Graptje
Els vertelde net nog een straffe. Zij dirigeert twee koren en met het ene heeft ze maandag repititie en met het andere dinsdag. (ben ik twee avonden gerust ;-), maar dat wilde ik niet vertellen :-)
Eén van de leden van het koor kreeg tijdens de repititie een SMS van haar man. Deze moest hun zoon in Charleroi op de luchthaven gaan ophalen en stuurde een SMS dat hij op een boom gereden was, dat het niet zo erg was en dat ze op de takelwagen aan het wachten waren. Die vrouw vliegt daar buiten, in alle staten en wil naar Charleroi rijden. Komt ze even later terug binnen : het was maar een grapje, ze hadden gewoon platte band.
Ik weet het niet, maar dit is toch wel een beetje erover. Als iemand die mij dierbaar is, mij dit zou lappen, wel die zou een post pakken. Die zou ervan lusten zoals nog nooit iemand voordien. Dat vind ik persoonlijk niet meer grappig, en ik denk wel meer mensen met mij.
Maar ja, er zijn mensen met een vreemd gevoel voor humor. En ik kan met veel lachen, maar op zo'n moment zou ik het toch zeer moeilijk krijgen om die paar spieren in mijn gezicht (it takes a lot to laugh, it takes a train to cry, Bob Dylan) zover te krijgen dat ze zich in de juist stand zetten om iets wat op een grimas lijkt op mijn gelaat te toveren.
Blogje ',','