Arme plantjes
Wat zien die plantjes toch af met die hitte. Ze puffen en kreunen onder die tropische temperaturen en laten hun blaadjes hangen. En dus geven we hen elke dag een beetje fris water om toch die hitte door te komen. Want we hebben net dit jaar een heel groot stuk van de tuin heraangelegd en we zouden niet willen dat alles al direct kapot zou gaan.
Wat voor een stuk al aan het gebeuren is. Eerst was er de reuzebuxus die we van de Kwacht (een domein met twee vijvers op in het prachtige Heultje) overgeplant hadden naar onze tuin. Hij zag er in het begin al niet te best uit, maar bij de eerst droogte en warmtegolf heeft hij het begeven.
Nu zijn de beukenzuilen aan de beurt. Wat er aan de hand is, ik weet het niet, maar eentje is al helemaal de pijp uit en nu zijn er nog twee die er niet gezond uitzien. Ik weet niet wat ik er aan moet doen. Ik heb ze al besproeid tegen bladluis, maar ik kan ze toch niet elke week gaan platspuiten. Daar kan ik, als groene jongen, mijn geweten niet mee verzoenen hoor.
Och, we zien wel, als ze allemaal kapot gaan, zetten we iets anders. Het is heel spijtig, maar er is niets aan te doen. Mensen die geen eten of drinken hebben, dat is veel erger. Alhoewel in het zuivere Gaia principe elk levend wezen, zelfs planten en dieren, een eigen bewustzijn hebben en pijn kunnen voelen, ben ik daar niet zo'n aanhanger van. Sorry Michel. Het is maar een plant, en het is spijtig als ze kapot gaat, maar dan vervangen we ze wel. Iets wat je bij mensen niet kan.
Tenzij ze gaan klonen, maar daar hou ik mijn hart voor vast. Dat zijn heel gevaarlijke technieken, die in handen van een Dokter Jeckyll wel eens mis zouden kunnen aflopen. En dat willen we niet, no sir.
Dus, plantjes, nog even volhouden, zoniet, dan staan er anderen klaar. Dat is de realiteit in deze harde wereld ;-)
Blogje ',','