Dat is zowat het minste wat je in Apollo 13 kon zeggen. Blijf het nog altijd een goede film vinden, al heb ik hem al een paar keer gezien. Spannend en ontroerend tot het einde. Goed gemaakt. Dat moet in die tijd (ik was toen 1,5 jaar, herinner er mij niet echt veel meer van) een behoorlijke bom geweest zijn. Nu zou dat allemaal veel minder zijn en zou CNN voorzekers een cameraploeg en enkele reporters aan boord van het ruimteschip hebben om liveverslaggeving te doen (ze zouden wellicht op voorhand al weten wanneer er een defect zou optreden), maar in die tijd, meer dan 30 jaar geleden, moet het toch wel anders geweest zijn. Enfin, ik heb het dus niet actief meegemaakt, maar blijf het wel spannend vinden.
Net zoals Pretty Woman trouwens. Iets minder spannend, maar nog altijd een goede film uit het romantische komedie genre. Zoals ondertussen wel geweten, één van mijn favoriete genres. Blijf Julia Roberts een ongelooflijke vrouw vinden. Ze heeft - buiten haar knappe verschijning natuurlijk - ook iets kwetsbaars, iets sympathieks. En dat vind ik toch altijd heel belangrijk in mensen. Ze mogen zo knap zijn als ze willen, als ze niet menselijk zijn, zegt me dat niets. Allez, niets is in sommige gevallen wel veel gezegd.
En by the way, vandaag nog mijn uitgever gezien. Hij heeft deel II (aka Deel II) van de Meriumbe trilogie gelezen en hij vond het goed. Neen, hij vond het heel goed. In één ruk uitgelezen. Eigenlijk veel beter van deel I (aka Deel III). Eigenlijk had dit eerst moeten uitgegeven worden, maar ja, het is nu eenmaal zo. Maar aangezien bijna iedereen die deel I (aka Deel III) gelezen heeft het ook goed vond, moet dat bij deel II (aka Deel II) zeker het geval zijn. Dat belooft nog.
En begin volgende week zou er nog een recensie moeten binnenkomen. Ik ben zeer benieuwd. Dat soort toestanden stimuleert mij wel om verder te schrijven.
En dus heb ik vanavond nog maar een Vlaams Filmpke afgemaakt. Iets heel anders dan de vorige twee deze keer. Geen spannend verhaal of fantasie achtige toestanden, maar een verhaal over een jongen wiens ouders gescheiden zijn en hoe hij aankijkt tegen de nieuwe vriend van zijn moeder en hoe hij de scheiding van zijn ouders verwerkt. Ik vind het persoonlijk niet slecht (wat ik niet altijd van al wat ik schrijf vind hoor), maar ik wacht op feedback van een paar gepriviligeerde lezers vooraleer ik het naar Averbode stuur.
Zo zie je maar, het kan in een klein hoekje zitten. Op de boekenbeurs sprak John Vermeulen mij hierover, dat ze nog schrijvers zoeken, en voila, ik heb er al drie geschreven. En een stukje van een vierde.
En als het lukt, ga ik morgen verder aan mijn nieuwe volledige boek. Of deel III (aka Deel I), maar dat denk ik niet. Eerst dit nieuwe boek en dan deel III (aka Deel I). Tijd genoeg daarvoor. Al duurt het 20 jaar.
Stephen King is ook al zo'n twintig jaar aan de Donkere Toren serie bezig. Ben trouwens in deel 5 (aka Deel 5), Wolven van de Calla begonnen en het zit goed. Den King heeft er weer vanalles bijgehaald, maar het zit goed. Ik vind het altijd prachtig hoe hij er in slaagt om figuren uit andere boeken in deze verhalen te verwerken, zonder ongeloofwaardig over te komen. Dat kan alleen de meester himself. Mijn grote voorbeeld. Als ik ooit eens een serie als de Donkere Toren zou kunnen schrijven, dat zou fantastisch zijn.
Maar voorlopig zal het bij de Meriumbe serie blijven. Eveneens zeer goed (ahum ahum), maar toch van een ander niveau (lager dus). Maar ja, wat wil je, ik begin nog maar pas hé, den King is al kweniehoelang bezig.
Wacht maar binnen 20 jaar ...
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten