Waar blijft ie het halen ?
Vraag ik me nu soms af. En met die 'ie' heb ik het dan op mezelve. Tijdens het schrijven van mijn nieuwe boek, over een onmogelijke, passionele relatie (neen, geen autobiografie ;-), blijven er dingen opduiken waarvan ik denk : vanwaar komt dat nu weer ? Maar het komt en het arriveert. En in alle bescheidenheid, ik vind het niet slecht. Ik zal het eens aan iemand laten lezen als het af is, want ik ben echt benieuwd of dit ook leesbaar is, want het is geen fantasy, het is totaal iets anders, en ik weet niet of het goed is. Nu heb ik nog wel meer van die dingen geschreven sinds Meriumbe, maar ook daarvan weet ik niet of het goed is. Och, we zien wel wat het geeft.

In elk geval : voor zij die in Westerlo wonen, de affiches van Meriumbe hangen op en hij heeft een ereplaatsje gekregen in de zaak. En op 25/10 van 14 tot 17 u komt yours truly daar signeren in de Standaard. Goed hé. ;-)

Maar wat het allerbelangrijkst is : ons Brammeke is weer helemaal gezond, hij is zo vinnig als de katten, het is heel goed dat hij morgen weer naar school kan, kan hij zijn energie daar wat kwijt. Het enige dat er nog overschiet van zijn beetje ziekskes zijn, is een vage, weë geur in mijn wagen. Ik laat hem nog altijd met de ramen openstaan de hele nacht en er hangt bijna een hele bus Febrčze op, en de stoel waar het op gebeurt is, komt voorlopig niet meer in de wagen, maar ik hoop dat die geur toch gaat wegtrekken. Ofwel is het maar verbeelding van mij, kan ook, als je denkt dat er iets ruikt, dan is dat ook zo. Enfin, het zal wel weggaan, is in elk geval al een heel stuk minder. Misschien is het wel doordat ik de ramen in de kelder in Vilvoorde laat openstaan dat er een geur binnenkomt ;-) Want die garage ruikt nu ook precies niet al te appetijtelijk. Soit, wat er ook van zij, ons ventje is weer beter, en dat is al wat telt. Neh.
Blogje ',','