Het is me de week wel geweest, amai. Zo moeten er niet te veel komen. Het begin was nochtans redelijk normaal (alles is relatief natuurlijk ;-) maar in het midden van de week werd het effe spannend.
Zoals elk jaar ga ik in december op controle om mijn algemene fysieke conditie eens laten na te kijken, is gewoonlijk routine, niets aan de hand, alles ok, beetje meer bewegen, beetje minder eten, en tot volgend jaar.
Dit jaar was het net ietsjes anders. De dokter keek bezorgd, dacht dat er iets scheelde, dacht dat er iets mis geweest was met mijnen tikker en ik kreeg het er behoorlijk koud van. Dat was echt niet wat ik verwacht had te horen.
Hoe moet je daar nu op reageren?
Maar gelukkig, via ons aller Nicole, kon ik vrijdag al bij een cardioloog terecht voor een algehele checkup. En wat blijkt: ik ben kerngezond. Alles in orde, goede conditie, geen vuiltje aan de lucht.
Man man man, ik ben er toch effe niet goed van geweest. Heb er twee nachten behoorlijk slecht van geslapen en ben heel wat beginnen nadenken. Over hoe slecht ik wel bezig was. Elke dag 10-11 uur werken. Tot middernacht en later. Ook in het weekend. En dat is niet goed. Dat is absoluut niet goed.
En als ik dan de evoluties zie die er nu aan het gebeuren zijn op het werk dan denk je toch wel twee keer na hoor.
Ik zal uiteraard mijn werk zo goed mogelijk proberen blijven te doen. Maar ik ga me niet meer doodwerken. Ik zou niet weten waarom!
Ik krijg niet meer appreciatie dan mensen die niet zo hard werken (of veeeeel minder hard), dan zie ik niet in waarom ik mijn kas zo zou moeten blijven afdraaien. Neh!
En al was alles dan in orde, ik beschouw dit voorval toch als een kleine waarschuwing dat ik verkeerd bezig was. En dat ik nu mijn leven moet gaan herinrichten wil ik ooit de pensioengerechtdigde leeftijd bereiken (wat die tegen dan ook moge zijn ;-).
Dus: I'm alive and kicking and here to stay. En behoorlijk blij ook. Wees maar gerust. :-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten