Het eerste oudercontact zit er weer op
Vierenhalf is onze spruit, maar toch begint het schooljaar weer met een oudercontact. Ttz, het is eigenlijk gewoon een uitleg over hoe de werking van de klas in elkaar zit, wat ze dit jaar gaan leren en waar we ons aan mogen verwachten. Verdomme, die mannekes moeten al beginnen rekenen en schrijven. Kan een kind dan geen kind meer zijn ? Maar het zal zo wel horen zeker ?
Wat in elk geval niet zo hoort, is de manier waarop twee kinderen zich daar gedroegen in die klas. Eén van de ouders had zijn kinderen meegebracht (had wellicht geen opvang), en dus zaten die in de klas te spelen. Alhoewel spelen, het kot afbreken noemen ze dat thuis. Kasten opentrekken en weer dicht doen, nog eens open en weer dicht, sleutels laten vallen en oprapen en roepen en tieren. En wat zegt de vader ? Niets. Daar kan ik me dus mateloos in ergeren. Ik weet ook wel dat kinderen kinderen zijn, en begrijp me niet verkeerd, onze Bram mag zoveel spelen als hij wil. Maar als hij stil moet zijn, dan moet hij ook stil zijn. En dat die kinderen niet stil zijn, daar kunnen zij niets aan doen, als niemand hun zegt dat ze moeten stil zijn, zullen ze dat ook niet zijn.
Neen het is de schuld van de ouders. Die moeten hun kinderen leren wat mag en niet mag. Maar dat lijkt tegenwoordig behoorlijk moeilijk te zijn. Natuurlijk is het veel makkelijker om je kind alles toe te laten. Ik vind het ook niet leuk als ik 's avonds thuiskom, onze Bram nog een kwartier zie, en dan boos moet worden omdat hij stout is. Maar het is toch in het belang van het kind dat je dit doet.
Ik wil niet stoefen, maar den onze is een behoorlijk beleefd kind. En dat kan niet van iedereen gezegd worden (spijtig genoeg). En ik wil geen kritiek geven op iedereen, helemaal niet, iedereen is baas in eigen huis, en iedereen voedt zijn kind op zoals hij of zij zelf wil. Maar ik (en Els ook) kan er niet tegen. Zo simpel is het. Ik moest thuis ook luisteren, en ik ben er niet slecht van geworden. Allez, dat denk ik toch niet ;-)
Blogje ',','