Let the sunshine in
Iemand heeft dit onlangs nog gezongen, was het op het Eurovisiesongfestival of ergens anders, ik weet het niet meer, maar het doet er ook niet toe. Het enige dat telt, is dat de zon terug is. Na een onderbreking van 2 halve dagen, waarbij er af en toe behoorlijk harde knallen te horen waren van donder in de vallei, is de zon terug. En ik denk dat ze blijft.
Dank u, Patroonheilige van het goede weer of moet ik zeggen, dank u Klarissen ? Want vroeger droeg mijn tante Irene bij elk huwelijk of ander feest eieren naar de Klarissen en geloof het of niet, het heeft dikwijls geholpen.
Vandaag twee pogingen gedaan om tevoet van Lermoos naar Ehrwald te gaan, en de eerste poging is net in het water gevallen. Dat was deze voormiddag en de dreigende wolken waren toen nog alomtegenwoordig en hebben hun dreigementen ook uitgevoerd. Maar deze namiddag is het ons wel gelukt om droog daar te geraken. En terug. En dat zelfs onder een stralende en bijtende zon. Vroeger op de week zou een dergelijke tocht bijna onmogelijk geweest zijn, want toen was het in de dal zeker 40 graden, maar nu was het net goed.
En voormiddag nog wat gaan zwemmen, het zwembad voor ons alleen, en toen ik naar de sauna wilde gaan, moest ik vaststellen dat die maar om 14u openging. Een andere keer dan maar zeker, want seffens gaan we aan ons laatste avondmaal beginnen. Ja, het zit er weer op. Tot onze grote spijt. Maar het is ZEEEEEEEER goed geweest, niets te klagen, niet over het weer, het hotel, de omgeving, het gezelschap, alles was perfect. En onze Bram, ongelooflijk hoeveel kilometers die kleine beentjes afgelegd hebben hier. Hij heeft bijna zoveel gewandeld als wij, zonder klagen.
Dat wordt nog een echte sportman, net als zijn vader ;-)))))
En morgen gezwind weer naar huis. Die 750 kilometer zullen we ook nog wel onder de knoet krijgen. En dat het een beetje minder warm is, is niet erg, want ondanks airco in de wagen, is rijden met grote hitte toch niet alles.
En dan begint het harde leven weer, maandag weer gaan werken. Ik hoop dat de airco ondertussen gemaakt is, want ik hoorde dat die stuk was, en dat in de megalomane, glazen gebouw, daar zal het niet om uit te houden geweest zijn. Ben ik blij - voor vele redenen ;-) - dat ik daar niet was.
Dus, bij leven en welzijn, tot weerziens in Belgenland. En als ik terug ben, zal ik hier een paar foto´s opzetten, maar hier lukt dit niet. Deze pc is zo afgeschermd, je kan hier helemaal niets mee doen, enkel surfen en typen. Als er een flashplayer nodig is voor een bepaalde site, is het noppes, maar ik heb mijn blog kunnen aanvullen, dus moet ik niet klagen he.
En er is nog electriciteit, iets wat ze vandaag in New York en Canada niet altijd hebben kunnen zeggen. Wat mij de bedenking ontlokt, dat ondanks al de ongemakken die deze panne met zich meebracht, het nog altijd veel erger is dat er dagelijks in Liberia en andere Afrikaanse landen honderden, zoniet duizenden mensen sterven aan allerlei oorzaken waar vaak eenvoudige remedies voor zijn. Maar die krijgen niet zoveel aandacht als dit. Maar zo zit de wereld in elkaar zeker ?
En je kan natuurlijk zeggen, dat is een makkelijke opmerking vanin een vakantieoord, maar ik denk dat ik mijn deel doe (en over details ga ik niet verder uitwijden, dat is prive). Als iedereen dat zou doen, zou de wereld er een heel stuk beter uitzien, maar dat is zeker de naieve kant van mij die spreekt ?
In elk geval, tot heel binnenkort.
Blogje ´,´,´