Terug uit het land van de eeuwige sneeuw, alhoewel hier dit jaar niet veel van te zien was. Slechts hier en daar was nog een klein spoortje sneeuw te zien, maar het was echt uitzonderlijk. Maar niet getreurd, het was mooi, zeer mooi.
Enkele foto's hierna bewijzen het, en er zitten enkele panorama's bij, maar voor je er op klikt, be warned, ze zijn erg groot. De volgende keer dat ik foto's trek met het oog op samenvoegen tot een panorama, zal ik ze in wat lagere resolutie schieten.
PANORAMA 1 :De Zugspitze en zijn buurman
PANORAMA 2 :Een zicht op de Zugspitze en omgeving vanuit het dal tussen Lermoos en Ehrwald
Wat me opviel onderweg naar huis, is het grote aantal windmolens dat je in Duitsland ziet. Hier in België blijven ze jaren bakkelijen of het nu kan of niet en waar ze dan wel mogen staan, in Duitsland (en ook wel in Nederland) staan er gewoon al een massa. We hebben op sommige gebieden nog veel te leren van onze buren.
En onze thuiskomst was ook niet vlekkeloos. Mijn poort - voor de getrouwen, ja die waar ik een tijdje geleden na een stroompanne als eens een aanvaring mee gehad heb - is weer wispelturig aan het worden en op mijn seiskes aan het werken, zoals men hier zegt. We komen thuis, ik druk op het zendertje en de poort gaat mooi open. Tot daar geen probleem. Ik wil ze terug dicht doen. Niets. Och, zendertje zal plat zijn, zal ze wel van binnen dicht doen. In de hal op de knop geduwd, zonder verder omzien, maar even later stel ik vast dat één helft nog open staat en de andere helft dicht is. Dat is niet normaal.
Dus ik gaan kijken wat er aan scheelt, en hola, paula, alle olie is er gewoon uitgelopen ! Dat is niet leuk. Ze is nog maar net hersteld en ik kan ze er alweer afvijzen en een week wegsturen. Daar gaat die kerel niet goed van zijn, want dat betaal ik zomaar niet. Zo blijven we niet bezig. Maar ja, ze is nog dicht, de andere kant werkt nog, en dat zien we volgende week wel weer.
Voor de rest hebben de plantjes het in de tuin zeer goed overleefd - dankzij de bereidwillige hulp van onze linkerbuurman - en kan ik volgende week weer in gang schieten om het onkruid te lijf te gaan. Maar dat ontspant, nietwaar.
En nu ben ik stikkapot, bushed, aan het einde, en kruip ik subiet in mijn bed. Vrienden van ons belden nog of we niet meegingen naar Zandkapel kermis (deelgemeente van Morkhoven), maar daar hebben we voor bedankt, dan waren we helemaal dood geweest.
Maar als we de ochtend halen, zullen we nog wel eens verder op stap gaan ;-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten