Amai, en ik dacht tien kaarten voor U2 vast te krijgen, maar noppes, nada, zilch, rien de knots, nougatbollen, niks. Geen enkele. Nul, den hond zen botten.
Niet door te geraken gewoon, van geen kanten. Niet met een Base gsm, niet met een Proximus gsm, niet via het vaste net, niet via internet (met twee computers tegelijk), niet door te geraken.
Dat kan toch niet meer. Ik snap echt niet hoe die 50.000 kaarten verkocht zijn geraakt, want ik snap hoegenaamd niet dat iemand hier door kon geraken. Af en toe, heel af en toe, kreeg ik een gewone bezettoon. Wat wilde zeggen dat ik tot aan het call center geraakt ben. Als je dan net geluk hebt en erdoor geraakt, ben je binnen. Maar als je tien kaarten moet hebben en je er slechts vier per keer kan kopen, geraak je er gewoon niet. Niet te doen. Het is echt niet eerlijk. Kunnen ze daar dan niets aan doen?
En nu zelfs, rond half elf 's avonds, kan je je zelfs niet opgeven om in de wachtlijst te komen. Wat voor flutsystemen hebben die mannen daar staan. Het is toch niet de eerste keer dat er een groot concert naar Belgie komt. Het is echt niet eerlijk. Constant fast busy en upgoing three tone (voor de ingewijden ;-)
Maar ja, dan zullen we maar - zoals Kiki terecht opmerkte - een pint gaan drinken hé. :-) Dat kan minstens even leuk zijn. En verder blijven luisteren naar de CD van U2.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten