woensdag, juni 28, 2006

Intriest, in in in en intriest

Andere woorden heb ik er niet voor. De lijken van de twee verdwenen meisjes zijn gevonden. Iedereen had het ondertussen wel verwacht denk ik, maar ergens blijf je toch nog hoop koesteren dat ze op een dag door de voordeur naar binnen gewandeld komen en vrolijk roepen: 'hier zijn we'. Dat ze dan de pandoering van hun leven zouden krijgen, leidt geen twijfel, maar ze zouden er wel nog zijn.
Nu zullen ze nooit meer vrolijk zijn en nooit meer door de voordeur naar binnen gelopen komen. En waarom? Niemand die het (voorlopig) weet.
Waarom doet iemand zo iets? Ik snap het niet. Ik snap het echt niet.
Dat geval in Antwerpen, waar die treinbestuurder doodgeslagen is. Dat is ergens nog te snappen. Niet goed te keuren, dat zeker niet. Maar ik kan me wel voorstellen dat die gasten die dag niet op de bus gestapt zijn met de bedoeling om iemand te doden. Daar ben ik vrij zeker van. En er is geen excuus voor wat ze gedaan hebben, maar het is en blijft waarschijnlijk een ongelukkige samenloop van omstandigheden en verkeerd aangekomen klappen.
Maar deze meisjes zijn moedwillig en bewust om het leven gebracht. Ik denk dat daar weinig twijfel over kan bestaan. En dat is onbegrijpelijk.
Ik ben voorstander van wraakacties, absoluut niet, maar de dader of daders van deze moorden moeten ongelooflijk hard aangepakt worden. En dan heb ik het niet op tien keer levenslang. Want dat zal nooit even zwaar wegen als wat ze die meisjes aangedaan hebben. En ik weet dat eender welke straf hen niet zal terug brengen. Maar de dader moet inzien dat hetgeen hij gedaan heeft niet kan. Niet nu, niet nooit. En dat hij daar voor moet gestraft worden.
Dat ze hem naar Irak sturen, om daar lijken te gaan ruimen. Dat ze hem naar Ethiopie sturen en de mensen die daar getroffen zijn door hongersnood gaat helpen. De rest van zijn leven (zeker niet voor even). Dat hij de hele dag ellende ziet en dan beseft wat hij gedaan heeft.
Hoe kan iemand nu zoiets doen! Er zijn geen woorden voor.
En neen, die ouders hadden die meisjes daar niet mogen achterlaten, zeker niet. Maar dat geeft hoegenaamd niemand een excuus om die meisjes dan te vermoorden.
Het is triest, in in en intriest. :-(

Blogje ',','a

maandag, juni 26, 2006

Vrolijke, vrolijke vrienden

... yep, onze Bram is gaan kamperen. In het boswachtershuis, een jeugdherberg in Westerlo. Met de hele klas, vanmorgen met de fiets naar Westel vertrokken, en vannacht blijven ze daar slapen.
Bram is al vaker gaan logeren, maar gaan slapen bij neefjes of nichtjes of tante of grootouders, is nog iets anders dan zo gaan uit logeren. Maar het zal zeker wel goed meevallen. Al zullen die mannekes goed murw zijn :-)
Maar voor de moeders en grootmoeders is het toch een zware dag en nacht ;-)
Jaja, ons ventje wordt groot, we zullen stilaan moeten leren hem zijn eigen weg te laten gaan (al is zeven toch nog wat jong om hem helemaal los te laten hé :-)

Blogje ',','

Weet je wat er gebeurt als Nederland het WK wint?

Dan zetten ze hun Playstation af :-))))))))))))))))))))))))

Blogje ',','

zondag, juni 25, 2006

Rock Heultje - Kwacht Classic

Afgelopen weekend stond in het teken van muziek. Het is dan nog wel geen Rock Werchter, maar in Heultje was het al vollen bak.
Zaterdag was het de jaarlijkse BBQ van Vivace, alwaar yours truly mocht gaan bakken voor zo'n 30 man. En gevloekt dat ik heb. Miljard! Den BBQ's wilden niet in gang schieten. Ik weet echt niet wat er was. Vorige keer bakten ze gelijk niks. Soit, na het nodige gevloek en getier (en de mensen die op mijn vingers stonden te kijken en mij overspoelden met goede raad vriendelijk in de drank gejaagd ;-) is de BBQ toch in gang geraakt, en was het zelfs de meest geslaagde van allemaal. Nooit eerder heb ik het vlees zo goed kunnen bakken (maar het was dan ook zeer goed vlees, een degustatiebarbecue met gigantisch veel stukjes).
Waarna ik zelf in de drank gevlogen ben, en goed doorbakken en gesmeerd de rest van de nacht doorgebracht heb :-)
Maar de kater viel mee en dus konden we zonder veel erg naar Rock Heultje. Het schoolfeest in de lokale lagere school. Die op niet veel medeleven van de weergoden kon rekenen, maar op een licht buitje in het begin na, bleef het toch wel droog tot ongeveer aan de laatste groep. Daarna is het wel beginnen gieten, en waren we blij dat we niet ingeschreven hadden op de BBQ van de school. Maar het optreden van onze Bram was schitterend. Hij heeft zich volledig gegeven en zo hoort dat. Hij was wel een beetje zenuwachtig op voorhand, maar heeft dat schitterend gedaan. En zelf was hij ook zeer tevreden over zijn optreden :-)
En de dag werd afgesloten met een bezoek aan Schakkebroek kermis. Eendjes vissen, luna park, een paar andere attracties en nog gaan eten bij tante I.
Kortom, een weekend zoals er meer mogen komen. Met nog iets beter weer, en we zijn meer dan tevreden.
En oh ja, mijnen buxus is eindelijk helemaal geschoren geraakt. Daar zijn we ook weer een paar maanden vanaf. Maar er is nog werk genoeg...

Blogje ',','

Een streepje reclame...

...voor een goed doel. Een heel goed doel. Een kinderkamp voor kankerpatientjes. Dat nu op dit eigenste ogenblik plaatsvindt in Houthalen.
Ik heb er gelukkig zelf niet mee te maken, onze Bram is gelukkig heel gezond (op een kleine valling na). Maar er zijn kinderen die minder geluk hebben. En dan komt zo'n kamp, waar ze even onbezorgd kunnen ravotten en hun miserie kunnen vergeten, als een geschenk uit de hemel.
Maar dat kan alleen maar dankzij de inzet van een aantal professionelen en vrijwilligers. Waaronder mijn beste vriendin. Vandaar dat ik hier even reclame kom maken hé.
En oh ja, dat kost veel centjes hé, zo'n kamp. Dus als er iemand zich geroepen voelt om wat te steunen, ze zeggen daar zeker niet neen tegen :-)

Blogje ',','

dinsdag, juni 20, 2006

Hier scheiden onze wegen weer...

was een uitspraak van onze Bram die ons even met verstomming sloeg, toen hij dit zei 's avonds in Cochem, toen we naar onze kamers gingen.
Yep, een weekendje Cochem achter de rug. Rustig aan de Moesel, met schitterend, zalig weer, goeie wijn, naar Duitse normen goed eten, en heel veel te zien in dat mooie, rustige stadje aan de Moesel.
De eerste avond, na een flesje wijn en lekker eten en nog een wandelingetje tot in het centrum, alwaar natuurlijk duitse hoempapa muziek gespeeld werd, als een blok in slaap gevallen. Ik wist niet dat ik zo moe was, maar ik ben door vuurwerk buiten ons venster en door sms-lawaai (die normaal gezien gigantisch veel lawaai maakt door het trillen van mijn gsm op een houten nachtkastje, iets waar ik normaal gezien van tegen het plafond vlieg) heen geslapen. Gewoon niet gehoord.
Maar het deed deugd, amai het deed deugd. Geslapen als een roosje, om dan 's ochtends stevig te ontbijten en de omgeving van Cochem te gaan verkennen. Kasteel, tochtje op de Moesel, wandelingetje, ijsje, terrasje, damspelletje in het groot, langs een stel gevaarlijke zwanen en een resem WK-gekke duitsers. We hebben het allemaal gedaan.
Onder een schitterende hemel. Een stralend weer en een prachtige omgeving. Wat moet ne mens nu nog meer hebben. Niets toch?
Ik in elk geval niet (allez, er zijn wel dingen die ik kan bedenken, maar kom ;-)
Alleen het terug werken gaan, viel wat tegen, maar ja, niet lang meer en we zijn weer weg.
Dus zullen we maar niet klagen zeker :-)

Blogje ',','

woensdag, juni 14, 2006

The 'That' in Take That

Zo omschreef onze goeie vriend Robbie Williams zichzelf gisterenavond in een broeierig warm en uitverkocht Koning Boudewijnstadion, alwaar we een - naar mijn bescheiden mening, maar ook die van mijn gezelschap en anderen die op het concert aanwezig waren - zeer goed concert mochten bijwonen.
Het geluid zat in het begin niet zo goed, maar dat nemen we er wel bij. Show zat goed in elkaar en de Robbie had er duidelijk zin in. Hij moet gezweet hebben als een varken (zoals ze bij ons zeggen), maar dat liet hij niet aan zijn hart komen. Hij ging ervoor en ambiance was er.
En die schermen, amai die schermen, ben er nog niet goed van, zo scherp. Echt indrukwekkend. Na een paar nummers zat het geluid goed (toch naar KBS normen) en was Robbie zich goed aan het amuseren. En de rest van de 60.000 aanwezigen ook.
Vooral de jonge dame uit Brugge die heel gewillig op het verzoek van herr Williams inging om zich van haar kleding te ontdoen en met de borsten bloot op het groot scherm verscheen. Waar ze duidelijk niet op gerekend had, want ze schrok wel even. Maar daar had ze maar eerder aan moeten denken hé.
En dat de Robbie ne grote Queen fan is (zoals yours truly), werd ook duidelijk, al voor het concert begon, en ook tijdens het concert, waar de meeyell kreten ? la Freddie Mercury niet uitbleven.
Wij zijn tevreden naar huis gekeerd, en droog gebleven. Alleen was de metro nogal warm, maar eens we aan den Botanique eruit stapten was het frisser en droog en konden we, langs de Ultieme Hallucinatie, waar we voor het concert nog lekker waren gaan eten, huiswaarts keren.
Maar dat viel tegen voor mijn medeconcertgangster. Eén uur file op de E19 om 1 uur 's nachts. Je zou voor minder lastig worden. Bij mij was het gewoon druk, maar de E19 is echt een te mijden baan tegenwoordig.
Maar het concert was goed en het is droog gebleven, iets wat ze vanavond niet hebben kunnen zeggen denk ik.

Blogje ',','

maandag, juni 12, 2006

Lang leve de zon...

Amai, wa was da? Zo'n weekend. Zalig toch. Stralend weer, tropische temperaturen. Perfect. Vrijdag al op tijd begonnen met lekker en gezellig te gaan eten in Hombeek. Om dan na nog een paar uurtjes werken terug richting Mechelen te trekken om daar een terrasje te doen aan het station. Om dan naar huis te gaan en daar terug op het terras te belanden met een goed glas wijn in gezelschap van vrouw en kind. Wat moet ne mens nu meer hebben?
Ne Barbecue natuurlijk. Ne nieuwe zelfs. En die is zaterdag ingewijd. En bakken dat die doet. Niet te doen. Een beetje hevig, maar da went wel.
En zondag nog een verjaardagsfeestje. Het kon niet op.
En het weer bleef zalig. Al hoor je nu ook af en toe mensen klagen dat het te warm is. Verdorie, die belgen zijn toch nooit content? Ja, natuurlijk is het warm (zeker als je 1,5 uur in een trein zonder airco in panne staat ergens ten velde.), maar we hebben wel heel lang op dit weer geroepen hé. Dan moeten we nu niet klagen.
Alles is toch veel mooier als de zon schijnt! Het weekend duurt gewoon veel langer als de zon schijnt.
En na een dagje werken vanavond nog wat verder aan de buxus geschoren (het duurt dit jaar precies langer dan vorig jaar, misschien omdat ik het nu nipter doe en het resultaat ook beter is? :-), en morgen naar de Robbie Williams. Jawel, naar de Robbie. Woeha. Laat maar komen.
Ik hoop maar één ding. Dat de weergoden wachten met sproeien tot wij terug in de auto zitten. Maar ook daar gaan we niet over klagen hé :-)

Blogje ',','

maandag, juni 05, 2006

Als de zon schijnt...

Oh wat is het leven fijn als de zon schijnt, zong André van Duin zoveel jaar geleden. En verdorie, hij heeft gelijk.
Het was nog niet met volle overtuiging, de wolken konden de zon af en toe nog een klein beetje macht ontnemen, waarbij de temperatuur toch wel een aantal graden zakte, maar als de zon de kans kreeg, was het goed, was het verdomme goed. Mijn verbrande kruin kan er van meespreken :-)
En het was een goed weekend. Mijn ongelooflijk titanenwerk, waar ik zelf wel wat twijfels bij had, is tot een goed einde gebracht. Tachtig dozen Lego (80!) die allemaal onder elkaar in twee grote bakken lagen, zijn als een Feniks verrezen uit hun as en staan nu weer in volle glorie te schitteren in onze living. Oef. Ben blij dat dat gedaan is. Foto's volgen nog, maar fototoestel is effe uitgeleend.
De eerste BBQ van het seizoen is ook al achter de kiezen beland, maar het was op verplaatsing. Mijn nieuwe BBQ is nog niet aangestoken, maar wel in elkaar gestoken. Dus klaar voor gebruik. Als we nu nog eens tijd hebben en het zonneke wil mee, dan is het BBQ tijd, woeha!!!
En zo'n extra dagje weekend is toch wel zalig hoor. Terug gaan lopen (yes!). Nog niet heel lang, maar toch een half uurtje gelopen, en geen pijn. Yep, geen pijn. Ik ben weer vertrokken. En het ging - tegen mijn angst in - zeer goed. Lage hartslag, en bepaalde stukkken zelfs met heel wat versnellingen gelopen, en ook dat ging goed. Hogere hartslag natuurlijk dan, maar dat is vrij normaal nietwaar.
En daarnaast nog eens anderhalf uur gaan fietsen. Naar het boswachtershuis. Een jeugdherberg in Westerlo waar onze Bram binnen twee weken gaat logeren met de school. En we gingen de weg eens oefenen hé. En dat viel goed mee. Hij is nen echte coureur ;-)
En dan ook nog eens beginnen scheren. Buxussen scheren. Onderweg met de fiets zoveel mooi fris geschoren haagjes gezien dat het echt begon te kriebelen. En dus er maar in gevlogen. Het is nog lang niet gedaan, maar heb toch al een heel stukje gedaan. Buxussen zijn heel mooi en we hebben er heel wat van staan, maar het scheren is geen sinecure. Maar ik ben tevreden van het resultaat tot nu toe. Het beste ooit. Maar het duurt wel lang, al dat meten en koorden spannen. Maar ik ben dan ook tevreden van het resultaat. En ondertussen het onkruid dat de laatste weken met al dat slecht weer welig aan het tieren geweest is nog eens onder handen genomen. Ik weet weer wat doen de rest van de week.
En morgen terug werken. Yep, het kan niet blijven duren hé, zo'n lang weekend. Maar het is niet lang meer, en dan is het vakantie. Grote vakantie. Woeha. Ik kijk er echt naar uit. Het zal deugd doen. En we gaan er van genieten!

Blogje ',','

vrijdag, juni 02, 2006

Elvis lives

Yep, Elvis is alive, en hij reed vanavond op de E313 in Herentals. Yep. En ik ben getuige. Dat zweer ik op het heilig communiezieltje van onze Bram ;-).
Vanavond, bij het naar huis rijden van de BBL, in een poging de file te ontwijken die er stond richting Leuven, maar over Antwerpen gereden, waar het al niet veel beter was, was ik getuige van het feit dat Elvis leeft.
Het heeft zo moeten zijn. Het was een voorteken. Ik plaste bijna in mijn broek van het lachen - no offense - toen ik de man met de gigantische bakkebaarden in zijn oude Amerikaanse slee voorbij reed. De stickers 'I love Elvis' hadden mij moeten waarschuwen, maar ik was er niet op voorbereid. Hij nam me bij verrassing.
Maar hij reed heel stil, dus even snel was ik hem weer voorbij en dus zal ik nooit helemaal zekeer zijn of het nu echt Elvis was of een gewone imitator. Ik zal het nooit weten en zal daarmee moeten leren leven.
Maar ik ben er wel van overtuigd: Elvis lives!

Blogje ',','

donderdag, juni 01, 2006

Kippenvelvoetbalherinneringen

Ik ben gewoonlijk niet zo'n grote voetbalfan. De gewone competitie volg ik maar met een half oog, grote matchen, (uefa & championsleague matchen al iets meer, finales ook af en toe, als er pizza bij is ;-), maar toen ik vanavond op de Tabel van Mendeljev beelden terug zag van het WK in 1986, toen de Rode Duivels doorstootten tot de vierde plaats, kreeg ik toch weer kippenvel.
Dat waren glorieuze tijden. Ongelooflijk. Zoals die mannen toen als een pletwals over de grote ploegen heen gingen, magnifiek. Kreeg het weer koud van. Elke keer opnieuw als ik die beelden zie.
Hopelijk komt dat nog eens terug, maar voorlopig ziet het daar niet naar uit hé...

Blogje ',','