De Indianendans
En andere lokale dansen zoals "Bal in de straat" zorgden ervoor dat de dansvloer vol liep op de Wimpefeesten van de Fanfare de Verbroedering uit Heultje. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven, maar het zat daar vol met jongen mensen, en allemaal dansten ze deze volksdansen mee, maar toen er meer 'moderne' nummers opgezet werden, liep de dansvloer bijna leeg. Tot DJ Jan aan de golden oldies begon ŕ la YMCA, Paradise by the dashboard lights, en dies meer.
Het is een raar publiek daar in Heultje. Zoals mijn schoonvader mij vanmiddag nog een stukje liet lezen uit de krant van 1969 : de bewoners van Heultje zijn een ras van stropers en struikrovers, die mensen van de stad schuwen en niet willen dat men zich met hun zaken moeit. (vrij vertaald ;-). Zo erg is het tegenwoordig wel niet meer, maar dat dateerde uit de tijd dat Pierke Verhaert zo'n zeven mensen vermoord heeft in Heultje (maar hij heeft er maar vier bekend) en de gemoederen daar nogal verhit waren.
Tegen de tijd dat ik op trouwen stond, is deze man uit de gevangenis vrijgelaten, maar niet veel later vermoord teruggevonden. En bijna tegelijkertijd heeft er nog een boer zijn vrouw vermoord en daarna zelfmoord gepleegd. En in een dergelijk dorp ging ik wonen. Eigenlijk te zot om los te lopen. Had ik het geweten (ik had het nog gedaan ;-), maar evident is het niet om te gaan wonen in een dorp waar bijna meer mensen vermoord worden als in New York.
Ondertussen is het echter wel behoorlijk rustig (er zijn de laatste jaren geen moorden mee gesignaleerd en ik hoop dat dit zo blijft) en is het hier eigenlijk wel goed leven.
En de Wimpefeesten waren ok. Het weer zat wat tegen, gisteren vooral, maar vanavond ging het nog, het was niet te koud en droog. En onze Bram heeft goed gedanst, maar nu werd hij wel moe en ligt hij dus in zijn bed. En dat ga ik ook doen, want de fles wijn (of iets meer ;-) die ik binnengekapt heb, begint te werken. Muziek was goed, alleen sloot het programme (en het optreden van Imitato ) niet al te goed aan elkaar. Wat veel stiltes die lang duurden, maar we gaan niet klagen. Het was een goed, maar zeer bewogen weekend, en nog twee weekjes werken en het is weer vakantie. Wat moet een mens nog meer hebben. Tot één dezer.
Blogje ',','