Om te beginnen : mijn vorige post. Heeft blijkbaar nogal wat reacties losgeweekt, mensen die mij vragen wat er aan de hand is, of ik bij Els weg ben, of ik bij Scarlet weg ben, of ik bij mezelf weg ben...
Wel, wat ik hierop kan zeggen is : er is iets weg, er is iets verdwenen, een stuk van mijn leven dat voorbij is. Wat misschien nog terug komt, maar misschien ook niet. Maar voorlopig ga ik de spanning er nog een beetje inhouden.
Neem me niet kwalijk hé, ik vind dit leuk. 
Ten tweede : heb van 't weekend de CD's in mijnen otto nog eens vervangen. Zaten er nog in van in augustus, toen we naar Oostenrijk geweest zijn, met een iets aangepast repertoire voor mijn schoonouders. En wat zat daar tussen : Chris De Burgh - High on Emotion, Live from Dublin. Een bijna vergeten pareltje uit mijn collectie. Zonder veel nadenken er tussen gestoken, meer met iets van, wat staat hier nu weer allemaal op dan echte herkenning. Maar het valt verdomme dik mee. Die Chris De Burgh is meer dan de zachte troubadour van The Lady in Red of The Head and the Heart. Hij kan ook een redelijk stukje rocken. Is geen heavy metal of hardrock, maar toch biezonder goed. Hoort voor mij thuis in het rijtje van Billy Joel en Elton John. Schitterende, gevoelige ballads, maar pas op als ze in form zijn, dan rocken ze de pannen van het dak. Den Billy en den Elton heb ik al een paar keer 'levend' gezien, den Chris nog niet. Maar als hij ooit nog eens in deze contreien komt, ga ik zeker gaan.
En dan : Xink. Ja, wat moet ik zeggen ? Ze hebben dat zaterdag goed gedaan. Ik heb hier een paar dagen geleden een ietwat harde kritiek gegeven op deze groep, en ik blijf erbij dat het geen doen is om kinderen van die leeftijd aan zoiets te laten deelnemen (hoezeer Bart Peeters ook probeert om overal het positieve in te zien en dat te benadrukken : 'we krijgen toch van alle landen punten'), maar ik moet toegeven dat ze het niet slecht gedaan hebben. Heb maar de helft van het festival gezien, was halvelings een nieuw Vlaams Filmpke aan het schrijven, maar toch, het was best te doen. Al moesten ze het wel verbieden. Ik blijf erbij dat het niet goed is voor kinderen van die leeftijd om aan dat soort evenementen deel te nemen, net zoals het niet kan dat zij aan miss & mister verkiezingen meedoen. Maar ja, ik zal er wel niets aan te zeggen hebben zeker ?
En tot slot (voorlopig toch) : De eerste gevelklimmende kerstman is gesignaleerd in Booischot
(of Busschot voor de kenners ). Niet te doen, niet te doen, niet te doen. 't Is niet te doen. Verdorie mensen, heb een beetje respect ! De Sint is nog niet langsgeweest en de Kerstman hangt al aan de daken te bengelen. Ik heb het er ook moeilijk mee dat de winkels al een tijdje met kerstartikelen bezig zijn, maar daar kan ik er nog enigszins inkomen. Dat deze Amerikaanse variant van onze goede Heilige man uit het zuiden nu al zijn opwachting begint te maken, is echter toch wel een beetje veel van het goede. Stop er mee ! Nu ! Je verwart de kinderen. Laat hen gerust. Na 6 december is het nog tijd genoeg om om de rode man met de witte baard op te hangen aan de muur, maar nu toch nog niet ?
Enfin, je ziet het, ondanks mijn metamorfose en bevrijding blijf ik mij in een aantal dingen opjagen. Ik ben herboren, vernieuwd en verlost, (neen, ik ben niet bekeerd tot de Evangelische Christenen, zoals mijn achternichtje Miss Limburg), maar dat neemt niet weg dat ik mij toch nog kan storen aan sommige dingen. En blij toe. Want als me dat allemaal niet meer kan schelen, ben ik een plant geworden, en dan kan ik beter in de grond kruipen en wortel schieten, nietwaar...
Blogje ' ' '
Geen opmerkingen:
Een reactie posten