Dat is wat er in Amerika aan het gebeuren is bij de Schiavo-zaak. Het is toch niet te geloven hoe al die politici nu plots zo vol zijn van de strijd voor het leven, terwijl ze in Irak met bosjes mensen het hiernamaals insturen. Terwijl ze op andere plaatsen in de wereld, waar mensen het slachtoffer zijn van burgeroorlogen en honger niet tussenkomen. Daar hebben ze geen aandacht voor het leven.
Maar in dit geval, een vrouw die al vijftien jaar als een plant leeft, willen ze plots tonen dat ze alles zouden doen om een leven te redden. Natuurlijk is het een hele ethische discussie of dit nog een leven is dat waard is geleefd te worden of niet, maar dat is niet aan de politici en de rechters om dit uit te vechten. De artsen kunnen daar over oordelen en de echtgenoot van deze vrouw, die deze strijd al zeven jaar voert, zal zeker wel weten in wat voor toestand zijn vrouw zich bevindt. Hij zal zeker niet over één nacht ijs gegaan zijn en zeker niet de intentie hebben zijn vrouw te vermoorden.
Dat ze die vrouw in vrede laten sterven, en dat iedereen verder gaat met zijn eigen leven. En dat die schijnheilige Bush daar niet komt vertellen dat hij voor het leven is, terwijl hij al talloze levens op zijn - iets wat voor een geweten moet doorgaan - heeft.
En dat ze verdorie nu niet zo hypocriet doen. Eigengewin, da's het enige waar die heren politici aan denken. Niet aan de kwaliteit van het leven van die vrouw of van haar man. Alleen hun eigen zakken vullen.
Maar gelukkig is de meerderheid van de Amerikanen het daar niet mee eens. Misschien is er toch nog hoop voor het land van Uncle Sam? ...
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten