Dat hebben we ook weer gehad
Het lange pinksterweekend. Niet al te veel gedaan, vooral boodschappen gedaan, digitaal fototoestel gekocht, wilde dit al lang, en heb het nu zelf gekocht voor mijn vaderdag. Dank u oh commercie der middenstand. Ook heel veel voor onzen Bram gezorgd, wegens verplichtingen van Els aan haar school (zij geeft les namenlijk). Niet dat me dat teveel is hoor, no sir. Integendeel, het is een vree tof kerelke, net zijne papa. Iedereen zegt dat trouwens dat het zo ne leuke en opgewekte kerel is. Maar hij kan ook wel stout zijn hoor. Maar meestal is hij wel braaf, vooral als hij slaapt, en dat doet hij als de besten.
Ook de kindjes van Els haar nicht weer op logies gehad. En ik was dus alleen thuis. Maar ze hebben braaf gespeeld, en dan rond 9 uur het bed in. Zonder probleem. Maar na een tijdje hoor ik gestommel. Ikke kijken, had mijn achterneefje (of hoe noem je deze graad van verwantschap ?) een splinter in zijn hand. Al van de dag voordien, maar begon nu pijn te doen. Ikke pincet en naald gezocht en geprobeerd dat onding uit zijn handje te verwijderen. Niet simpel, zeker niet omdat ze nogal diep zat. Ik wilde zijn hand ook niet helemaal openleggen en hem teveel pijn doen. Dus na enige tijd gestopt, maar toen kreeg hij plots buikpijn en leek het alsof hij moest overgeven. Wat nu ? Ik was niet in paniek hoor, helemaal niet, maar ik vind het niet leuk om met andermans kinderen in huis te zitten als ze ziek worden. Wat water gehaald, hij nog wat gewacht, en dan moest hij kaka doen en leek het allemaal weer over. Dus de kindjes terug naar bed (terwijl onze Bram rustig verder sliep, hij trok zich dit allemaal niet aan).
Het werd weer stil, maar niet voor heel lang, terug gestommel, ikke terug gaan kijken, had mijn achternichtje een bloedneus. Alles hing vol, het bed, de vloer, de lavabo op de logeerkamer, tot en met de spiegel toe die erboven hangt. Zij heeft dit wel vaker, dus ook hier geen reden tot paniek, maar ja, alles dus opkuisen, nieuwe kussensloop gezocht en ververst, lakens bedekt met een handdoek, want ondertussen sliep haar broertje dus wel vast. Els, waar ben je ? Echt niet in paniek hoor, maar op zo'n momenten heb ik toch liever dat moeder de vrouw thuis is. Maar in elk geval, tegen dat Els thuis was, was alles opgekuist, en konden ze terug gaan slapen. En deze keer was het tot de morgen.
En vandaag een barbecue voor mijn oudste zus, haar man en kinderen. Zij konden er niet bij zijn op het feestje dat wij twee weken terug gegeven hebben, en dus kwamen zijn nu. Was best leuk. Veel gepraat (en geroddeld) goed gegeten en de kinderen leuk gespeeld. Een lekkere fles wijn (of iets meer) geledigd en zo ging de namiddag voorbij.
De boel opgeruimd, het derde afwasmachien van de dag leeggemaakt, toen de bel van de poort ging, vrienden van ons die nog eens langskwamen. De rest van de wijn en de cola opgemaakt, nog wat gebabbeld en geroddeld. Natuurlijk gestoeft met ons nieuw salon en de cover van mijnen boek en toen gingen zij ook weer naar huis. De kinderen hadden morgen proefwerken en moesten op tijd hun bed in.
Els voelde zich niet zo lekker, dus zij ook vroeg in bed en ikke nog wat naar afwisselend 'Meet Joe Black' en 'Wrongfully accussed' gekeken, je weet wel, die hoogstaande film met Leslie Nielsen. Ik weet niet welk van de twee de beste was ;-)
En daarmee zit het pinksterweekend er weer op. Het gaat gewoon veel te snel. Het is gewoon verschrikkelijk hoe snel de werktijd zich weer aandient. Pas op, ik werk nog steeds graag en ben blij dat ik tot de groep van mensen behoor die kan en mag werken, maar ik zou tocht graag eens voor langere tijd rust nemen. Niets doen, bezinnen en nadenken over de rest van mijn leven. Misschien hebben we de lotto wel gewonnen en kunnen we dat doen, of misschien ook niet. We zien wel.
Ik probeer niet te veel fouten te typen, want de wijn is in de man, ik denk dat het nog wel meevalt, maar ik ga hier toch afsluiten en maffen. Want het wordt weer een drukke en wellicht hectische (of hilarische) week.
Oh, hoe kijk ik al uit naar mijn verlof begin juli, nooit eerder heb ik er zo naar verlangd als dit jaar. Laat het aub rap daar zijn en traag voorbij gaan. Dan zal ik een gelukkig mens zijn, die met nieuwe krachten opstoomt naar 27 september, de volgende mijlpaal in mijn leven. Meriumbe. Ik hoop alleen dat mijn Heilig Vuur niet te snel zal vluchten, want ik heb nog wat reserve nodig voor de komende weken ;-)
Blogje ',','