Waar is de tijd...

Wel, vanmorgen, in het kleinste kamertje, werd ik overvallen door een moment van mijmering. Terwijl ik gevolg gaf aan de lokroep van moeder natuur, moest ik plots terugdenken aan de tijd van de Atari ST. Mijn eerste echte PC (de obligate Commodore 64 effe niet meegerekend. Ik was er kapot van. Wat dat ding kon?
Ik ben begonnen met een standalone machientje, zonder harddisk, met 1MB RAM (jaja, voor de jongeren onder ons, dat bestond nog), met een diskettestation van 720 KB en een hoge resolutiescherm van 14". Dat was het. En dat werkte. Dat werkte zelfs snel. Verdomd snel. Maar dat kwam doordat de Motorola 68000 (draaiend op 8 Mhz!!!!) zijn OS in ROM had en je dus heel snel en zonder harddisk kon werken.
Maar als snel begon ik het toch op mijn zenuwen te krijgen van altijd die disketjes te moeten wisselen en ben ik toch overgegaan tot de aanschaf van een harddisk. Van zo maar eventjes 80 MB!!!. En nog wat later is er 3 MB geheugen bijgekomen, zodat ik 4MB had. En als top of the bill nog een hardware DOS emulator, waarmee ik zonder problemen DOS kon draaien, met Word Perfect en Lotus 123. Windows 3.11 was er net over. Ik heb het geprobeerd, maar dat was hopeloos.
Enfin, als je dan nu bedenkt dat de gemiddelde PC een harddisk heeft van 120 GB (zo'n 1536 keer meer dan ik had), 512 MB geheugen (zo'n 128 meer dan ik had), een kloksnelheid van 3 GHz (zo'n 375 keer sneller dan wat ik had), dan is het toch wel ongelooflijk hoe groot dat verschil is.
Maar wat nog veel frappanter is. Als je die dingen naast elkaar zet om gewoon te werken, niet zware berekeningen te laten maken, maar de gewone programma's te laten runnen, dan is die Atari ST niet veel (of niet) trager dan zo'n PC. En dat is eigenlijk toch wel heel erg hé.
De programma's worden gewoon zoveel zwaarder. En ja natuurlijk. Je kan er ook veel meer mee doen, maar heel veel mensen gebruiken nog altijd niet meer dan ik in die tijd. Tekstverwerking, een beetje excel, en dan wat surfen. Meer niet.
Maar dat is de vooruitgang zeker...

Blogje ',','