduurd en toen kon ik weer verder. Dat valt dus mee, wat je niet kan zeggen van al die sukkelaars die uren in de file gestaan hebben.
Mijn gedachten en sympathie zijn bij jullie. Ik weet hoe het voelt, ik heb het allemaal meegemaakt, maar probeer het nu - als het ook maar enigszins kan - te vermijden.
Want als ik ergens niet vrolijk van wordt, dan is het wel in de file staan. En voor jullie denken dat ik een chagrijnige vent ben (want ik reclameer op nogal veel hier, realiseer ik mij plots), ik ben eigenlijk een zeer vrolijk en optimistisch type. Dit is gewoon één van mijn uitlaatkleppen. Maar ik zie het leven nog altijd van een zeer zonnige kant hoor. Optimist tot in de kist. That's me.
Blogje ',','

woensdag, september 17, 2003

Rare combinatie
Reed vanmorgen achter een auto van een meisje van Heultje (zingt ook in één van Els haar koren, maar dat doet er eigenlijk niet toe). Kreeg ineens haar nummerplaat in het oog : JSU 069. Ik vond dat een rare en grappige combinatie. Misschien het gevolg van mijn verdorven geest, maar de combinatie van de 'Mensenzoon, Messias' of hoe je hem ook mag noemen, met een gewoon soixentneufke, kwam me als zeer grappig over.

Ik wil hier niet aan heiligschennis doen, verre van, maar ik vond het gewoon leuk. En neen, ik denk niet dat zij dit zelf gekozen heeft, want ze rijdt met een firmawagen. Dus die kans is zeer klein. Misschien ben ik de enige die hier de grap van inziet, maar dan is het maar zo ;-)
Blogje ',','
Ik word nog een echte BV
Of beter, een bekende BH (bekende Heultjenaar) ;-) Want kijk eens naar het bord dat sinds vandaag in het centrum van het mondaine Heultje prijkt ?

Voor zij die naar de voorstelling komen, de zaal ligt rechtsachter dit bord. Dus als je dit bord ziet, dan ben je er ;-)
Je zou voor minder gaan zweven. Bovendien heb ik al twee keer met de aankondiging van deze voorstelling in het Parochieblad gestaan (ja inderdaad "Kerk en Leven"). En nu komt de andere lokale pers aan de beurt.
En mensen beginnen te vragen : "Wie is die Luc Vos ?". En dat is goed. Ikzelve ben nog niet zo bekend in de grote dorp, maar mijn liefste echtgenote wel. Dus als ze weten met wie ik getrouwd ben, dan kennen ze mij ook wel, maar ik ben, zoals ze zeggen, een inwijkeling, en tot op heden niet de meest actieve in de het lokale verenigingsleven (met uitzondering van de organisaties waar Els bij betrokken is), maar ik heb zo'n gevoel dat ik binnenkort wel iets bekender zal zijn.
Wat niet wil zeggen dat niemand mij kent, maar in een dorp van toch wel iets meer dan 3000 inwoners is het normaal denk ik dat niet iedereen mij kent. En daar moeten we dus iets aan doen. En daar zijn we mee bezig.
'k Moet zeggen, het is toch wel een speciaal gevoel om je naam op 'de bilboard' van Heultje te zien staan. Trafalgar Square of Times Square of Dotonbori in het klein. Het pad naar eeuwige roem (en nog langer verval ;-) is al lichtjes geëfend. Allez, toch heel lichtjes :-)
Blogje ',','

dinsdag, september 16, 2003

Over kabels en kronkels
Zeg nu eens eerlijk : is er iets erger en meer enerverend dan een kabel die continu in de war is ? Stel je het volgende voor : je hebt een mooi opgerolde electriciteitskabel en je hebt die nodig om de graskantjes te maaien. Dus neem je die van de haak waar hij mooi opgeborgen hangt en je rolt hem af. Maar wat doet die kabel ? Recht afrollen ? Ho maar, neen dat doet die niet. Hij kronkelt en draait zich in alle mogelijke en onmogelijke bochten, maar hij rolt niet mooi af. Hier en daar komt er een valse knoop in, die wel ontwart als je hard genoeg trekt, maar hij gaat niet mooi recht. Om de muren van op te lopen. Als je hier een kwartier bezig bent om dat allemaal mooi te ontwarren, begint er zo iets te kriebelen in mijn buik dat mogelijk duidt op het begin van een maagzweer.
Maar het wordt nog erger. Stel je voor dat je een draad hebt, nodig om de buxus te scheren, zodat je ze mooi recht afknipt, en je rolt die draad af. Wat denk je dat er gebeurt ? Die draad vermengt zich met de electriciteitskabel (nu verbonden aan de electrische heggeschaar). En dan ben je nog langer bezig om dit te ontwarren. Om de weinige haren die er nog groeien op mijn lieflijk aangezicht uit te trekken.
Niet dat ik dat gedaan heb, zou geen zicht zijn, maar het is om de zenuwen van te krijgen. Dit soort toestanden werkt mij echt op mijn seiskes, zoals ze bij ons zeggen.
Ondertussen is nu wel de buxus geschoren (en de draad opgerold) en zijn de kantjes gemaaid (en de electriciteitsdraad weer zorgvuldig opgerold, maar ik voelde zijn weerbarstige natuur duidelijk tegenwerken terwijl ik dit deed), maar het blijft mij storen. Waarom kunnen dit soort domme en van alle intelligentie gespeende voorwerpen niet gewoon doen wat ze verondersteld worden te doen ? Afrollen en voor de rest niets ? Bestaan er dan geen gebruiksvoorwerpen die bedoeld zijn om te werken, die exact doen wat je er van verwacht ?
Of ligt het aan de persoon zelf, in casu den deze hier, die gewoon te onhandig is om goed met dit soort eenvoudige dingen om te gaan ? Is natuurlijk ook best mogelijk, maar ik beschouw mezelf toch als niet heel onhandig.
Enfin, het werk zit er weer op voor vandaag (het buitenwerk toch) en ik kan me met andere dingen gaan bezighouden (zoals mailmigraties en voorbereidingen voor de 27ste, remember : voorstelling Meriumbe.
En ik zal me hier niet te veel meer in opjagen. Ik hoop dat ik er niet van droom, zoals vannacht toen ik droomde dat mijn boek gedrukt was, maar dat er overal de verkeerde titel op de kaft stond. Bangelijk, ik werd er niet goed van. Gelukkig zijn dromen - meestal - bedrog en staat de titel wel juist. Want ik heb de kaft al :-) Of zou dit erop wijzen dat er iets anders gaat mis gaan ? ;-)
Blogje ',','

maandag, september 15, 2003

Pearl Jam
Speelt Jeremy op de achtergrond, na Alive en een paar nummers van the Counting Crows. Zeer goede muziek, helpt me afkicken van weer een drukke dag op het werk. Mailmigraties, meetings, dicussies over vieze boekskes (ik niet hoor ;-), en allerlei andere toestanden. Dan heb ik het effe nodig om af te kicken.
En aangezien de gemeente morgen het papier komt rondhalen, heb ik maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat op te ruimen en een heleboel oude Clickx nummers buiten te keilen. Enkel de Clickx Extra en een paar andere nummers bijgehouden. Op den duur heb je zo'n gigantische stapel liggen, waar je toch nooit iets mee doet. Alle nummers van Netwerk, de deur uit. Niet dat ze niet goed zijn, integendeel, maar je kan toch nooit meer terugvinden wat je zocht.
Alleen de nummers van EOS behouden en een paar speciale Trends nummers, over beleggingen (niet dat ik geld heb) of de waarde van de huizen of wat een appartement aan de kust kost (niet dat ik dat kan betalen). En dan mijn kast met romans nog eens herschikt en de boeken over babies en hoe hun eerste levensjaar door te komen naar de logeerkamer verwezen. Daar hebben we nog wat plaats in een kast en daar zijn ze neergeploft. Het probleem verleggen, noemen ze dat. Maar ik heb toch wel wat weggegooid ook hoor. Er is weer wat meer ruimte, laat de nieuwe tijdschriften maar komen, ik kan ze weer een tijdje opstapelen.
En ondertussen is Prince op de achtergrond bezig aan een lange, vieze versie van Get Off. Niet te doen die kerel, maar wel goed. Heb hem al vier keer live gezien en ik moet zeggen dat het over het algemeen zeer goed meeviel. De eerste keer, in het Sportpaleis, was nog altijd de beste, als hij op de tonen van Alphabet Street in een witte limo de zaal binnengereden komt en dan meer dan 2 uur non stop nummers aan elkaar rijgt zonder stoppen, adembenemend. We waren er echt stil van. De volgende concerten (1 keer Werchter, 1 keer Gent en nog eens Sportpaleis) waren ook ok, maar hebben nooit meer dat niveau gehaald. Maar ja, zo is dat met een eerste keer hé, die blijft je bij ;-)
Blogje ',','

zondag, september 14, 2003

Eurosong for Kids

Eigenlijk een beetje zielig. Valt voor mij in de categorie van Miss verkiezingen voor kinderen. Is niet goed voor het kind (en de ouders). Ik denk dat dit een vrij nefaste invloed kan hebben op het verdere verloop van de jeugd van die kinderen en als je ziet hoe sommigen van hen reageren op hun verlies, dan is dat zeer droef.


Jambers maakte hier indertijd reportages over, hoe zielig het wel was voor zo'n kind om opgepept te worden door de ouders en zich van hun beste kant te laten zien op het podium. Terwijl ze dat eigenlijk niet wilden. Wel, deze Eurosong for Kids is toch wel van hetzelfde niveau. Hoe goed ze het ook mogen bedoelen, en hoezeer Bart Peeters zijn best doet om diegenen die weinig punten krijgen te troosten en overal de positieve kant van te belichten, het blijft een gegeven (toch in mijn beleving) dat dit soort toestanden niet geschikt zijn voor kinderen.
Laat kinderen kind zijn en zet hen niet onder de druk waar volwassenen het vaak al moeilijk mee hebben. Je kweekt er geen gelukkige kinderen mee. Misschien gelukkige ouders, maar dan is de vraag of dit wel ok is. Een ouder hoort voor zijn kind te zorgen en niet enkel voor zichzelf. Dan hadden ze geen kinderen op de wereld moeten zetten. Voila.
Blogje ',','
Onthaasting
Zo kan je deze namiddag wel noemen. Een ideaal moment om tot rust te komen en aan andere dingen te denken dan mailmigraties en boeken. Een BBQ met één van de koren van Els in het rustige en landelijke Morkhoven. (ook bekend van minder onfrisse dingen, maar dit koor heeft hier niets mee te maken).
Een BBQ waar gezongen werd en gedanst, maar in de eerste plaats : goed en veel gegeten en gedronken. Wat aan enkele leden te zien was ... En daarna was het muziekkwis. Den Dirk had zijn computer meegebracht met Midi files en het was aan de leden om te raden wel liedje het was. En natuurlijk wist ondergetekende een redelijk aantal liedjes, want, in alle bescheidenheid, ik ben een kleine wandelende muziekencyclopedie (toch van het populaire genre), want in mijn jonge tijd kende ik alle liedjes die er te kennen waren. (en met populier bedoel ik niet Vlaamsche schlagers, maar wel het Donna & Stubru werk).
Het was leuk, en vooral ontspannend, de ideale manier om - samen met een klappeke met de vrienden - mijn gedachten te verzetten, alhoewel het af en toe natuurlijk wel over het werk ging.

En dan nog naar de kermis met onze Bram. Die vond het superleuk. Vanmorgen zei hij nog "Dit is mijn favoriete dag." Hij zit al weken te vragen hoevaak hij nog moest slapen voor het kermis was. En nu was het eindelijk zover. Eendjes vissen, ballen gooien, het leverde hem een Bob de Bouwer (alhoewel geen echte ;-), een flipperkast (toch een kleintje) en een jachtvliegtuig op, dat notabene nog echt iets deed. Een propeller achteraan (?) stuwde het met veel moeite over een gladde vloer vooruit. Maar wel met veel lawaai, en dat is voor die mannen het leukst natuurlijk.
En dan het lunapark. Nog nooit eerder ingeweest. Niet te doen. Al die schietspelen en racetoestanden. Wild was hij er van. Maar hij is er nog wat klein voor (en ik ben er te groot voor, zoals ik heb ondervonden toen ik mijn benen niet kwijt geraakte en enkel aan de gas kon, maar mijn linkerbeen niet gewrongen kreeg om tot bij de rem te komen). Wat niet belette dat hij er niet weg wilde en het veel moeite kostte om hem buiten te krijgen.
Het enthousiasme van onze kleine kerel was gewoonweg fantastisch. Alles was even leuk en mooi. Dat doet je beseffen wat echt belangrijk is in dit leven en dat het niet veel zin heeft je druk te maken in de kleine beslommeringen die eigenlijk niet belangrijk zijn. Gewoon oplossen en verder gaan.
En morgen gaan ze met het klasje naar de kermis en dinsdag gaan wij nog eens terug. Dan zal het wel genoeg zijn voor een tijdje en kan hij er weer tegen tot volgend jaar.
Blogje ',','
Meet the parents
Met Robert De Niro, niet slecht als poging om grappig te zijn, maar echt geslaagd kon je het toch niet noemen. Bij wijlen waren er wel grappige momenten, maar al bij al hing het toch maar slappekes aan elkaar. Allez, dat vind ik toch. Dus heb ik hem ook niet uitgekeken en ben ik eens vroeg in mijn bed gekropen. Dat was eeuwen geleden en ik moet zeggen, het heeft deugd gedaan. Een hele week nachten van tussen de 4 & 6 uren slapen, da's niks voor mij, ik begin al op leeftijd te komen en dan kan ik daar niet meer zo goed tegen.
En het zullen nog zware weken worden, dus moet ik zorgen dat ik fit en uitgerust ben.
En ondertussen ga ik een manier zoeken om van al die vreselijke spam af te geraken, want dat is niet meer te doen. Ik haal mail binnen van oude Planet adressen waar mogelijks nog belangrijke dingen op toe komen, maar 99,999999999% van alle mails zijn gewoon vreselijke spam, over alle mogelijke en onmogelijke vergrotingen en verlengingen en medicijnen om alle mogelijke en onmogelijke vergrotingen en verlengingen te bewerkstelligen en foto's van mensen die blijkbaar al iets gedaan hebben om alle mogelijke en onmogelijke vergrotingen en verlengingen te bestellen.
Vreselijk gewoon, ik wil het allemaal niet zien, ik heb dat niet nodig, ik wil het niet, neen, laat me met rust. Dus ga ik op proberen daar iets aan te doen. Zodat ik, na een vakantie van 2 weken, niet terugkom en 4.500 mails in mijn mailboxen vind, waarvan er 3.000 spam zijn. Niet te doen gewoon.
Wish me luck ;-)
Blogje ',','

zaterdag, september 13, 2003

Mijn hofke, mijn hofke, mijn hofke
Wat zien ekik u gere. ;-) Weer een beetje in mijn hofke gewerkt, tussen het boodschappen doen, briefjes ronddragen (uitnodigingen voor de voorstelling van mijn boek), moemoe bezoeken in het rusthuis en werken voor Scarlet door.
De buxus gesnoeid, de lavendel gesnoeid, de beukenzuilen gesnoeid, en daarnet nog alles een beetje bij elkaar geveegd, nog wat onkruid uitgetrokken en mijn hofke ligt er weer redelijk proper bij. Het is niet zoals ik het zou willen, maar alles is veel te nat om er deftig in te kunnen werken. Dat zal iets voor volgende week zijn, als ik tijd heb, en het weer wat wil meezitten.
En daarmee zijn alle uitnodigingen verstuurd, via email, via post en te voet. Eerste reacties zijn positief, ik hoop dat er veel volk komt (en koopt ;-), dan wordt het een leuke avond. Maar ik moet wel zeggen dat ik er nu al behoorlijk zenuwachtig van wordt. En ik ben niet zo iemand die graag in het centrum van de belangstelling sta. Misschien wordt ik dat wel ooit gewoon als ik in Hollywood woon, maar voorlopig nog niet ;-)
Blogje ',','

vrijdag, september 12, 2003

Onbeleefderikken van dat interimkantoor (was het nu Randstad of een ander ?)
Een mens nooit laten uitpraten, dat is toch niet mooi. Ze verkopen dat onder het motto dat ze hun klanten kennen, maar als iemand zo met mij zou doen, geen enkele zin laten uitpraten zonder te onderbreken, zou ik zeer op mijn tenen getrapt zijn. Waar trekt dat nu op ? ;-)
Ze verkopen dat onder het motto dat ze de klanten kennen, maar hoe weten die nu dat hij een tas koffie wil, dat zij naar de wc wil gaan, dat kan toch vanalles zijn ? Maak dat iemand anders wijs hoor ;-)
Het wordt toch wel erg met al die reclames, maar ik moet eerlijk toegeven, ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om nog origineel uit de hoek te komen, dat zal alsmaar moeilijker worden. En in die zin heb ik natuurlijk veel respect voor al die marketeers (en benijd hun ook wel een beetje, omdat zij zeer creatief (allez dat denk ik toch), bezig kunnen zijn. Maar ze moeten niet overdrijven hé.
Als je erover nadenkt, kan je meestal wel de boodschap in de reclame vinden, maar dan kan je je de vraag stellen : hoeveel mensen denken na over reclame ? Bitter weinig denk ik. Dus vrees ik dat veel, heel veel, gewoon verloren gaat. En dat is toch zonde hé.
Maar zoals mijn prof marketing (en later promotor van mijn thesis), altijd placht te zeggen : "Je weet op voorhand dat de helft van de reclame inspanningen verloren zijn, de kunst is te weten welke helft, dan ben je geld aan het verdienen." En ik denk dat hier heel veel waarheid inschuilt.
Blogje ',','

donderdag, september 11, 2003

Afscheid van een toffe meid
Ons Muriel (beter gekend als Mumu) gaat weg. Verdomd spijtig, want het is een ongelooflijk toffe meid. Maar ja, niets aan te doen, ze krijgt een mooie kans, dan moet ze die grijpen, ze zou wel dom zijn als ze dat niet deed. Maar we gaan haar missen, zeker weten.
Het is echter een kleine wereld, en wellicht zien we elkaar nog wel terug. In elk geval, ik ga er nu eentje drinken op haar gezondheid.
Maar niet te veel, want door het grote gebrek aan slaap van de afgelopen dagen (4 uur) ben ik niet echt in staat om veel te verdragen. Niet dat ik dat zou doen, want ik moet nog rijden, maar zelfs eentje is nu misschien al te veel. Ik zal wel zien hoever ik geraak, maar drinken en rijden is bij mij een combinatie die niet kan. No way, dat is veel te gevaarlijk. Er sterven dagelijks genoeg mensen in het verkeer door dit soort onnozeliteiten. Dus doen we dat niet. Volia.
Blogje ',','

woensdag, september 10, 2003

Commentaren
Mijn Blog en literarie Collega Arcadim in Arcadië had gezegd dat het spijtig was dat er geen commentaren konden gegeven worden op mijn posts, en hij heeft groot gelijk. Ik had hier zelf ook al over zitten denken, maar totnogtoe niet de moeite genomen om ernaar op zoek te gaan. Ik dacht dat het niet ging als het niet in Blogger zat. Niet dus. Effe zoeken en ik was er. (ik ben dus eigenlijk gewoon te lui geweest)
Via Weblogs Compendium terecht gekomen bij een tool die dit allemaal mooi voor mij doet. Blog Back is de naam. Twee stukjes html code invoegen in de template en klaar is kees. Wat kan het leven toch simpel zijn. Ongelooflijk, niet ?
En ik denk dat ik nog eens door die Weblog compendium ga lopen, want daar staan wel wat leuke dingen tussen.
Thanks Arcadim voor de tip en ik zou zeggen, laat de comments nu maar komen, goed of slecht, alles is welkom. :-)
Blogje ',','
Terugdrijvingen
Wat een woord : terugdrijvingen ! Wie komt nu daar op ? Vanmorgen op Radio 1 in 'Voor de dag' heb ik dit woord wel 10 keer moeten aanhoren. Met betrekking tot het terugbrengen van illegalen naar hun land van oorsprong, in casu Congo. Ik wil hier geen uitspraak doen over het al of niet gerechtigd zijn van dit terugbrengen, soms wel, soms niet, maar dat is hier de issue niet.
Het woord zelf, dat is de issue. Dat stoort mij mateloos. Het doet mij denken aan samendrijven, zoals ze met vee doen, een kudde schapen of koeien. Het doet mij denken aan uitdrijvingen, zoals ze met demonen en duivels doen (zie de Excorcist), maar dit zeg je toch niet mbt mensen ? Dat kan toch niet ? Wie kan er nu zoiets bedenken ? Ofwel ben ik een domme taalpuritein, ofwel ben ik overgevoelig voor dit soort dingen, maar dit getuigt bij mij van heel weinig respect voor de betrokken mensen. Want het gaat hier om mensen, niet om vee, duivels of demonen.
Ik kreeg er vanmorgen gewoon de kriebels van. Terugdrijvingen, jakkes, ik kan het niet meer horen. Als ik het nog hoor, stuur ik een mail naar de VRT om hen te vragen hier mee op te houden. Voor mijn gemoedsrust. Want ik kan dat gevoel dat dit woord absoluut van geen respect voor deze mensen getuigt gewoon niet van mij afzetten. Ik weet niet hoe anderen hier over denken, misschien ben ik maar alleen die dat denkt, maar ik voel het zo aan. Basta.
Blogje ',','

dinsdag, september 09, 2003

Michael is back from the dead
Dat is toch het gevoel dat ik vanmorgen kreeg toen ik hoorde dat INXS op 'The night of the Proms' zou optreden. Was die kerel, Michael Hutchense, niet dood ? Een ietsiepietsie te ver gegaan in één of ander pervers sexspelletje ? Daarmee vriendin Paula Yates, ex van Bob Geldhof (en wellicht nog wel enkele anderen ;-) verdwaasd achterlatend ?
Hoe kan die dan daar op TNOTP optreden ? En de liedjes die ze lieten horen, waren nog met hem ? Lijkt me toch bizar. Kreeg er zowaar kippevel van. Maar weet niet of het the return of the dead was of van het denken van de manier waarop hij gegaan was ;-)

Maar ze zullen wel een andere zanger hebben zeker ? Anders moet ik mijnen logica nog eens laten nakijken. Want daar kan ik niet bij. Maar ja, Elvis heeft ook just the building verlaten. En den Freddie loopt nog ergens in Engeland rond (I wish :-).
Och ja, niet van wakker liggen, maar toch vind ik het vreemd. Ben benieuwd wie de nieuwe zanger is.
Blogje ',','

maandag, september 08, 2003

One for the guys
Eentje om mijn dierbare medewerkers - die nu het hart uit hun ziel werken om de migratie te doen slagen - een hart onder de riem te steken. Ik bemerkte net dat ik hier al een tijdje geen foto's meer getoond heb, en wat kan ik beter tonen dan een foto die hen allemaal zal opbeuren. Die het bloed sneller door hun aderen doet stromen en hun zenuwen en alle zintuigen prikkelt. Die de vermoeidheid uit hun lijf doet wegstromen en de adrenaline tegen hoge snelheid door hun lijf zal pompen.
Dat kan echt maar één ding zijn. En neen, het is niet Joyce de Troch, noch de nieuwe miss België. Het is niet Pamela Anderson of ik weet niet welke babe die op het ogenblik hot is. Zelfs niet Lara Croft. Neen, echt niet, zelfs niet (alhoewel dicht in de buurt denk ik, na het veelvuldig aanschouwen van de diep uitgesneden decolleté van deze dame in Charlie's Angels) Cameron Diaz.
Neen, het kan er maar eentje zijn, zacht van inborst, een poezelig velletje, een poep om u tegen te zeggen en een snoetje om te kussen.
Het is :


De linux pinguin :-))))))))


Blogje ',','
Graptje
Els vertelde net nog een straffe. Zij dirigeert twee koren en met het ene heeft ze maandag repititie en met het andere dinsdag. (ben ik twee avonden gerust ;-), maar dat wilde ik niet vertellen :-)
Eén van de leden van het koor kreeg tijdens de repititie een SMS van haar man. Deze moest hun zoon in Charleroi op de luchthaven gaan ophalen en stuurde een SMS dat hij op een boom gereden was, dat het niet zo erg was en dat ze op de takelwagen aan het wachten waren. Die vrouw vliegt daar buiten, in alle staten en wil naar Charleroi rijden. Komt ze even later terug binnen : het was maar een grapje, ze hadden gewoon platte band.
Ik weet het niet, maar dit is toch wel een beetje erover. Als iemand die mij dierbaar is, mij dit zou lappen, wel die zou een post pakken. Die zou ervan lusten zoals nog nooit iemand voordien. Dat vind ik persoonlijk niet meer grappig, en ik denk wel meer mensen met mij.
Maar ja, er zijn mensen met een vreemd gevoel voor humor. En ik kan met veel lachen, maar op zo'n moment zou ik het toch zeer moeilijk krijgen om die paar spieren in mijn gezicht (it takes a lot to laugh, it takes a train to cry, Bob Dylan) zover te krijgen dat ze zich in de juist stand zetten om iets wat op een grimas lijkt op mijn gelaat te toveren.
Blogje ',','
Het eerste oudercontact zit er weer op
Vierenhalf is onze spruit, maar toch begint het schooljaar weer met een oudercontact. Ttz, het is eigenlijk gewoon een uitleg over hoe de werking van de klas in elkaar zit, wat ze dit jaar gaan leren en waar we ons aan mogen verwachten. Verdomme, die mannekes moeten al beginnen rekenen en schrijven. Kan een kind dan geen kind meer zijn ? Maar het zal zo wel horen zeker ?
Wat in elk geval niet zo hoort, is de manier waarop twee kinderen zich daar gedroegen in die klas. Eén van de ouders had zijn kinderen meegebracht (had wellicht geen opvang), en dus zaten die in de klas te spelen. Alhoewel spelen, het kot afbreken noemen ze dat thuis. Kasten opentrekken en weer dicht doen, nog eens open en weer dicht, sleutels laten vallen en oprapen en roepen en tieren. En wat zegt de vader ? Niets. Daar kan ik me dus mateloos in ergeren. Ik weet ook wel dat kinderen kinderen zijn, en begrijp me niet verkeerd, onze Bram mag zoveel spelen als hij wil. Maar als hij stil moet zijn, dan moet hij ook stil zijn. En dat die kinderen niet stil zijn, daar kunnen zij niets aan doen, als niemand hun zegt dat ze moeten stil zijn, zullen ze dat ook niet zijn.
Neen het is de schuld van de ouders. Die moeten hun kinderen leren wat mag en niet mag. Maar dat lijkt tegenwoordig behoorlijk moeilijk te zijn. Natuurlijk is het veel makkelijker om je kind alles toe te laten. Ik vind het ook niet leuk als ik 's avonds thuiskom, onze Bram nog een kwartier zie, en dan boos moet worden omdat hij stout is. Maar het is toch in het belang van het kind dat je dit doet.
Ik wil niet stoefen, maar den onze is een behoorlijk beleefd kind. En dat kan niet van iedereen gezegd worden (spijtig genoeg). En ik wil geen kritiek geven op iedereen, helemaal niet, iedereen is baas in eigen huis, en iedereen voedt zijn kind op zoals hij of zij zelf wil. Maar ik (en Els ook) kan er niet tegen. Zo simpel is het. Ik moest thuis ook luisteren, en ik ben er niet slecht van geworden. Allez, dat denk ik toch niet ;-)
Blogje ',','

zondag, september 07, 2003

Postcodeloterij : Miljoenenjacht
Een terugkerend zondagavondritueel. Op Nederland 2, bij de TROS, gepresenteerd door Linda de Mol, zus van John de Mol, van Endemol, de man achter Big Brother. En wel ja, het is een leuk programma. En spannend. Het is intrigerend om te zien hoezeer geld de mensen in hun macht kan krijgen. Als ze zeker 75.000 euro hebben en de kans klein is dat ze meer kunnen krijgen, toch nog die stap willen zetten om verder te gokken. Je ziet het vuur in hun ogen branden, die gloed die oplicht als ze denken aan het grote geld dat ze misschien kunnen krijgen. Maar waar de kans zeer klein voor is. En toch willen ze er voor gaan. Wat meestal dus ook verkeerd afloopt. Het is beter te nemen wat je zeker hebt, dan te gokken naar wat je waarschijnlijk niet kunt krijgen.
Maar natuurlijk is dit een spel, en zijn de mensen met niets gekomen. En hebben ze eigenlijk ook niets te verliezen. Da's juist, maar toch zou ik - mocht ik ooit mogen meedoen - tevreden zijn met 75.000 euro. Want ik had niets, en dat is wat ik zou hebben. Maar ja, wie zegt dat je zo nuchter reageert als je daar op het podium staat en iedereen je aan het opjutten is om door te doen. Onder zulke omstandigheden zullen mensen wel wat anders reageren.
Soit, ik (en Els ook) vind het leuk, en als je ziet hoe ze elke week weer mensen gelukkig maken met het geld dat ze winnen, dat is toch gewoon hartstikke leuk. Om het op zijn Vlaams te zeggen ;-)
Blogje ',','
En nummer twaalf is gedoopt
En onze Bram was heel braaf, een voorbeeld voor iedereen (hij lijkt op zijn vader hé ;-))))))) En daarna was het feest, lekker gegeten & gedronken en heel veel gekletst en geroddeld. Kortom, een leuk familiefeest. Nadien was er nog een babyborrel voor de vrienden en kwam er een clown optreden die niet wilde dat de volwassenen te ver naar achter stonden, zodat we zijn trucks konden zien. Alsof we die niet doorhadden zonder achter de schermen te kijken :-)
En alweer een paar boeken verkocht (toch al virtueel), het wordt nog een bestseller, niet te doen.
Blogje ',','
Te veel pakketjes
Waren er gisteren op weg naar Blogger, vandaar dat deze blog gedurende het grootste deel van de dag offline was. Een DOS attack noemen ze dat bij ons. Overkomt de besten.
En nu ben ik weg naar de doop van het 12e kleinkind in de familie. En dat onze Bram gene pastoor gaat worden, bleek wel uit zijn commentaar gisteren : "dat duurt toch niet te lang hé die doop, da's toch maar wat water op het hoofd kletsen". Waar die dat haalt, ik weet het niet, maar het is ne kastaar. ;-)
Blogje ',','

zaterdag, september 06, 2003

File in de Kempen
En velen zullen het geweten hebben. De E313 werd dit weekend afgesloten ter hoogte van Olen, dus moest iedereen er ofwel in Olen ofwel in Westerlo af. En er stond een hele lange file op de E313, we zijn er een paar keer overgereden, lange rijen stilstaande auto's, er zijn leukere manieren om de zaterdagnamiddag door te brengen.
En wij moesten net in Geel zijn, vlak achter de afrit van de E313. En we hebben het geweten. Een hele tijd aanschuiven en de politie liet enkel de auto's door die van de autosnelweg afkwamen. De sukkelaars die op de gewone wegen stonden aan te schuiven, moesten gewoon wachten, niets aan te doen. Mijn vingers jeukten om eens goed te toeteren (met mijn waterscooter haha) op die mannen, maar ik vrees dat dit niet veel zou uithalen, integendeel. Dus heb ik me nog net kunnen beheersen.
Na onze boodschappen dan maar via een andere weg gereden. Met behulp van de GPS, is toch een leuk hebbedingetje ;-) en zo de file rond de oprit helemaal vermeden, volledig langs kleine andere wegen gereden tot in Tongerlo. Waar net toen we er aan kwamen een 'zwaantje' (ook wel gekend al bereden politie) aankwam om een troep motorrijders door te laten. Meer dan honderd waren het er, in convooi, op hun gemakske, maar eens zij voorbij waren, hing daar nog een hele karavaan auto's achter die ook niet doorkonden. Dus daar ook maar gewacht en de auto stilgelegd (ik ben een groene jongen hé). En na veel wachten en veel aanschuiven toch eindelijk overgeraakt en zijn we weer thuisgeraakt.
En nu Blogger eindelijk weer tekenen van leven begint te vertonen, want ik kon er de hele namiddag niet op, kan ik eindelijk mijn relaas doen.
Toch wel een spannend leven dat ik heb hé, niet te doen ;-)
Blogje ',','

vrijdag, september 05, 2003

Nou moe
Zeg dat wel. Alle uitnodigingen steken in een enveloppe, mails zijn zo goed als klaar. Ik ben er bijna. De drank wordt al stilaan geregeld (is belangrijk nietwaar). Zaal is er, geluidsinstallatie is er, tappers zijn er. Nu nog volk om te komen en te kopen en we zijn er. Ongelooflijk spannend.
Vandaag een eerste exemplaar van de kaft gekregen zoals ze echt wordt. Ik vind ze zeer mooi. Echt waar, op die foto na natuurlijk die er op de achterkant staat, die van de auteur, die ontsiert het kaft wel een beetje, maar als je enkel de voorkant bekijkt, is dat niet zo erg.
En een exemplaar van de tekening die in het boek komt. Een kaart van de wereld die het meeste voorkomt in het boek. Klinkt dit spanned ? Goed, dan moet je het zeker lezen ;-)
En daarmee is het weer weekend. Maar het zal ook nog wat werken worden, vrees ik, maar ja dat overleven we wel. En boodschappen doen, brieven naar de post doen, en nieuwe kleren gaan kopen voor de voorstelling op 27/09, want dat moet hé. En de rest van de maand geraken we er gewoon niet.
En soms denk ik : och manneke, waar zijt ge aan begonnen ? Maar eigenlijk vind ik het wel biezonder leuk en spannend. Ik zou het nog doen, maar dat zeg ik nu, wie weet wat voor een flop het wordt. Maar ik denk het niet, aan de eerste reacties te horen, is het positief, mijn uitgever blijft gewoon zeer enthousiast over het boek. En ik denk toch dat er heel wat volk gaat afkomen. Dus kan het eigenlijk niet meer stuk. Het simpele feit alleen al dat hij uitgegeven wordt, is al een succes, en de rest, dat zien we wel als het komt.
Maar ik beloof dat ik jullie zal blijven kennen, ook als ik beroemd ben ;-)
Blogje ',','

donderdag, september 04, 2003

Uitnodigingen plooien, in enveloppes steken
Dat is het leuke werk waar ik net mee bezig was. De uitnodigingen zijn er en ze zijn mooi (dank je Sonia ;-) Dus kan ik met de verdere voorbereidingen aan de slag om alles klaar te maken voor 27 september als de grote D-Day is. Of moet ik zeggen M-day (snappie ? ;-)
Vandaag in Antwerpen al naar "Vers voor de Pers" geweest, een voorstelling van alle nieuwe boeken, georganiseerd door Boek.be, de organisatie die ook de Boekenbeurs organiseert. En natuurlijk stond ook Kramat daar en stelden zij onder andere mijn boek voor. Was wel eens leuk om te zien. Het stond daar vol met 'de grote' uitgeverijen. Die grote stapels nieuwe boeken voorstelden, waartussen de hoge heren van de pers paradeerden en hun oog al of niet goedkeurend over de uitgestalde waren lieten gaan. De geschreven pers was er, de gesproken pers, en de beeldende pers.
En ik heb zowaar een interview vast (of aan mijn been ;-) op Radio Vlaanderen Internationaal (of de Wereldomroep) met Lukas de Vos. Hij gaat mij daar binnenkort interviewen (ttz dat is toch de bedoeling, dat heeft hij beloofd). Verdorie, het wordt nog echt. Maar ik zal maar rustig blijven, want zoals Lukas het zei : ik zal bekend zijn in Timboektoe, maar niet in Herk-de-Stad (mijn roots nvdr ;-). Maar 't is toch al iets hé.
En ook nog enkele andere promotionele acties beginnen vorm te krijgen, maar daarover later meer. Nu moet ik nog wat enveloppes vullen en dan ga ik begin volgende week de mailtjes uitsturen. Het wordt me wat, tjonge jonge, het wordt me wat.
En tussendoor vanavond nog een uurtje in de tuin gewerkt, onkruid gehakt, en morgen krab ik dat bij elkaar, want nu was het nog te nat. En daarna nog een hele tijd geprobeerd die router aan de praat te krijgen, maar niet willen hé. TTZ, hij wil wel, maar niet alles (dank je Tom voor je hulp). En toen ik mijn modem er weer tussenhing, begon die vies te doen, wou de hele tijd niet opstarten. Ik werd er bijna wild van, maar ondertussen is ook dat weer in orde.
Computers : voor niks nodig, voor niks goed, lang leve pen en papier ;-). Maar niet echt dan, want als ik op papier een boek had moeten schrijven, zou het nooit gebeurd zijn, ik kan niet lang schrijven, ik kan niet leesbaar schrijven, en ik kan niet snel schrijven. Dus, geef me toch maar een computer, maar dan liefst eentje die werkt ;-)
Blogje ',','
Verdomde router
Vanavond geprobeerd om mijn Alcatel Speed Touch home te vervangen door een Alcatel Speed Touch pro router. Kwestie van die Enternet 300 af te geraken en niet altijd meer hoeven in te loggen. Die router aan de praat krijgen ging nog wel, er mee kunnen surfen ook geen probleem. Maar die laten samenwerken met de VPN van Scarlet, da's een ander paar mouwen. Collega Tom sukkelt er ook al een paar dagen mee, en nu heb ik hetzelfde voor. Maar ik heb nog wel het geluk dat ik mijnen home nog liggen heb en die er gewoon terug kan tussen ploffen. Wat ik dus ook gedaan heb.
Wat er juist aan schort, ik weet het niet, maar het is een DNS/routing probleem. Want sommige zaken kan ik wel bereiken, anderen niet, dus zullen we moeten verder zoeken. Maar als er iets is waar ik zenuwachtig van word (buiten dan de 27ste september ;-), dan is het wel een computer of een ander stuk hard- of software dat niet wil doen wat ik wil dat het doet. Alles proberen, alles veranderen, tot je op den duur niet meer weet wat je veranderd hebt en er eigenlijk niets meer werkt, gewoon om zot van te worden.
Dus laat ik het nu mooi rusten en zien we morgen wel weer verder. En ondertussen mijnen home nog maar wat soigneren, zodat die niet denkt dat hij dra vervangen wordt en er nu ook de brui aan geeft. Ik kreeg daarnet al schrik. Toen die Pro daar nog tussen zat, kreeg ik zelfs geen sync meer op de lijn. Die miserie wil ik echt niet hebben hoor. Maar mijnen Home kreeg mooi sync en doet weer mooi zijn werk. Braaf beestje ;-)
Is dat trouwens slecht als je tegen je modems begint te praten ? :-))))
Blogje ',','

woensdag, september 03, 2003

Miss Belgian Beauty : achter de schermen
Daarnet tijdens het zappen toch weer even op VTM terecht gekomen en wat ik daar zag, heeft me blij gemaakt. Olé ola. Wat ik daar zag, heeft me diep geraakt. Olé ola. Ik zag een eindeloze rij domme blondjes, brunettes en alle mogelijke kleuren en ze overklasten elkaar in de lompigheid. Olé ola. Ze waren nog dommer dan het achterste van een varken en dat is toch wel erg. Olé Ola.

De interviewers stelden volgende vragen :
- "Hoe lang duurde de honderdjarige oorlog ?" Het meisje in kwestie keek alsof ze de basisbeginselen van de quantumfysica hoorde.
- "Waar staat de leeuw van waterloo ?" Nog erger, de details van de quantumfysica.
- "Op welke dag valt paasmaandag ?" "Dinsdag." was het antwoord. Ik kan er niet meer bij, dit gaat te ver. Ik word gemarteld.
- "Wat is het cordon sanitaire ?" Geen idee, hier kan ik nog inkomen, de mogelijke verwarring en overeenkomst met Cordon Bleu of het toilet is te groot.

Kan dit echt ? Bestaan er echt zulke domme mensen ? Of lag het aan de zenuwen ? Ik weet het niet, maar als ik dat hoor, dan bekruipt me toch een beklemmend gevoel. Ik ging er altijd vanuit dat de gemiddelde Belg toch wel enige intelligentie bevat. Maar als ik dit zie, dan lijkt het erop dat wij onder het gemiddelde van een Amerikaan aan het zakken zijn en dat is heel erg, daar ga ik van wakker liggen en ik lig niet rap van iets wakker. Brrrr. Niet goed.

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit niet een representatieve staal van de bevolking was, want dan is het zeer slecht gesteld met ons landje.

En op het einde natuurlijk een boel ongelukkige gezichten van zij die er niet bij waren. Maar gelukkig waren er nog opgewekte meisjes die blij waren met het zakje, gevuld met make up en Alpro soja drink. Toch nog een happy end.
Blogje ',','
Effe een break
Met 'Upon the Catwalk' van The Simple Minds op de achtergrong, met Jim Kerr al zingend, I will be there, even breaken. Want ik voel me moe. Te weinig geslapen, teveel gewerkt, teveel tv gekeken (alhoewel niet veel), teveel zakken gevuld (met snoeiafval wel te verstaan) en behoorlijk zenuwachtig aan het worden voor alles wat er aan het komen is.
27 september komt nu met rasse schreden dichterbij en ik zal het geweten hebben. Maar ik vind het ongelooflijk geweldig, dus voor mij kan het al niet meer stuk. Ik droom er elke nacht van.

En onze Bram droomt van de school, hij is zo super enthousiast om naar school te gaan. Vanmorgen vroeg hij "papa, hoe dikwijls is het school vandaag ?" (hij gaat 's middags bij mijn schoonmoeder eten, dus gaat hij normaal gezien 2 keer naar school) en was wat teleurgesteld dat het maar 1 keer school was. Hij dacht dat het een grapje was. Prachtig om te zien hoe graag dat kereltje naar school gaat, hoeveel vriendjes hij daar heeft, ook veel groteren die hem allemaal kennen. Hopelijk blijft het zo, maar wellicht zal het enthousiasme wel iets temperen met de jaren, maar ja, dat zien we dan wel. Beter zo dan dat we hem naar daar moesten sleuren.
En vanaf volgende week gaat hij wel af en toe blijven 'in eten', dan kan hij nog langer bij zijn vriendjes en vriendinnetjes zijn. Vooral bij 'zijn' vriendinnetje, maar dat lijkt dit jaar wat bekoeld te zijn, toch tot nu toe, nog niet veel van gehoord. En wij stimuleren hem daar ook niet in. Hij is nog net iets te jong voor een vaste vriendin, hij moet de wereld verkennen, en andere meisjes ontmoeten.

Ja, hij is nog maar 4,5 jaar ;-), dus ja, we overdrijven wellicht wel :-))))

En met Jim Kerr 'Someone, somewhere in summertime' zingend, zal ik er maar mee stoppen zeker, en verder gaan werken. Tot later.
Blogje ',','

dinsdag, september 02, 2003

Toen waren ze met 10
De zakken met snoeiafval die ik vanavond gevuld heb. En dan heb ik hetgeen ik gisteren geschoren heb nog niet meegeteld, want dat waren zeker ook nog een paar zakken. Maar dat blijft op de grond liggen, da's bodembedekking, dan groeit het onkruid niet. Goed gezien hé ;-)
Wie niet sterk is, moet slim zijn, of met andere woorden, wie niet graag werkt, moet uitwegen zoeken :-)
Maar ik werk wel graag hoor, alleen niet te veel.

Vandaag de uitnodigingen voor de voorstelling van mijn boek ontvangen. Morgen krijg ik de hardcopies, zodat ik de brieven kan beginnen sturen. De enveloppen liggen al klaar, maar zoals dat hoort in deze moderne tijden, gaat het merendeel via email verstuurd worden. Is een stuk goedkoper en volgens mij ook efficienter. Dit mag me geen fortuin gaan kosten hé. Want op de avond zelf is de drank ook zelf te betalen. Daar begin ik niet aan. Ik weet niet hoeveel volk er komt, maar als er wat van die planeteers komen, dan zou ik me gewoon blauw betalen om dat allemaal te bekostigen. Daar begin ik niet aan ;-)
Chips en nootjes en dat soort dingen zullen voorzien worden, en als ik in een goede bui ben (lees : veel boeken verkocht heb) zal ik wel hier en daar eens trakteren, maar stel dat er een paar honderd man zou komen (ik heb er dus geen flauw idee van hoeveel er gaan komen, heel veel zeggen wel : we komen, maar daarom komt iedereen nog niet) en die drinken de hele avond, tel maar uit hé. Neen, daar begin ik niet aan.
Misschien binnen een paar jaar als ik een miljoen boeken verkocht heb, maar nu nog niet.
Enfin, dat is voor binnen drie weken, eerst zijn er nog andere katten te geselen op het werk. Veel werk, veel testen en hopen en bidden dat alles goed gaat. Waar gaat het over, dat zal heel binnenkort wel duidelijk worden. En neen, het gaat niet over weer een verhuis, toch niet letterlijk ;-).
Blogje ',','

maandag, september 01, 2003

The Jellabies aan het werk in Pijpelheide
Het was gewoon prachtig : 2 regenbogen boven elkaar. Volledige nog wel. Van links naar rechts, aan beide kanten de grond rakend, de onderste in prachtige kleuren, de bovenste iets doffer, maar schitterend. Nooit eerder gezien. Deed me denken aan onze laatste avond in Lermoos, toen stond daar ook een magnifieke regenboog net voor de Zugspitze. Dan voel je je klein worden.
En moet je je aandacht er goed bijhouden om nergens op te rijden, terwijl je geniet van dat uitzicht. Toen had ik er spijt van dat ik mijn fototoestel niet bij had, en nu evenzeer. Maar tegen dat ik thuis was, was hij verdwenen, niets aan te doen. Och, er zullen er nog wel komen zeker.

Vanavond nog wat in de tuin gewerkt. Schoonpapa had al ongeveer de helft van de leilandi haag geschoren, maar de kant tegen de linkerburen mocht ik doen. Daar is ie eigenlijk een beetje te dik geworden (no offence Joske ;-), en dus mocht ik (alhoewel ook niet van de dunsten) daar tussen kruipen. En ik ben er vrij ruw doorgegaan. Alles wat niet te dik was (en ook die) moest er aan te geloven. Een heel stuk is er af en nu kan je er weer een beetje beter door. Het is niet perfect recht, maar dat is bijna niet te doen als je maar net plaats hebt om te staan. En als de takken en stukken den je om de oren vliegen. Maar het is vrij goed. Als nu de bazen des huizes het ook goed vinden, ben ik tevreden. ;-)
Het zal wel moeten goed zijn, want ik voel het in mijn nek, rug en schouders, en dan heb ik nog maar een klein stukje gedaan. Zo'n 50 meter langs 1 kant. Het hele parcour is een veelvoud hiervan, maar ik ben zeer blij dat schoonpapa dat wil doen. Want het is nog maar eens bewezen, ik ben niet gemaakt om te werken, echt niet.

Oh ja, en voor zij die de Jellabies niet kennen, dat zijn die kleine mannetjes en vrouwtjes, die in een land hier ver vandaan, de regenbogen maken. Elk heeft zijn kleur te maken. Is heel leuk, onze Bram was daar zot van.



Blogje ',','