De anonieme, individualistische autobestuurder
Valt het jullie soms ook op hoezeer een autobestuurder op zijn privacy gesteld is ? Ik heb de - volgens sommigen in mijn nabije kring onhebbelijke - gewoonte om nogal eens rond te kijken in de wagen. Maar pas op, ik doe dat alleen als de omstandigheden er zich toe lenen hoor. In de file kijk ik graag eens wie er naast mij rijdt. Man of vrouw (liefst vrouw ) wil ik dan een vriendelijke blik toewerpen.
Die echter zeer zelden vriendelijk beantwoord wordt. Ik krijg vaak het gevoel dat ik een of ander afzichtelijk monster ben als ik zie hoe mensen mij terug aankijken. Alsof ik hen een of ander oneerbaar voorstel gedaan heb. Alsof ik achter hen aan zit. Zo bekijken ze me. 'laat me met rust, ik zit in mijn cocon, en wil daar niet gestoord worden.' Dat zeggen hun ogen.
Ofwel krijg je er die terugstaren, die wel oogcontact zoeken. Maar die zijn eerder uitzonderlijk. En daar voel ik me dan soms weer ongemakkelijk onder .
En zeker als ik luidkeels begin mee te brullen met een golden oldie tijdens Choose Life op Studio Brussel, dan is het hek helemaal van de dam. Dan bekijken ze mij alsof ik van een andere planeet kom. Net geland, teruggekomen met de Marslander. Niet dat dat mij stoort hoor. Ik geef er niet om dat mensen denken dat er kosten aan mij zijn, want ze hebben dan nog gelijk ook. En als er 's morgens een beetje meer zou gelachen worden in de file, zou die file veel beter verteerbaar zijn. Zou het niet zo'n hel zijn om door al die aanschuivende, bumperplakkende auto's naar het werk te rijden. Maar ja, het zal wel eigen zijn aan de mens dat ze allemaal in hun eigen cocon willen blijven zitten.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten