Opvolging verzekerd
Als ik onze Bram bezighoor met zijn speelgoed, als ik hoor wat voor verhalen, intriges, ruzies, moorden en hete lavabaden de revue passeren, dan ben ik jaloers. Hij vertelt verhalen die ik niet kan bedenken. Met plotwendingen en acties die alleen aan het brein van een meester kunnen ontspruiten. ;-)
Als die later geen boeken gaat schrijven, weet ik het niet. Een fantasie dat dat kind heeft, iets ongelooflijks. Fascinerend en indrukwekkend. Die ongerepte, onschuldige fantasie van een kind, dat zou zo moeten blijven, ongeschonden meesleuren doorheen het groeiproces en de puberteit, om bij het aankomen op het volwassendom, met dezelfde puurheid en onschuld de wereld te kunnen aankijken en je verhalen op diezelfde onvolledige, maar wel volmaakte manier aan het papier te kunnen toevertrouwen.
Maar spijtig genoeg komen we op weg naar die staat van zogeheten volwassenheid veel te veel obstakels en hindernissen tegen, die ons telkens weer van onze weg doen afwijken en ons telkens weer een stukje van onze onschuld doen verliezen. Waardoor er slechts heel weinig mensen als volwassenen nog de onschuld van een kind hebben. Spijtig. En dan heb ik het niet over de kindsheid van een Michael Jackson, want of die nog veel onschuld bezit, durf ik te betwijfelen, kindsheid daarentegen in overvloed. Maar wel over het aanstekelijke enthousiasme, het ongebreidelde en volkomen vertrouwen en die ontwapenende eerlijkheid die een kind in de wereld kan hebben. Dat gaat veel te vaak verloren. En dat is heel spijtig. Maar wellicht niet veel aan te doen zeker. Allemaal onderdeel van het groeiproces waar we allemaal - met of zonder veel groeipijnen - doorheen moeten. En dan verder moeten, dag na dag, het harde leven van de volwassene tegemoet. Het leven zoals het is : opgroeien...
Blogje ',','