Stop met opvoeden, praat met uw kinderen
De Standaard wijt vandaag een heel artikel aan hoe kinderen op te voeden of beter hoe je dat niet moet doen. Wel, daar kan ik het een en ander over vertellen. Ik ben het er volledig mee eens dat de bevelhuishouding niet hoeft. Kinderen hebben een eigen mening en hebben recht om te discussieren met de ouders. Maar het zijn de ouders die de finale beslissing nemen.
Ik kan aannemen dat een tiener veel meer inspraak heeft dan een kind van vier, maar als ik in mijn omgeving zie dat sommigen hun kind van 2 of 3 al niets meer bevelen of zeggen wat wel of niet kan, dan denk ik toch dat je verkeerd bezig bent. Een kind van drie moet je niet overtuigen dat het fout is wat het doet door zachtjes te zeggen dat ze dat niet meer mogen doen. Dat snapt dat kind niet. Daar heeft het geen boodschap aan. Een strenge opvoeding moet ! En dan bedoel ik niet lijfstraffen en afmotten. Dan bedoel ik wel : maak het kind duidelijk als het iets mis gedaan heeft. Zet het in de hoek of geef het geen snoepje. Wees er maar zeker van dat het dat wel zal snappen.
Ik heb de voorbeelden voldoende gezien in mijn omgeving. Vrije opvoeding werkt niet. Een kind moet toch van iemand leren wat kan en wat niet kan, wat goed is en wat slecht. Als je het dat allemaal zelf laat ontdekken, is de kans zeer groot dat het de verkeerde richting uitgaat. En believe me, I've seen it happen. Ik ga geen namen noemen, maar zij die mij goed kennen, weten wie ik bedoel.
Onze Bram mag ook heel veel, als hij het vraagt. En als we neen zeggen, is het neen. En daarmee uit. En dat weet hij. Hij blijft natuurlijk wel proberen, maar uiteindelijk geeft hij op, omdat hij weet dat wij de baas zijn. En natuurlijk moet je praten met je kinderen. Dat proberen wij ook zo veel mogelijk te doen, over hoe het in school was, wat hij leuk vindt. We proberen zoveel mogelijk leuke dingen met hem te doen, maar dat wil niet zeggen dat hij alles te zeggen heeft in het huishouden en wij niets.
Ik heb ooit - tijdens een brospartijtje tijdens mijn studies aan de EHL aka LUC - een jongen van zo'n twaalf of veertien jaar zijn ouders zien terroriseren. Zij hadden niets, maar dan ook niets te zeggen. De moeder moest geld vragen aan de jongen om een koffie te mogen kopen en werd dan nog afgeblaft. Met dat beeld voor ogen en wat ik nu nog in mijn omgeving zie, zal ik voor waken dat onze zoon met voldoende respect en harde hand opgevoed wordt. Tot een beleefde, vriendelijke jongen.
En ik wil niet stoefen, want eigenlijk vind ik het droef, maar als wij in een winkel zijn, en onze Bram krijgt iets, zegt hij (bijna altijd) uit zichzelf 'Dankuwel'. En dan krijg je heel vaak (verbazingwekkend vaak) de reactie : "amaai die is beleefd, dat zie je niet vaak meer." Is dat niet erg ? Is dat niet bedroevend ? Dat kinderen niet meer de elementaire beleefdheid bijgebracht wordt om dankuwel te zeggen, om respect te hebben voor anderen en andermans goed. 't Zelfde met overal aanzitten in winkels. Hoeveel kinderen alles moeten vastpakken, half stuk doen en dan terugleggen, en waar de ouders dan niets van zeggen, verschrikkelijk.
Wij kunnen ons daar behoorlijk over opwinden, maar ja, als je er iets van zegt tegen de ouders van die kinderen, heb je gegarandeerd ambras. Enfin, ik wou dit maar kwijt, dat ik het niet mee eens ben en nooit zal zijn, dat kinderen vrij opvoeden een goede zaak is. Natuurlijk moeten ze heel veel zelf ontdekken, liefst zo veel mogelijk, maar dan wel onder begeleiding van een sterke ouderhand.
Voila !
Blogje ',','