Het was gewoon prachtig : 2 regenbogen boven elkaar. Volledige nog wel. Van links naar rechts, aan beide kanten de grond rakend, de onderste in prachtige kleuren, de bovenste iets doffer, maar schitterend. Nooit eerder gezien. Deed me denken aan onze laatste avond in Lermoos, toen stond daar ook een magnifieke regenboog net voor de Zugspitze. Dan voel je je klein worden.
En moet je je aandacht er goed bijhouden om nergens op te rijden, terwijl je geniet van dat uitzicht. Toen had ik er spijt van dat ik mijn fototoestel niet bij had, en nu evenzeer. Maar tegen dat ik thuis was, was hij verdwenen, niets aan te doen. Och, er zullen er nog wel komen zeker.
Vanavond nog wat in de tuin gewerkt. Schoonpapa had al ongeveer de helft van de leilandi haag geschoren, maar de kant tegen de linkerburen mocht ik doen. Daar is ie eigenlijk een beetje te dik geworden (no offence Joske ;-), en dus mocht ik (alhoewel ook niet van de dunsten) daar tussen kruipen. En ik ben er vrij ruw doorgegaan. Alles wat niet te dik was (en ook die) moest er aan te geloven. Een heel stuk is er af en nu kan je er weer een beetje beter door. Het is niet perfect recht, maar dat is bijna niet te doen als je maar net plaats hebt om te staan. En als de takken en stukken den je om de oren vliegen. Maar het is vrij goed. Als nu de bazen des huizes het ook goed vinden, ben ik tevreden. ;-)
Het zal wel moeten goed zijn, want ik voel het in mijn nek, rug en schouders, en dan heb ik nog maar een klein stukje gedaan. Zo'n 50 meter langs 1 kant. Het hele parcour is een veelvoud hiervan, maar ik ben zeer blij dat schoonpapa dat wil doen. Want het is nog maar eens bewezen, ik ben niet gemaakt om te werken, echt niet.
Oh ja, en voor zij die de Jellabies niet kennen, dat zijn die kleine mannetjes en vrouwtjes, die in een land hier ver vandaan, de regenbogen maken. Elk heeft zijn kleur te maken. Is heel leuk, onze Bram was daar zot van.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten