is vandaag over mij gekomen. Het is vreemd, je bent er zo aan gewend op den duur dat het bijna een onderdeel van je leven is geworden waar je niet meer buiten kan. Maar ik denk toch niet dat ik dit onderdeel ga missen. Daarvoor heeft het te veel pijn gedaan, daarvoor zijn de herinneringen te slecht.
Neen, ik ben blij dat vandaag de dag gekomen is, dat ik afscheid heb kunnen nemen van deze last, van deze druk op mijn lijf die ik eindelijk, na wat een eeuwigheid lijkt te zijn geweest, van mij af heb kunnen scheiden.
En ik weet dat je nooit nooit mag zeggen, en ik weet dat veel mensen zullen zeggen dat ik dit niet meer uit mijn leven zal kunnen houden, maar als het van mij afhangt, is dit toch voor altijd gedaan. Voor mij hoeft het niet meer, ik heb mijn deel wel gehad.
Maar als het toch terug voorvalt, dan zal ik me er wel bij neerleggen, er zijn - hoe weinig ook - wel een paar voordelen aan verbonden. Al moet ik op dit ogenblik toch heel ver zoeken om ze te vinden...
Enfin, soit, doet er niet toe, ik ben er van af. Ik kan terug een nieuw leven zonder deze last beginnen. Joepi de poepi!
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten