De wereld is rot.
Dat is toch de enige conclusie die je kan trekken als je naar de Préhistorie kijkt ? Is er nog iets anders te zien dan ellende ? Oorlogen hier, bomaanslagen daar. Moorden op een andere plaats. En waar de mens niet zelf de hand aan zijn broeder of zuster slaat, zal de natuur dat wel doen. Aardbevingen, orkanen, overstromingen, tornado's, noem maar op. Duizenden en duizenden doden vallen er elk jaar door de natuur en door de mens zelf. En wat verandert er aan ? Niets, het lijkt alleen maar erger te worden. De mens beschikt over steeds meer middelen om zijn medemens vakkundig naar het hiernamaals te helpen en de natuur, daar kunnen ze niets aan doen.
Je zou er depressief van worden als je dit allemaal achter elkaar ziet. Alsof het leven één grote ellende is. Gelukkig is dat hier bij ons niet het geval en zijn er ook nog heel veel mooie dingen in het leven. Maar op sommige plaatsen in de wereld is het toch maar kommer en kwel. We leven hier toch echt in het aards paradijs, hoezeer we soms ook kankeren op de politiek en de overheid. Maar wij moeten ons geen zorgen maken dat er morgen iemand ons huis komt opblazen, dat er tanks door de straten gereden komen die op alles schieten wat beweeft of dat een orkaan of aardbeving ons dakloos maakt. Van dit alles blijven we hier totnogtoe grotendeels gespaard en gelukkig ziet het er niet naar uit dat het direct zal veranderen.
En ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit zo zal blijven. Ik kan me niet voorstellen wat het is om te leven onder constante dreiging van oorlog en moord, maar ik kan vermoeden dat dit vreselijk moet zijn. Ik wil het ook niet weten en hoop dat ik het nooit moet gewoon worden. Als ik alleen maar moet zagen over problemen op het werk of de politiek, dan valt het allemaal nog heel goed mee.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten