Gisteren Olivia, dochtertje van Highfly gaan bezoeken. Een wolk van een baby. Zo klein, lief en schattig. En dolgelukkige, maar ietwat vermoeide
ouders. En de vader, wel dat is inderdaad een geboren vader. Alsof hij zijn leven lang niets anders gedaan heeft.
En al heb ik zelf een zoontje van bijna vijf, ik durf bijna niet meer aan zo'n klein boeleke komen. Dat is zo klein, zo kwetsbaar, zo teer nog. Super lief, maar super broos ook. Ongelooflijk. Een wonder. Een echt wonder.
Wat niet wil zeggen dat wij er opnieuw aan gaan beginnen hoor, nope, voor ons is het goed zoals het is, maar zo'n klein dutske blijft toch iets ongelooflijk schattigs en lief hebben. En als dat van jezelf is, dan ben je er direct door verkocht. Dan wil je dat voor niets ter wereld nog afgeven. Het is niet te verklaren, maar het is wel zo.
Hoe hard onze Bram soms ook mag zagen, het blijft onze Bram. En zo is er maar eentje.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten