zaterdag, mei 17, 2003

Nu ben ik helemaal zeker
Voor zover ik dat nog niet was : ene kleine is genoeg. Vanavond de twee kindjes van mijn vrouw haar nicht op logies. En pas op, het zijn brave, lieve, welopgevoede kinderen. Maar zet ze samen met onze Bram, een redelijk druk kind, alhoewel natuurlijk ook heel lief, braaf en welopgevoed (echt waar hoor), en je kan je voorstellen wat dat geeft. Gelukkig was het nog goed weer en konden ze buiten nog een hele tijd spelen. Zolang ze maar niet in mijn pas opgeharkte perkjes kwamen (ja ja, ik kan het niet laten ) was alles goed. Dan begon het bewolkt en wat frisser te worden en de hele bende naar binnen. Alsof er een bom ontploft was, maar dat geeft niet, kinderen moeten kunnen spelen. Ik ben de tel kwijtgeraakt hoevaak ik heb moeten zeggen : pas op, doe dat niet, doe dit niet. En nogmaals, ze waren braaf hoor, maar in het heetst van het spel, verliest elk kind al de rest uit het oog. En gelukkig maar, anders zou het geen kind meer zijn, ik wou dat ik dat ook nog kon, maar het is wel druk, vermoeiend zwaar.
Ik was er al zeker van dat eentje genoeg was, maar nu ben ik er heel zeker van. Onze Bram is een superschat, onze nummer één en al wat je wil, maar hij voldoet. Ruimschoots ). Ik kan hem niet meer missen, voor niets te wereld, maar hij is alles wat we nodig hebben. Echt waar.
Blogje ',','

Geen opmerkingen: