In navolging van de laatste show, die deze week in het dialect was, ook mijn bijdrage...Maar het slaat op mezelve. We gingen eens gaan schaatsen. In Heist-op-den-Berg. Ikke en Bram voor den eerste keer.
Eerste stapjes wat onwennig. Dicht bij de kant blijven. Schuifelend. Maar zonder te vallen. Het ging alsmaar beter. Ik kon al iets sneller gaan. De kant al lang vaarwel gezegd. Leuk.
Tot ik plots, al stilstaand, ineens mijn evenwicht verloor. En ik mijn volledig gewicht (en dat is niet niks...) probeerde op te vangen op mijn linkerhand. Maar mijn pols dacht daar anders over en zei 'krak'. (ik heb het echt gehoord!)
En die pijn, wel die kwam me heel bekend voor :-(
Dus maar gestopt, dokter gebeld, naar Somedi gereden, plakken laten pakken, en het verdikt luidde: twee frakturen, maar wellicht niet verplaatst...
Moet er subiet mee naar de huisarts voor de gips, maar dat worden weer zes weken wellicht...
Maar ik kan er mee lachen. Het doet zeer, bijwijlen redelijk fel, maar er zijn veel ergere dingen in dit leven. Dit geneest en is binnenkort weer vergeten. Sommige wondes helen veel minder makkelijk. Zoals in Azie. Dus ga ik niet zagen.
En eenieder die wil lachen omdat ik minder dan een jaar tijd twee polsen breek, kom maar af. Zo ne gips is redelijk hard ;-)
(en voorheen nooit iets gebroken, echt niet)(en typen met een hand is ook niet alles, chance dat mijne volgende boek net af is).
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten