I'm going slightly mad
zingt Freddy Mercury op de achtergrond. Maar ik niet hoor. Had ik al verteld dat ik een gigantische Queen fan ben ? Sinds mensenheugnis, van in de tijd dat de dieren nog spraken, heb ik alles van hen willen kopen (en ook gedaan) en willen horen. Massa's bootlegs, collectors items (import uit Japan, Duitsland, Spanje etc.) En dan gaat die kerel gewoon dood. Ik was er kapot van. Maar ik hoor ze nog altijd heel graag.
Al luister ik er veel minder naar dan vroeger. De platen (je weet wel, die grote ronde, vinylle dingen, de voorlopers van de CD's voor de jongere garde ;-) waren meestal letterlijk grijs gedraaid, sommigen met een vreselijke kras op. Eentje (Queen II) met zo'n grote kras dat de naald altijd 'pok' 'pok' 'pok' zei, telkens ze daar voorbij kwam. Ik denk dat ik hier wel een paar naalden mee om zeep geholpen heb. Maar het kon me niet schelen. Ze waren gewoon te goed.
Schitterende dingen hebben ze gemaakt, heel uiteenlopend, en dat was wat me ook zo aantrok in die band. Ze konden gewoon alles goed.
Maar dat is voorbij, voor altijd. Alle pogingen ten spijt om een nieuwe zanger te vinden. Georges Michael, qua geaardheid al juist ;-), qua stem, meer dan ok (de enige, samen met Lisa Stansfield, die op het Tribute to Freddy Mercury niet onderuit ging), maar het is geen Freddy. Die kan niet vervangen worden.
Dat zou hetzelfde zijn als Mick Jagger vervangen bij de Rolling Stones of Bono vervangen bij U2. Een nieuwe bassist of drummer zou nog lukken, maar niet Freddy. En dus blijven ze dood. Queen is dead, long live Queen.
En blijf ik luisteren naar hun oude nummers. Met mondjesmaat, zodat ik geen overdosis meer krijg. Maar er des te meer van geniet.
Da's ook één van de voordelen van thuiswerken. Dan kan je de muziek opzetten die je wil en zo luid als je wil (tot de GSM afgaat natuurlijk, dan rap radio stil, en opnemen ;-)
Blogje ',','