Tiroleravond
overleefd, en het viel al bij al nogal mee - geholpen door wat wijn - maar het was eerlijk gezegd niet zo erg. Onze Bram vond al dat billengeklets best wel leuk, maar volgens mijn schoonouders - die echt wel kenners zijn op dat gebied - trok het op niet veel. Dus hoefde ik me niet schuldig te voelen dat ik niet echt onder de indruk was ;-)
Maar voor de rest is het hier gewoonweg schitterend. Gisteren zijn we met een kabelbaantje naar boven gegaan en dan te voet terug naar beneden gekomen. Het was niet heel veel, zo´n 500 meter hoogteverschil, maar mijn kuiten hebben het toch al geweten. Amaai, ik voel ze nu nog.
Maar daarna gaan zwemmen in het zwembad van het hotel, met uitzicht op de Zugspitze, wat gelezen, nog wat gewandeld, lekker gegeten, nog wat gewandeld en gedronken, en nog wat gelezen, en de avond was om. Onze Bram is ´s avonds echt moe, dus heel laat wordt het nooit, maar dat is niet erg, dan kan ik eindelijk `Ring van Eeuwigheid`van John Vermeulen uitlezen, enn ik moet het zeggen, hij is zeer goed, ik wou dat ik hem zelf geschreven had.
Maar door dat vroege slapengaan, is mijn hele bioritme wel om zeep, want ik ga hier zo´n twee a drie uur vroeger slapen dan thuis. Maar dat doet ook wel goed, dan kan ik thuis weer een hele tijd langer opblijven zonder echt moe te worden. En voor de tv programma´s moet je het ook niet laten, want gisteren heeft het even geduurd voor ik door had welke film het was, en het is nochtans een van mijn favorieten. Tom Cruise, Demi Moore en Jack Nicholson samen, dat kan alleen maar Ŕ few good men`zijn, maar hier, in het Duits, was het echt niet om aan te horen. Ik heb zolang niet gewacht, maar ik wil niet weten hoe `Do I make myself clear ?` `Crystal clear`in het Duits klinkt.
En vandaag zijn we een toerke met de wagen gaan doen, naar Boden en Bschlabs, waar mijn schoonvader 15 jaar geleden met de fanfare nog geweest is. Zeer mooie omgeving, maar echt wel het einde van de wereld. Een pad gevolgd, waarvan de naam me altijd weer ontglipt, heb het vandaag al vier maal gevraagd, maar lijkt op Hahntennjoch, maar de omgeving was in elk geval adembenemend. Boven de boomgrens, ruwe rotswanden, afgewisseld met lagen van steenpuin, klaar om in een lawine naar beneden te komen. Eindeloze bochten, en talloze smalle paadjes, waar de Oostenrijkers het op hun zenuwen kregen dat ik niet harder reed, maar ik geen held op al die kleine bochtjes die ik niet ken, en ik wou gewoon van de omgeving genieten.
Het was zeer prachtig, en ik hoop dat het de komende dagen zo blijft. Het weer is in elk geval gewoonweg schitterend, de omgeving en het gezelschap ook en het eten en het hotel konden niet beter.
Blogje ´,´,´