Het is ongelooflijk, maar die Jip en Janneke verhalen die blijven kinderen ongelooflijk boeien. Onze Bram is er in elk geval zot van. In het weekend 's morgens (in de week is daar geen tijd voor) moeten we altijd een verhaaltje van Jip & Janneke vertellen en tegenwoordig 's avonds ook.
En ik moet zeggen, je krijgt er moeilijk genoeg van. In de zin van : je wordt ze niet moe. Dat ik nu zelf zit te wachten op dit soort verhalen is niet echt het geval, maar ze zijn wel goed geschreven.
Met ook altijd een dieper verhaal, een moraal in het verhaal, maar nooit op een belerende manier. Altijd op een speelse, natuurlijke manier. Opvoedkundig zeer verantwoord. Ik wou dat ik ze zelf geschreven had.
Maar ondertussen hou ik me dus onledig met Vlaamse Filmpkes. Ben aan nummer drie bezig, over een jongen die de echtscheiding van zijn ouders niet goed kan verwerken en het moeilijk heeft met de nieuwe vrijers van zijn moeder. Heb dit gelukkig zelf nooit meegemaakt en weet dus niet of het geloofwaardig overkomt, maar dat zien we nog wel. Vind het persoonlijk alvast niet slecht.
En recensie nummer twee is op komst. Zit in de post. Zal eind van de week of begin volgende week er zijn. Maar ze is in elk geval al positief. Dat weet ik al. De recensent was aangenaam verrast.
En ikke dus ook hé. Geeft moed om verder te doen. Want ik moet zeggen. Op dit ogenblik ontbreekt met de moed om echt aan een dik boek te werken. Korte verhalen gaat nog net, maar veel meer dan dat...
Maar dat zal wel weer beteren. Je kan dat toch niet forceren hé. Dan trekt het toch op niets. Misschien krijg ik binnen enkele dagen wel weer zin om te schrijven en werk ik het nieuwe boek en deel 3 (1) van Meriumbe ook in één rush af. En als dat niet zo is, dan is het zo. Ik ga er in elk geval niet van wakker liggen. Er ligt nog genoeg geschreven materiaal te wachten. Zo'n 1.500 bladzijden. Daar zal nog wel iets uitgeefbaars tussen zitten zeker ?
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten