Einde van een tijdperk
Zoals mijn dierbare collega Smintjes het pleegt te zeggen : "Dat was het dan". Het einde van een tijdperk. Het einde van een bedrijf. Planet Internet zoals we het lang gekend hebben, is niet meer. Moge het rusten in vrede. Weer zeventien schitterende mensen die het bedrijf moeten verlaten, een groot stuk dat naar Vilvoorde verhuist, een stuk dat blijft. Planet wordt uit elkaar gerukt, voor altijd gedoemd tot rondzwerven in de catacomben van het megalomane gebouw in de buurt van VTM.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet zo'n chagrijnige oude zak die niets anders kan doen dan kankeren op iedereen omdat het vroeger toch allemaal beter was. Verre van. Ik wil niet en zal niet in het verleden leven en zal vooruit kijken. Maar deze keer valt het mij toch zwaar. Het Planet Internet waar ik bijna twee jaar deel van heb mogen uitmaken, was iets speciaals, iets unieks, iets gelijkaardigs bestaat er niet in deze wereld. En pas op, ik heb al op een paar andere plaatsen gewerkt, ik weet wat ik zeg.
Maar wat was dat dan, dat Planet gevoel ? Waren het de croissants en koffiekoeken op maandagmorgen ? De gezellige verzamelplaats "De zevende Hemel", het schitterende uitzicht op de Schelde en het strand van St Anneke ? Of de mensen ? Ingrid, veel meer dan enkel Human Resources Manager ? Vertrouwensvrouw, psychologe, vriendin, luisterend oor, heldere geest. Of Alexander, niet de hardste werker, maar wel iemand die weet wat ie zegt. Of vooral de mensen zelf, het merendeel prettig gestoord, en die het niet waren, werden het wel. Zeer veel zeer sterke karakters, mensen met een visie, een levensstijl die er uit sprong, die niet grijs en grauw was, maar oprecht en opvallend. Die sfeer waarin alles kon, maar ook heel hard gewerkt werd ? Die sfeer van allemaal samen er tegenaan gaan.
Ik weet het niet. Al wat ik weet, is dat het verdomd moeilijk zal zijn om iets gelijkaardigs te vinden. Vraag dat maar aan de mensen die Planet al een tijdje verlaten hebben. En nogmaals, ik ben niet naief, er is wel degelijk leven buiten en na Planet, zeker weten, ik leef niet (meer) voor Planet, helemaal niet. Maar ik heb er wel heel graag gewerkt, veel gewerkt, met hart en ziel, zoals zovelen. En als dat dan verdwijnt, doet dat pijn.
En natuurlijk was het niet allemaal perfect op PI, helemaal niet, er liep veel verkeerd, maar we waren gewoon goed in de dingen verkeerd doen ;-) Er zijn veel dingen misgelopen, waarvan velen ook zouden zeggen, dat was toch niet alles, maar toch had het altijd iets speciaals.
Ik wil het nieuwe bedrijf echter niet tekort doen, ook daar zijn wellicht heel mooie dingen te beleven. Het zal alleen anders zijn. En het zal tijd vragen. Tijd om de nieuwe collega's te leren kennen, tijd om het management te leren kennen en tijd voor hen om hun draai te vinden en één bedrijf te maken van de drie bedrijven die het nu zijn. Maar ook hier geloof ik dat dit kan lukken. Met de juiste instelling zal het waar worden.
Aan iedereen die is moeten vertrekken : het is verdomd spijtig, maar wees er van overtuigd, om het met de woorden van Freek de Jonge te zeggen : "Er is leven, er is leven na de dood".
Het zal anders zijn op Scarlet, het zal geen Planet meer zijn, maar we houden die goede herinneringen in ons hart, en kijken vooruit, vooruit naar een nieuwe toekomst, een nieuw begin. Waar dan ook.
En ja, het is een kleine wereld, wellicht komen we iedereen nog regelmatig tegen, is het niet in real life, dan wel in de virtuele.
En wat er ook gebeurt, blijven lachen :-))))))))))))))))))))

Blogje ',','