Dat was het gisteren wel. Om de dag te beginnen, hadden we het lumineuze idee om nog eens op de latten/plank te gaan staan in Landgraaf. 's Ochtends voor het vertrek nog eens op de webcams gekeken en qua drukte leek het allemaal heel goed mee te vallen. We hadden vorig jaar al eens een farce met een overvolle skipiste meegemaakt en dat wilden we geen tweede keer meer. We hadden afgesproken met een collega van Els en dus togen wij welgezind naar onze Ollandse buren. De weg was onderweg niet perfect open, maar het ging wel.
Zonder brokken daargekomen, wilden we naar boven rijden om de parking op te rijden, maar dat mocht niet. Ze stond vol... Euh, wel euh. Beneden was er wel nog een parking, dus dat was het probleem niet, maar als het boven al vol stond, hoeveel volk was er dan?
Nu ja, effe gaan kijken, kan geen kwaad en al bij al leek het nog wel mee te vallen. Beduidend kortere wachtrijen aan de kassa en aan de liften dan onze vorige horrorervaring, dus hebben we het toch maar geriskeerd. Eerst effe iets eten en ook daar was er van wachtrijen geen sprake.
Maar beneden in de kleedruimtes was het al een complete overrompeling. Els moest wachten op haar schoenen, want haar maat was er niet meer.
Maar na een tijdje waren we dan toch allemaal klaar en togen we de piste op. Nou moe, qua wachtrijen viel het al bij al nog wel mee, al was het toch wel behoorlijk druk. En boven was het eigenlijk ook nog wel te doen op de piste. Maar beneden was het niet te doen. De oefenpiste was dicht wegens les, en dus was een stuk van de rechtse piste afgezet voor andere beginners. En dus was de doorgaan naar beneden behoorlijk smal. En moest iedereen daardoor, beginners en gevorderden. Dat ging niet goed, echt niet.
Eigenlijk was het een beetje complete chaos. En de service aan de liften is eigenlijk niets in vergelijking met die in Oostenrijk. In Oostenrijk helpen ze kinderen op de lift, hier moeten ze zelf hun plan maar zien te trekken. En als er iemand valt, leggen ze de liften nog niet zomaar stil. Wat eigenlijk niet kan. Dat wordt zelf behoorlijk gevaarlijk soms.
Onze Bram heeft er spijtig genoeg een beetje ne schrik gepakt en dus zijn we maar vroeger gestopt. Maar hij wil gelukkig wel nog skien, al zullen we de volgende keer moeten komen als het wat minder druk is. Want zoveel volk (1400 op een gegeven ogenblik volgens één van de mensen van Snowworld) en een stuk van de piste die afgesloten is, dat is een combinatie die niet werkt.
Ofwel buiten de vakantie, ofwel om 9 uur 's morgens daar zijn. Anders zien ze mij daar niet meer. Ze mogen gerust zijn. Amai.
Maar ja, ben dan toch vier keer de piste kunnen afgaan en ik kan het gelukkig nog. Dus dat komt eind januari wel goed. En de weg naar huis was heel goed open. Dat was ook goed, want ik moest nog weg 's avonds. Maar da's voor deel twee...
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten