En we zijn weer vertrokken
Voor een periode van koortsachtig schrijven en typen om een verhaal op papier (of diskette, harddisk of CD-Rom ;-) te krijgen. Yep, ik heb weer inspiratie. Boek nummer 7 is op komst. Niet dat de vorige 6 al allemaal af zijn. Vier zijn er af, twee half af en dan nog wat korte verhalen. En nu probeer is dus boek zeven vorm te geven. Ik heb al zeven A4's volgepend, op één dag, niet slecht hé. Nog twee weken aan dit tempo en ik heb een boek ;-). Maar zo'n vaart zal het wellicht niet lopen. Alhoewel, als ik in mijne goeie ben, en ik heb het gevoel dat het zit te broebelen daarboven, dan zou het wel eens snel kunnen gaan.

En waar het over gaat ? Ah, daar kan ik niet teveel over zeggen, alleen dat het geen fantasy is. Het is eerder een verhaal over een passionele, onmogelijke liefde. En loopt het goed af ? Dat is voor mij een weet, maar niet voor jullie :-p.
Vanmorgen, toen ik nog wat lag te soezen, even voor mijn wekker afliep, is het verhaal tot mij gekomen en moest ik het beginnen opschrijven. Ben dan opgestaan en heb de krijtlijnen van het verhaal op papier gekribbeld. Ja, echt met de pen, bijna niet leesbaar. Maar dat hoeft ook niet, want het blijft door mijn geest dwarrelen, ook zonder dat ik het opschrijf. Maar toch doe ik dat altijd, uit schrik iets te vergeten. En dan is het uiteindelijke verhaal toch altijd nog anders dan die kribbels op papier, maar dat is ook niet belangrijk hé. Als er maar iets deftigs uitkomt. En dat probeer ik.

Maar ik vrees wel dat jullie - voor zover iemand het wil lezen natuurlijk - nog wel een tijdje zullen moeten wachten vooraleer dit ooit in boekvorm verschijnt. Gisteren heef mijn uitgever nog maar net deel II van de Meriumbe trilogie meegenomen, en dan liggen er nog wat anderen ook te wachten, dus het kan nog wat duren. Tenzij ik twee boeken per jaar zou kunnen uitgeven. Aan het tempo dat ze nu uit de diepe kerkers en duistere geborchten van mijn geest rollen, zou dat wel haalbaar zijn. Maar of mijn uitgever dat wil, is iets anders.

Enfin, het doet er niet toe, het schrijven op zich is ook al heel leuk. Ik leef er echt in mee en voel bijna alles wat de personages voelen. Het is soms wel zwaar, maar zeer veel voldoening schenkend. En daar doen we het als artiest toch voor nietwaar ? ;-)

Blogje ',','