Hoe vaak ik nu de afgelopen dagen - sinds mijn terugkeer uit het mooie Oostenrijk - heb moeten horen: "En, niets gebroken?" Niet te doen gewoon. Alsof ik nu zo vaak iets breek.
Kom, zeg nu zelf. Twee polsen op negen maanden tijd is toch niet niet zo veel hé.
Enfin, soit, maar niet iedereen vroeg of ik iets gebroken had. Gelukkig. Al viel het mij wel op dat zij die niets vroegen, wel stiekem naar mijn polsen keken om zich ervan te vergewissen of ze niet gebroken waren ;-) En er dus eigenlijk ook vanuit gingen.
Is dat nu niet erg? :-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten