Het is weer die tijd van het jaar. De tuin roept om aandacht, de hortensia's schreeuwden om gesnoeid te worden, het gras smeekt om minstens één keer per week geknipt te worden en niet alleen dat, het gaat op de knieen om geverticuteerd te worden. Verlucht, ontdaan van dood gras en mos, klaar om weer een zomer lang te schitteren.
En dus hadden wij een verticuteermachine gehuurd dat ik - dixit my better half - om 8 uur moest gaan afhalen. Acht uur des morgens op een zaterdagochtend. Eentje waarbij ik niet heel lang voordien de lakens opgezocht had. Maar tegen iets voor acht had ik me dan toch uit bed kunnen sleuren om zo rond 8u15 bij de verhuurder - Van Dijck uit Westmeerbeek - te arriveren, enkel om vast te stellen dat de zaak nog niet open was en pas om negen uur openging. Grmbl, grmbl, gevloek, tandengeknars en dies meer, maar er zat niets anders op dan onverrichter zaken terug naar huis te keren om een uurtje later en nog een beetje ontbijt meer achter de kiezen terug te keren en met het machine in de koffer naar huis te gaan om daar het werk aan te vatten.
Super machien was het, veel beter dan wat ik tot nu toe gehad had en twee uur later, en met de hulp van schoonpapa, was het werk achter de rug.
Waarna de zaterdagse rondrit langs winkels kon beginnen. Die vandaag echter een martelgang was. Geel zit op zaterdag potdicht, Herentals is bijna niet te bereiken wegens werken, Olen is al niet veel beter en ook in Heultje zelf kan je niet zomaar rijden waar je wil.
Maar dankzij mijn madam (miss Teleatlas) hebben we toch de nodige omwegen gevonden en zijn we zonder al te veel tijdsverlies geraakt waar we wilden geraken. Maar als dat zo verder gaat, is niet alleen Antwerpen city een uitdaging om te geraken, maar de hele provincie. Amai mijn voeten.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten