Zo oud is ons moemoe (de oma van Els) vandaag geworden. Vijfennegentig jaar. Amai, dat is al iets. Dat is oud, heel oud. Maar het kan nog ouder. Zoals ons Fien, onze achterbuurvrouw die 102 geworden is.
Maar 95 is ook al de moeite. Ik betwijfel ten zeerste dat ik ooit zo oud zal worden, maar 95 is bijna drie keer zoveel als ik nu ben. En dat is toch nog wel iets. Ik dacht dat ik al oud was, maar als ik dat zie, ben ik het helemaal niet. Nog een heel lange weg te gaan. Hoop ik.
In elk geval, we hebben moemoe vandaag een beetje gevierd. Eerst in het rusthuis waar ze zit, en daarna bij nonkel Judo. Waar wij maar heel even geweest zijn, want daarna kregen we volk over de vloer, waar we een heel gezellige namiddag mee gehad hebben.
Met andere woorden: samen met het uitstapje van gisteren was het een heel leuk weekend, effe weg van de zorgen van alledag, die zijn voor morgen weer... Maar dit weekend heeft in elk geval deugd gedaan. Batterijen weer wat opgeladen, klaar voor een nieuwe week vol uitdagingen. En dat die er zullen zijn, is wel heel zeker...
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten