Ik weet niet of het verstandig is om dit toe te geven, maar ik denk dat ik een IMJ ben. Een instant messaging junkie.
Iemand die totaal van de wereld is als zijn IM proggies niet meer werken. Zoals daar zijn: MSN Messenger, Yahoo Messenger, ICQ, AOL Instant Messenger. Bij mij allemaal gebundeld in Trillian Pro.
Vandaag was zo'n dag. Door allerlei virusproblemen met MSN, lag deze er voor een groot stuk van de dag uit. En voelde ik mij een stuk afgesloten van de wereld.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet de ganse dag aan het chatten op den msn, al gebruik ik het wel heel veel om met mensen te communiceren. Professioneel en privé. En in tegenstelling tot wat sommigen denken, heel veel professioneel. Gewoon super handig om met mensen via deze weg te communiceren. Ik kan op die manier met veel meer mensen tegelijk communiceren op een veel efficientere manier dan email of telefoon.
En natuurlijk kan er niets op tegen persoonlijk contact in the real world, toch is IM een ongelooflijke add on op de bestaande communicatiemiddelen.
En dus wordt de wereld een stukje kleiner als IM er niet meer is.
Maar maak jullie aub geen zorgen, de ontwenningsverschijnselen bleven heel beperkt hoor. Ik heb de dag zonder kleerscheuren overleefd en heb geen gekke dingen willen doen. Dus qua junkie gehalte valt het al bij al nog wel mee. Maar toch is het een onderdeel van mijn leven geworden dat toch belangrijker is dan ik dacht.
Ook een manier om contact te houden met mensen waar je anders moeilijker mee in contact blijft. Je grijpt nu eenmaal iets moeilijker naar de telefoon om iemand te bellen om 11 uur 's nachts dan een gesprekje te beginnen op MSN als je iemand online ziet. Allez, ik dan toch ;-)
De wondere wereld van de vooruitgang noemen ze dat. Zoveel communicatiemiddelen die ons ter beschikking staan en toch slagen we er zo vaak nog niet in om te zeggen wat we willen zeggen. En dan denk ik niet direct aan mezelf, maar aan de wereld in het algemeen. Bijna niemand kan nog zeggen dat er geen communicatiemiddelen voorhanden zijn, maar toch is de wereld een grote miscommunicatie met alle gevolgen vandien.
Je kan je dan - terecht of niet - de vraag stellen of we met al die moderne communicatietoestanden echt beter af zijn dan vroeger toen ze het enkel mondeling konden doen, maar ik vrees dat er geen weg terug is, en dat we zullen moeten leren leven en omgaan met de middelen die ons voorhanden zijn. En dat we daar het beste van moeten proberen te maken.
En dan zal alles wel ten goede draaien zeker? Ik zal er alvast een - virtueel - kaarske voor branden ;-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten