Ik weet het, ik val in herhaling, maar ik blijf opgewonden raken van die Touareg. Niet van de BMW X5 (zeker niet van de X3), niet van de Mercedes M5, niet van de Landrover (alhoewel toch een klein beetj, al een beetje meer van de Jeep Grand Cherokee, en ook wel wat van de Volvo X90. Helemaal niet van de Porsche Cayenne (en dat heeft, in tegenstelling tot wat sommigen nu zullen denken, niets te maken met een bepaalde persoon die met zo'n wagen rijdt
)
Neen, op dit ogenblik is er maar een SUV waar ik echt wel warm van wordt, zonder helemaal kl....., maar toch wel warm. En telkens ik er zo eentje zie, stoot ik mijn Touareg Cheer uit. 'Yeaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah'. Ik kan hier niet juist schrijven hoe het klinkt, maar het klinkt dierlijk, komt uit het binnenste van mijn ziel, beestig, primitief, teruggaand tot de ware essentie van het leven. Tot het primaire instinct van overleven.
Ooit moet ik er zo eentje hebben, maar waarschijnlijk zal die al weer helemaal veranderd zijn tegen dat ik me er zo eentje kan permitteren, en dus zal ik maar blijven dromen, maar ik vind hem gewoon de max. DE MAX !
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten