Zoveel zei de blik van de oudere vrouw die mij boos aankeek, alsof ik met mijn handen aan haar achterste gezeten had. Maar het was ik niet, het was onze Bram.
Liepen wij daar rustig geinteresseerd te wezen, kijkend naar de schilders die druk hun talenten aan het vertonen waren op de Schilderswandeling in de Abdij van Tongerlo, legt onze Bram toch zijn hand plat op de derričre van een vrouw die daar ook druk geinteresseerd aan het kijken was. En naar wie kijkt die madam natuurlijk ? Naar mij, en onze Bram was er al vandoor. Ik natuurlijk direct Bram tegen zijn voeten gegeven, maar of die vrouw het geloofde, ik weet het niet.
In elk geval, toen ik dat tegen Els en mijn schoonmoeder vertelde die ook meewaren, hebben we daar lopen lachen tot we aan het wenen waren. En die madam, die keek maar bedenkelijk, maar in alle eerlijkheid, ik was het niet, ze was mijn type niet ;-) Of zoals Shaggy zo zeggen : 'It wasn't me.'
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten