op een podium gaan staan en voorlezen uit eigen werk voor een publiek van kunstenaars.
Maar ik heb het gedaan. Vrijdagavond op de opening van de drie-jaarlijkse tentoonstelling van de Heultjese kunstenaars. Een verzameling van schilders, beeldhouwers, schrijvers luisterden aandachtig (of deden alsof) naar een stukje uit deel 2 van de Meriumbe trilogie, De Deur naar het Anders.
Maar ik heb het kort gehouden. Vreemd genoeg was ik behoorlijk rustig tot het ogenblik dat ik moest rechtstaan en mezelf naar het spreekgestoelte mocht begeven om mijn stukje in te leiden en voor te lezen.
Ik kreeg echter zelfs een applaus en de reacties achteraf waren behoorlijk positief. Alleen ging ik een beetje snel. Maar dat weet ik van mezelf, als ik iets moet voorbrengen, heb ik altijd de neiging - en dit in ondanks mijn Limburgse afkomst ;-) - om te gaan lopen en veel te snel te lezen. Heb ooit, bij een voordracht in school, zo snel verteld dat niemand er iets van gesnapt heeft. Maar zo erg was het nu niet.
Enfin, ik heb het overleefd, en mezelf daarna op vier trappisten getrakteerd. Tongerlo natuurlijk, als 'echte' Westelaar :-)
En vandaag was het gewoon tentoonstelling, maar echt druk was het niet... Hopelijk is het morgen wat drukker. Maar het was in elk geval weer een hele ervaring ;-) Op naar de volgende.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten