Leven en dood
Dat is waar het leven over gaat, zegt men. Wel, we hebben het aan den lijve kunnen ondervinden. Gisteren heeft mijn jongste zus het leven geschonken aan een derde dochter "Liese" genaamd. Moeder en dochter stellen het goed, wat zeer goed nieuws is. Nummer 12 in de rij van kleinkinderen en het is nog niet gedaan.
Maar vandaag hoorde ik dat gisteren de man van een nicht van mij op een zeer tragische manier aan zijn einde gekomen is. Het is zelfs op het nieuws geweest, maar toen ik het hoorde op de radio (ik meen me vaag te herinneren dat ik er iets van gehoord heb, maar heb er toen eigenlijk niet bij stilgestaan, het zoveelste tragische ongeval), wist ik niet dat hij het was. Haar man is degene die omgekomen is op de boot die in de Antwerpse haven gekapseisd is. Een vreselijke dood. Twee uur lang heeft hij nog geklopt en zelfs gezegd waar hij zat. Maar het heeft niet mogen zijn, hij was niet meer te redden. Het is vreselijk voor hem en voor mijn nicht. Ik werd er ijskoud van toen ik het hoorde. Elke dood is erg, maar dit is toch wel een heel erge manier om te sterven. Temeer daar hij eigenlijk met verlof was, en opgeroepen was.
Dit toont nog maar eens aan dat het leven kostbaar is en elke dag ten volle moet geleefd worden. We moeten niet zanikken over pietluttigheden en onnozeliteiten, maar genieten van elk moment. Want morgen kan het gedaan zijn. Wat zijn we dan met alle dingen die we opsparen voor later ? Niets. Natuurlijk moeten we ook niet alles aan deuren en vensters uitgooien en ons nergens meer iets van aantrekken, neen, de goede balans moet er zijn, maar er zijn zoveel belangrijker dingen dan geld en goed. Gezondheid en geluk, elkaar graag zien en bij elkaar mogen blijven, in goede en kwade dagen, dat is het belangrijkst. Al de rest is bijzaak.
Mijn gedachten gaan uit naar mijn nicht, die het nu vreselijk moeilijk moet hebben. Ik heb een grote familie en ken mijn neven en nichten eigenlijk niet goed (toch een groot deel ervan), maar dit wens ik niemand toe. Dit had niet mogen gebeuren. Maar zo zijn er zoveel ongevallen, en toch gebeuren ze. De zin van dit alles ? God only knows. En wij moeten ermee vooruit.
Het is allemaal niet eerlijk, maar er is niet veel dat we er aan kunnen doen, vrees ik.