Onze roots
Een paar dagen geleden nog eens op zoek gegaan naar mijn roots. Misschien is dit een teken van den ouden dag, ik weet het niet, maar om de zoveel tijd steekt dat nog eens zijn hoofd op. Een aantal jaren geleden (veel ondertussen) zijn we eens naarstig op zoek gegaan naar onze roots. Vanwaar komen we ? Wie zijn onze voorouders ? Wat hebben we van hen gekregen en wat dragen we verder op onze nakomelingen ?
Het was verdomd interessant om te zien wat onze voorouders allemaal gedaan hebben. Hoe zij geleefd hebben. Als er militaire registers voorhanden waren kon je zelfs zien hoe groot ze waren, de kleur van hun ogen en haren en of ze lichamelijke gebreken hadden die hen verhinderden hun legerdienst te doen.
En we zijn vrij ver geraakt met die opzoekingen. Maar eens je ongeveer 1800 voorbij bent, wordt het heel moeilijk. Gemeenteregisters zijn er niet meer. Dat was nog niet geregeld toen. Enkel de parochieregisters zijn er nog. Maar veel van deze zijn in de oorlog verloren gegaan. Anderen zijn niet toegankelijk of in oud Nederlands wat echt niet makkelijk te lezen is. Heb er ooit een cursus voor gevolgd, maar dan nog.
En dus kwam ik vanavond nog eens uit bij de site van familienamen (gehost door mijn goede vriend Joeri nvdr). Daar mijn naam, die van Els en nog een aantal andere familieleden ingetikt. En dan kom je leuke dingen tegen. De hele familie van mijn uitgevers bestaat in Belgi? uit 28 mensen. Langs elke kant ongeveer 14. Niet veel h?.
Els haar naam komt in Belgie ook vrij weinig voor, maar in de VS daarentegen heel veel. Is heel vreemd, lijkt echt geen Engelse naam, maar wellicht zijn er heel veel vroeger naar dat prachtige land van belofte getrokken in de hoop het geluk te vinden. Al hebben we daar geen bewijzen van gevonden in de stamboomopzoekingen.
In elk geval, het doet je even stilstaan bij wat je eigenlijk bent, hoe je eigen leven is samengesteld uit allemaal stukjes die je van je voorouders gekregen hebt, die je zelf tijdens je leven op een of andere manier herkneedt en in min of meer gewijzigde vorm aan je nageslacht doorgeeft.
Het gaat terug tot de essentie van het leven : sterven. Want daar komt het toch op neer : al onze voorouders zijn dood. Ze hebben hun leven geleefd en een erfenis nagelaten. Niet zozeer in materiele goederen, maar wel in hun zijn en bestaan.
Ik vind het moeilijk om aan te wennen, misschien komt dit wel als ik (nog) ouder ben, maar ik ben nog lang niet klaar om de pijp aan maarten te geven en mijn erfenis door te geven aan onze Bram. Daar heb ik nog geen zin in, nog veel te veel te doen, veel te veel te leren, te proberen, te ervaren en mee te maken. Goed of slecht. Eender wat.
Enfin, maar goed dat we onze toekomst niet kennen h?. We kunnen alleen maar het beste van ons leven proberen te maken en vooral onze tijd niet proberen te verspillen aan dingen die ons ongelukkig maken.
Voila. Ik heb gezegd....
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten