Dat was me het tripje wel
Nou moe, we zijn terug van Ierland. Een beetje lichter weliswaar, maar we zijn terug. Een beetje later weliswaar, maar we zijn terug.
Al moet ik zeggen dat het heel leuk was, vooral gisteren dan. Vandaag was het iets minder en de afsluiting was echt wel een afknapper.
Vanmorgen met mist opgestaan en met mist - na een uitstekend ontbijt - naar de luchthaven terug vertrokken. Dat er kans op vertraging was, vermoedden we al wel, want mist is nooit goed om te vliegen. En ja hoor, we hadden vertraging. Meer dan twee uur. Maar daar was niets aan te doen. De tijd dan maar gedood met rondhangen, tax free (of zo iets) shoppen, een hapje eten, babbelen en niets doen.
Uiteindelijk mochten we dan toch aan boord, maar aangezien het hele schema overhoop lag door de vertraging, moesten we ook hier nog wat wachten. Maar ja, zolang duurde het nu ook weer niet en even later hingen we boven Ierland te zweven. Al was er door de mist niet veel van te zien.
Na ongeveer anderhalf uur werd de landing ingezet en kwamen we - op een beetje turbulentie na - behouden aan de grond in Charleroi, Brussels South, home of Ryanair, the low fares airline. Jaja, dat mag je geloven. Ze vliegen heel goedkoop en licht ...
Want : na door de douane gepasseerd te zijn, stonden wij allemaal, samen met de zowat 100 andere passagiers van het vliegtuig braafjes te wachten op onze bagage. Maar die kwam niet. Vijftien minuten : niets. Dertig minuten : niets. Mensen begonnen zenuwachtig te worden. Nog wat langer : niets. Maakt een vrouw van de kuisploeg de opmerking : 'wat doen jullie hier ?' Vreemde vraag op een luchthaven in de bagageruimte als er net een vliegtuig geland is.
Nog een paar mensen gevraagd : 'Bagage ? Moet hier bagage zijn ?' Hmmm, moet er nog zand zijn ? Om een lang verhaal kort te maken : er was geen bagage. Het vliegtuig waar we mee teruggekomen waren, had geen bagage aan boord. Zo kan ik ook kosten besparen.
'Willen alle passagiers van het vliegtuig komende van Shannon zich naar de Lost & found begeven ?' Dan weet je het wel zeker ? Dus wij allen naar daar, waar twee - overigens zeer vriendelijke, geduldige en behulpzame, maar eveneers gefrustreerde en vermoeide - dames ons allemaal één voor één een papier hielpen invullen om aan te geven dat we onze bagage kwijt waren.
Zo ongeveer anderhalf uur heb ik daar staan wachten tot het mijn beurt was. En blij dat ik er weg was, want de gemoederen begonnen achteraan de rij behoorlijk verhit te geraken.
Dan de bus in die me naar de Airport Parking zou brengen. Ik zit nog maar net en de chauffeur stapt uit en verdwijnt voor tien minuten. Leuk, heel leuk, maar ik kon er echt niet meer mee lachen. Gelukkig stond mijn wagen nog wel op de parking en startte hij nog, anders was ik daar ter plekke ontploft.
Moraal van het verhaal : Ryanair : lean en mean, maar pas op, want voor je het weet, ben je gezien !
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten