Boe
Riep ik in alle onschuld van achter het muurtje aan de kerk van Lermoos naar onze Bram. Maar het was niet onze Bram die achter het muurtje uitkwam, maar andere mensen. Maar ze konden er mee lachen, gelukkig, ik zou niet graag een pak slaag krijgen ;-)
Vanochtend nog eens een lange afdaling gedaan hier in Lermoos. Eerst met de gondel tot 1358m hoog, dan met een stoeltjeslift tot 1735 meter hoog. En vandaar te voet terug naar beneden. Bram en mijn schoonouders zijn op de eerste halte uitgestapt en daar naar beneden gegaan, maar wij wilden hoger gaan. En dat viel heel goed mee. Het stuk boven was zelfs een stuk minder steil dan het tweede stuk. Maar we hadden nog een motivator om snel naar beneden te gaan. Een opkomend onweer. Toen we een stukje gedaald waren, begon het al donkerder te worden en stak er een wind op. Toen we halfweg waren, begon er hier en daar wat regen te vallen en toen we bijna beneden waren, begon de donder te rollen, zoals ie dat alleen maar in de bergen kan. Maar we waren net op tijd. Geen vijf minuten nadat we terug in ons hotel waren, is het behoorlijk beginnen regenen en onweren, en nu regent het nog een beetje. Maar dat is niet erg. Dat verfrist wat en morgen wordt het al terug droog. Mij hoor je niet klagen hoor.
En we zijn blij dat we nog naar boven gegaan zijn, want het was er echt wel prachtig.
De Zugspitze ligt al sinds deze voormiddag gehuld in de mist, ik denk dat er vandaar niet veel meer te zien zal zijn, en dat is eigenlijk wel spijtig voor de mensen die naar boven gegaan zijn, want een volwassene betaalt toch wel tussen 35 en 45 euro voor ritje heen en terug. En dat is toch wel veel geld om dan niets anders dan mist te zien. Maar er is niet veel aan te doen.
En deze middag hebben we dan maar op onze kamer gepicknicked. We hebben een eethoek waar dat perfect kon en dat was eigenlijk ook wel gezellig. Op mijn gemak een broodje gaan halen in het dorp, beleg hadden we nog en smullen maar.
En terwijl Els en Bram een dutje deden, heb ik het schitterende boek "Ring van eeuwigheid" van John Vermeulen uitgelezen. Er zitten een aantal schitterende vondsten in, een aantal zeer zware paradoxen mbt tijd en een fantastische uitleg voor de missing link : We hebben er zelf voor gezorgd in deze tijd dat wij 5 miljoen jaar geleden ontstaan zijn uit de apen. Bonobo´s om juist te zijn. Klinkt logisch toch ? En die tijdparadoxen, als je daar begint over na te denken, wordt je gek. Net zoals in "Terminator I" John whatshisname iemand in de tijd terug stuurt, die dan zijn eigen vader blijkt te zijn. Mag je niet over nadenken, is niet te vatten, maar wel vreselijk fascinerend.
Eerlijk waar, ik wou dat ik die boek zelf geschreven had. Hij is zeer goed en komt bij mij in het rijtje te staan van "Imagica" van Clive Barker en "The Stand" van Stephen King. Dat is een boek om later nog eens te lezen.
Ik hoop (maar twijfel er aan) dat ik ook ooit zulk een boek kan schrijven. Ik doe er in elk geval mijn best voor en misschien, heel misschien komt de Meriumbe trilogie ook ooit een klein stukje in de buurt.
Voor de geinteresseerden : deel 1 (eigenlijk deel 3) wordt op 27 september boven het doopvont gehouden en deel 2 (eigenlijk deel 2 ;-) is al doorgestuurd naar Kramat. Nu is het nog wachten op hun verdict, maar ik kan me wel voorstellen dat ze eerst willen afwachten wat deel 1 (AKA deel 3) zal doen. Maar dat zullen we dan wel zien, nietwaar.
En het klinkt misschien raar, maar al meer dan een week niets geschreven hebben aan mijn boeken, is vreemd, het is een beetje als afkicken. En deze blog is zoals een nicotine pleister. Het geeft een stukje van de kick, maar het is toch niet hetzelfde. Voor zover ik - als fanatiek antieroker - natuurlijk zou kunnen weten hoe dat voelt, maar denk dat het zoiets moet zijn. Een boek is iets blijvends, een wereld die je creeert, mensen, personages die je tot leven roept, karakters die vormt en kneedt, het is als leven geven, terwijl deze blog een (kleine) weerspiegeling van mijn leven is. En dat is niet helemaal hetzelfde. Maar ook wel leuk natuurlijk.
Blogje ´,´,´