In deze tijd van herinneringen en mijmeringen overviel me straks aan de feesttafel (waar het zeer goed en rijkelijk was en ik weer veel te veel gegeten en gedronken heb, maar voor de rest was het heel leuk :-) een herinnering aan een feestje op het werk van een paar weken geleden. Daar stond ik samen met een paar zeer toffe collega's te genieten van één van de heerlijke gerechten die onze chef klaargemaakt had.
Een van die gerechten was iets met mosseltjes. En wat gebeurde er natuurlijk? Ik liet een mossel vallen. Pets, op de grond, net onder de kassa waarlangs wij stonden te eten. Maar wat deed ik niet? Ze oprapen. Waarom niet? Geen flauw idee. Ik heb nog wat rondgekeken, op zoek naar servietten, maar toen ik die niet direct vond, heb ik het eigenlijk zo gelaten.
En om één of andere vreemde reden blijft met dit achtervolgen. Waarom heb ik dat niet opgekuist? Waarom heb ik dat laten liggen? Ik zou het niet weten. Ik heb er geen uitleg, noch excuus voor. Ik had het moeten doen. Zonder uitvlucht. Maar niet dus. Enfin, ik hoop dat de dames die toen bij mij stonden niet dachten dat ik een viezerik ben, want normaal gezien raap ik dat soort dingen direct op. Ik kan niet tegen vuiligheid. Het zal de drank geweest zijn. Of de verblindende schoonheid van deze vrouwen. Dat is ook best mogelijk :-)
Enfin, ik hoop dat ik hiermee dit trauma achter mij kan laten en een nieuwe - propere - start kan maken ;-).
En als er nog ooit eens een mossel onder de kassa valt, zal ik ze zeker oprapen :-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten