En morgen cross cross cross
Eerst naar de boekenbeurs, gaan signeren van 10 tot zowat 13u00. Dan den auto in, crossen naar Schakkebroek (wie kan raden waar dat ligt, krijgt een kus van de meester en een bank vooruit :-), naar 'het Lof', dan naar het kerkhof, naar het graf van mijn vader, dan naar mijn moeder, koffie (in mijn geval thee) drinken, taart en dan naar huis.
Zie ik Els en Bram misschien ook nog eens even. En zondag weer van 10 tot 14 u signeren. Het zijn drukke tijden voor een beroemd auteur ;-)
Blogje ',','

Gehoord op Stubru
Receptionist van bedrijf x : "Met bedrijf X"
Dame aan de telefoon : "Dag meneer, mag ik de afdeling pijpen ?"
Receptionist : "De hele afdeling mevrouw ?"
Tuut tuut tuut

Ik reed bijna ergens op van het lachen. Is misschien stom, maar ik vond het magistraal, geniaal, fenomenaal, en toch zo eenvoudig. Dat is ware kunst. In alle schoonheid en eenvoud groots zijn. Ik ben jaloers. (op die kunst, niet op die mevrouw ;-)

Blogje ',','

De eerste werkdag van de week
zit er weer op, compleet met maandag gevoel en bloeddoorlopen dracula ogen. Ik moet een werkallergie hebben of zo iets. In elk geval, het zal een korte werkweek worden, wat ik niet zo erg vind. En dan wordt het een druk weekend. Signeren op de boekenbeurs. Voor de 'fans' die willen langskomen, hierna het signeerschema, ook te vinden op Boekenbeurs.be
01/11 van 10u00-12u30
02/11 van 10u00-14u00
08/11 van 14u00-18u00
11/11 van 10u00-14u00
Op stand 207 bij Kramat. Iedereen welkom (ook zij die al een boek gekocht hebben, jullie mogen altijd langskomen :-)
En nu ga ik bowlen, zien of ik er nog in slaag een strike te gooien (of de bal op mijn tenen te laten vallen en morgen met een gebroken zit ;-)
Blogje ',','

De boekenbeurs
is geopend, holé hola. En we zagen ze daar weer allemaal lopen, holé hola. Niet zo veel BV (of BS'sen Bekende Schrijvers) gezien als verwacht, maar toch wel enkele bekende namen. De schrijver van de 'Penis monologen', Gertje van Samson en Gert, Bo Coolsaet (je weet, wel die mannendokter) die van stand tot stand ging om zijn glas wijn bij te vullen aan elke fles die hij kon vinden. De burgemeester van Antwerpen en zijn voorgangster (alhoewel deze al heel snel weer weg was), Siegfried Bracke en nog een boel andere journalisten en bekende personen.
Maar ik behoor nog niet tot dat selecte groepje van habitués en ingewijden en heb dus nog niet het genoegen om deel te mogen nemen aan alle hoogstaande conversaties die deze elite voert. Al kon ik uit de flarden die je hier en daar opvangt, wel opmaken dat het er niet altijd zo hoogstaand aan toegaat ;-)
Is best leuk om eens te zien. Hoe je aan veel stands wel een hapje en een drankje kan krijgen en ondertussen kan loeren naar alle boeken die daar geduldig liggen wachten om van eigenaar te wisselen. En natuurlijk ook mijn boek aanschouwend. En er zijn er vanavond al een paar van eigenaar gewisseld. Goed hé ;-)
Als het de komende dagen zo blijft lopen, is het goed. En de rest zien we wel. Morgen weer aan het werk, dat zal een ander paar mouwen zijn. Terug naar de harde realiteit, met een beetje meer ruimte in mijn hoofd, maar nog niet zoveel als ik zou willen.... Het gaat op en af, zoals zo veel in dit leven...
Blogje ',','

Dat was het dan weer
Onze zesde - en wellicht laatste - vakantie van het jaar zit er op. Varierend van vier dagen tot twee weken zijn we dit jaar meerdere keren weggeweest. Met de Belgische kust, en dan met name Oostende, als favoriete bestemming met vier (voor Els zelfs vijf) bezoeken. Maar volgend jaar is een nieuw jaar, met nieuwe vakantie en andere plannen.
En de plannen voor nu direct zijn heel anders : de Boekenbeurs. Vanavond de grote opening in Antwerpen, met de crčme van de Belgische literaire wereld. En ja, ik mag als uitzondering op de regel ook komen ;-)))))
Ik ben benieuwd wie we daar allemaal gaan zien flaneren en paraderen. Ik beloof een verslag van deze avond uit te brengen zodra mijn hoofd weer helder genoeg is om dit te doen ;-)
Blogje ',','

The moment I wake up
Before I put on my make up, I say a little prayer for you...
Schitterende, hilarische, fantamorgastische scene uit een heerlijk romantische film : "My best friends wedding". Ik kan het mij levendig voorstellen, dat soort situaties, waarin man of vrouw zijn of haar boezemvriendin of vriend ziet trouwen met een ander. Dat doet pijn, daar mag je zeker van zijn... Al zal die man of vrouw dat wellicht niet toegeven, toch niet aan zijn of haar partner. Maar ja, shit happens hé. (zei Forrest Gump ;-)
Al zal het in het echte leven meestal niet zo goed aflopen als in de film, maar daar is het film voor hé. Het echte leven is harder en minder romatisch, maar dan moeten we de romantiek er zelf maar inbrengen, nietwaar ... :-)

En oh ja, nog vergeten, ben alweer drie dagen opnieuw aan het schrijven. Deel drie van de Meriumbe trilogie aan het afmaken. Een groot stuk was al geschreven, maar elke keer als ik verder wilde doen, kreeg ik weer een andere briljante (ahum ahum ;-) ingeving en schreef ik een nieuw boek. Het laatste is ongeveer twee weken af en dus ben ik (al was ik dat eigenlijk nog niet van plan) maar weer aan deel drie begonnen. In de hoop het deze keer wel af te krijgen. Zodat ik het hele Meriumbe verhaal achter mij laten en verder werken aan andere, spannende, literair hoogstaande ;-) verhalen. Waarvan er al een paar het levenslicht gezien hebben, en hopelijk ook ooit het gedrukte papier.
Blogje ',','

Opvolging verzekerd
Als ik onze Bram bezighoor met zijn speelgoed, als ik hoor wat voor verhalen, intriges, ruzies, moorden en hete lavabaden de revue passeren, dan ben ik jaloers. Hij vertelt verhalen die ik niet kan bedenken. Met plotwendingen en acties die alleen aan het brein van een meester kunnen ontspruiten. ;-)
Als die later geen boeken gaat schrijven, weet ik het niet. Een fantasie dat dat kind heeft, iets ongelooflijks. Fascinerend en indrukwekkend. Die ongerepte, onschuldige fantasie van een kind, dat zou zo moeten blijven, ongeschonden meesleuren doorheen het groeiproces en de puberteit, om bij het aankomen op het volwassendom, met dezelfde puurheid en onschuld de wereld te kunnen aankijken en je verhalen op diezelfde onvolledige, maar wel volmaakte manier aan het papier te kunnen toevertrouwen.
Maar spijtig genoeg komen we op weg naar die staat van zogeheten volwassenheid veel te veel obstakels en hindernissen tegen, die ons telkens weer van onze weg doen afwijken en ons telkens weer een stukje van onze onschuld doen verliezen. Waardoor er slechts heel weinig mensen als volwassenen nog de onschuld van een kind hebben. Spijtig. En dan heb ik het niet over de kindsheid van een Michael Jackson, want of die nog veel onschuld bezit, durf ik te betwijfelen, kindsheid daarentegen in overvloed. Maar wel over het aanstekelijke enthousiasme, het ongebreidelde en volkomen vertrouwen en die ontwapenende eerlijkheid die een kind in de wereld kan hebben. Dat gaat veel te vaak verloren. En dat is heel spijtig. Maar wellicht niet veel aan te doen zeker. Allemaal onderdeel van het groeiproces waar we allemaal - met of zonder veel groeipijnen - doorheen moeten. En dan verder moeten, dag na dag, het harde leven van de volwassene tegemoet. Het leven zoals het is : opgroeien...
Blogje ',','

Gezwommen in de zee
Jullie gaan het niet geloven, maar we zijn gaan zwemmen in de zee. En het water was nog lekker warm ook. 't Is te zeggen. We zijn gaan zwemmen in zeewater, maar niet in de zee. Het water in het zwembad van Oostende is weer zeewater. Dat was het vroeger ook. De eerste keer dat ik hier ben komen zwemmen (moet bijna 10 jaar geleden zijn), was het ook zout water. En nadien niet meer. De pompen waren kapot. En nu zijn ze blijkbaar terug gemaakt, en is het water weer zout. En hebben we dus in de zee (min of meer) gezwommen.
Is wel even wennen, zo zout water. Vooral in de oogskes. En nu net mijnen zwembril kapot en niet genoeg geld bij voor ne nieuwe. Als ik ga zwemmen, neem ik alleen maar wat kleingeld mee om te gaan zwemmen en laat ik de rest in het appartement, en dus moest ik zonder verder. Maar ik heb het overleefd. Weliswaar met Dracula ogen, maar dat is niets nieuws, die heb ik de laatste dagen al genoeg gehad. En met een vervellende neus, ik zie er echt fantastisch uit (zoals altijd natuurlijk ;-), maar het kan me niet schelen. Het is vakantie, meer moet dat niet zijn. (sorry voor zij die moeten werken hé :-)
Blogje ',','

Een stralende dag
Ongelooflijk wat voor een schitterend weer het hier is aan de kust. Wellicht is het dat in het binnenland ook wel regelmatig tijdens de week, maar dan zit ik gevangen in dat grote pand in Vilvoorde, en merk ik niet veel van hoe het buiten gesteld is. Nu zijn we bijna de hele dag buiten en zien we wel hoe de zon stralend aan een helderblauwe hemel staat. Hoe ze vanavond bloedrood ondergegaan is in de heldere zee, met slechts een paar slierten verspreide wolken, die er niet in slagen de zon ook maar iets aan kracht te doen inboeten.
Schitterend gewoon. Ik had maar van één ding spijt : dat ik mijn fototoestel niet bijhad, want het was een adembenemend zicht. Als het morgen nog zo weer is, zal ik mijnen Canon zeker bijhebben.

En voor de rest : niet veel te melden. Heel veel gewandeld, tot in Westende en terug, en dan nog eens drie keer de den toer van Oostende zelf : van het Casino over de dijk naar de jachthaven, daar door de winkelstraat naar het Wapenplein en dan terug. Voormiddag zonder buggy, en onze Bram superflink gestapt, namiddag met buggy, want hij was groggy. Hij heeft vanavond bijna een uur geslapen in zijn buggy en dat is echt niet van zijn gewoonte. Dat wil zeggen dat hij echt aan het einde van zijn latijn is. En dus gaat hij subiet slapen, en gaan wij nog wat tv kijken en ik in 'De Kat in het aquarium' van John Vermeulen lezen. Heb al een stukje gelezen en het smaakt naar meer. Dus lees ik verder.

En morgen hopelijk nog zo'n dag. Het doet echt deugd, verdorie, het doet echt deugd :-)

Blogje ',','

Loopneus
En oh ja, voor de geďnteresseerden, mijn Rudolp neus en Dracula ogen zijn al veel beter, dank u wel. Al zou het in het huidige - in de ban van Halloween zijnde Oostende - niet echt opvallen. ;-)
Blogje ',','

Oktober foor & Halloween in Oostende
Veel te doen, dat is er hier in Oostende. Schitterend weer, stralende zon (met slechts 2 keer een kleine onderbreking door een paar verdwaalde regendropjes die hun weg naar beneden zochten, maar er niet in slaagden - gelukkig - om hun mededropjes te overtuigen hun vertrouwde wolk te verlaten en hen te vervoegen op hun lange reis naar beneden), een zeer grote kermis, en de hele stad in de ban van Halloween.
Dus : heel veel gewandeld, heel veel over de kermis gekuierd - onze Bram wilde niet al te veel doen, vooral kijken - en genoten van de talloze geraamtes en doodskisten die de stad opfleurden en hen een vrolijk (ahum) uitzicht gaven.
Ik moet zeggen, ze hebben er werk van gemaakt, hier in de koningin der badsteden. Al is het een grote commerce, is de voornaamste, zoniet enige bedoeling om de mensen in hun geldbuidel te laten tasten, het blijft een mooi uitzicht.
En zo is onze eerste dag aan zeer weer omgevlogen. Den Bram stikkapot van het vele wandelen, rijden met de gocart, spelen in het zand, en ravotten, en ook wij moe van - ongeveer ;-) - hetzelfde. De gocart en het ravotten in het zand waren er niet bij, het vele wandelen wel. Maar het doet deugd, al is de mist nog niet helemaal opgetrokken...
En morgen, hopelijk nog meer van dat. Het gaat in elk geval goed weer worden, dus dat kan niet mis. De rest zullen we wel zien, nietwaar. En voor zij die moeten werken, ik zal eens aan jullie denken :-p
Blogje ',','

Een grandioos succes
Was mijn eerste signeersessie. Niet. Maar waar lag het aan ? Waren het misschien mijn 'Dracula zou er jaloers op zijn' bloeddoorlopen rode ogen ? Of was het mijn 'Rudolph the red nosed rheindeer' rode neus ? Of mijn beginnende hoest waar menig kettingroker van zou beginnen kwijlen van jaloezie ? Ik weet het niet, ik zal het daar maar op steken, want het kan toch niet zijn dat niemand mijn boek goed vindt ? Dat kan niet ;-)
In elk geval, ik heb welgeteld nul (0) boeken moeten signeren. Maar wel iemand die mijn boek al gekocht had aan mijn tafel gehad, iemand die al toegezegd had het boek bij mij te bestellen, en iemand die vroeg of ik wist waar de boeken over al die beroemde renners lagen. Echt een groot succes.
Maar ik ben niet ontgoocheld hoor, neen, ik had niet anders verwacht. 90% van de bezoekers komen een krant kopen, een quick pick of de lotto verzilveren, of komen heel gericht zoeken naar een boek dat ze voor ogen hebben. Zoals ik ook naar een boekhandel ga.
Maar ik heb het ook eens meegemaakt. En ondertussen nog ziek zijn ook, een speciale, unieke ervaring, geloof dat maar. Maar ze hadden er lekkere wafels, dat maakte al veel goed.
En mijn boek staat in de bijlage die iedereen op de boekenbeurs in zijn handen krijgt. Potentieel heel veel kopers. Nog geen reden om te wanhopen dus.

En nu ? Nu zit ik in Oostende, in ons (vast gehuurd, geen eigendom ;-) appartement op de dijk, uitkijkend op de golvende zee, onder een bijna staalblauwe hemel, waar de zon met veel gemak door de zeldzame wolken boort. Een schitterende dag dus.
De stortvloed uit mijn neus is grotendeels opgedroogd, mijn hoest blijft achterwege, mijn rechteroog is nog dik en zit een beetje toe, maar ik ben weer toonbaar. Dikke trui aan, dikke jas aan subiet en dan gaan wandelen, uitwaaien, en energie opdoen voor alles wat me nog te wachten staat in de komende weken. En de twaalf uur die ik in mijn bed gelegen heb, hebben veel deugd gedaan. Nog even, en ik ben weer zo goed als nieuw ;-)

Blogje ',','

De signerende signateur
gaat subiet signeren op de signeersessie in de Standaard in Westel. Allen daarheen zou ik zeggen. 'k Ben eens benieuwd wat dat gaat geven. Al die fans ;-) Maar ja, we zullen wel zien, als ik al niet te veel moet snotteren tijdens het signeren (en niet te veel sporen op de boeken achterlaat als ik moet niesen ;-) zal het goed zijn.

En dan naar de zee, Oostende, koningin der badsteden, uitwaaien, mijn hoofd helemaal laten leeglopen. Zodat ik hopelijk binnen een paar dagen een beter zicht heb op de antwoorden op enkele existentiële levensvragen ...
En als dat niet het geval is, zal ik moeten verder zoeken, denken, overwegen, proberen, afwachten, hopen, verlangen, twijfelen tot er zich antwoorden aandienen ...
Of niet, we zien wel. Ik ga er niet van wakker liggen, want dat helpt toch niet. De toekomst brengt raad, daar ben ik zeker van. En ondertussen, als het weer wat mee wil, ga ik ervan genieten. Voila.

Blogje ',','

Een nieuw record
Tien keer (10) achter elkaar moeten niesen. Hatsjoe, en dat soort dingen, niet te doen. En dat terwijl we aan de kassa stonden aan te schuiven bij Woestijnroos, een groothandel in potterie, vazen, meubels, allerhande stijlvolle toestanden, die een week uitverkoop houdt aan fabrieksprijzen. In Olen, niet ver van Heultje. En natuurlijk moesten we gaan kijken naar de collectie die Els haar oom, Jos Van Dijck, ontworpen heeft. Allerlei soorten potten, vazen, etc van zijn hand. Hij kan er wel iets van, moet ik zeggen, nonkel Jos ;-)
Het was er vreselijk druk, alsof het allemaal voor niks was, maar dat was het niet, want zelfs aan fabrieksprijzen kon je je er nog blauw kopen. Enfin, we hebben twee vliegenvallen gekocht, voor de rest vonden we niet echt ons goesting. Wel heel mooie, witte stoelen voor in de living, maar de rest van de meubels zijn bruin, dan moesten we ineens ook de tafel, twee kasten en de piano vervangen of schilderen. En dat zagen we niet direct zitten. Dus maar niet gekocht.

En oh ja, merci Niko, Steven, en wie er nog allemaal verkouden was gisteren, voor het zo bereidwillig zijn om mij te besmetten. Ik zal het onthouden :-p

Blogje ',','

Het mijnruitjeisbevrorenkrabeenkleingaatjeomtochietstezien-seizoen is weer aangebroken.
Yep, je ziet ze weer rijden, die wagens met zo'n klein vierkantje weggekrabd op de voorruit. Hopend dat ze genoeg zien om je zien aan te komen, hopend dat de ruit niet langs binnen terug aanvriest, zodat ze je bijna van de straat rijden.
Ik weet nog heel goed hoe dat ging - voor ik zelf een garage had om mijn wagen in te zetten tijdens de koude en barre wintermaanden. 's Morgens krabben, tien meter rijden, terug moeten stoppen omdat de ruit aanvriest van je eigen adem. Airco of blazers op maximum, maar die doen de eerste kilometers niets, omdat je wagen nog niet warm is, en al de intelligentie die tegenwoordig in de wagen zit, je verhindert om die airco te forceren omdat dan je batterij naar de botten gaat.
En dus zie je niets. Heb vanalles geprobeerd, karton achter de voorruit : dat hielp redelijk, allerlei spuitbussen : gaat wel, maar is een vuiligheid, auto een tijdje laten draaien voor je vertrekt : helpt, maar is slecht voor de wagen en voor het milieu. En dan maar een garage gebouwd, ttz een dubbele, als we dan toch bezig zijn. En dus staan onze wagens nu altijd lekker droog binnen. Echt warm wel niet, want er is geen verwarming, maar het verschil is toch wel groot.
Waarmee ik maar wil zeggen aan alle collegabestuurders die geen garage hebben : ik begrijp hoe jullie je voelen, maar wees toch aub voorzichtig, krab genoeg en vertrek niet te snel, want een ongeval kan je missen denk ik. Ik in elk geval wel.
Blogje ',','

Een brokje cultuur
De bib in Westerlo bestaat dit jaar 20 jaar en dat wordt gevierd met de 'visdagen'. Elke week komt er iemand iets brengen rond literatuur. 'De Groote Zijderoute' staat ook op het programma, maar vanavond wat het de beurt aan mijn collega schrijfster Anne-Marie Hooybergs, die al vier boeken uitgegeven heeft, en waarvan de vijfde in het voorjaar van 2004 uitkomt. Naast goed schrijfster ook een zeer sympathieke vrouw. En dus ging ik daarnaartoe.
Ik moet zeggen, ze deed dat zeer goed. Een mix van voorlezen, vertellen over hoe de verhalen tot stand komen, het opzoekingswerk (omdat Anne-Marie nogal wat historische romans geschreven heeft en ze wil dat die historisch perfect kloppen), en de link met haar andere passie : schilderen. Voor meer info over Anne-Marie en haar boeken :
Zeer interessant en leerrijk. En natuurlijk heb ik afgekeken hoe ik dat binnenkort zelf kan gaan doen (als mijn tweede boek uit is). Maar Anne-Marie liet mij al een voorproefje smaken, toen ze, op een vraag over hoe haar verhalen tot stand kwamen, verwees naar de andere schrijver in de zaal (ikke dus ;-) en vroeg hoe ik dat deed. En ik moet zeggen, al heb ik op de voorstelling van mijn boek niets gezegd, hier viel me dat heel goed mee. Dus bij deze is het beloofd, bij de voorstelling van mijn tweede boek zal ik ook het woord nemen (maar niet te lang).
En Anne-Marie had mijn boek gelezen en vond het zeer goed. Vind ik heel leuk. Net zoals ik het heel leuk vind van iedereen anders te horen dat het goed is (van de één al wat meer dan de ander ;-), maar als een schrijfster het ook goed vindt, is het toch nog iets anders.
En er was nog een BV in de zaal, de vader van Kathleen van K3. Maar hij heeft niet gezongen, dus dat viel wel mee (of tegen, wie weet kan hij wel zingen). Was in elk geval wel een sympathieke man. Niet gaan zweven op het succes van zijn dochter ;-)
Blogje ',','

Waar is ons Lyndsey ?
Het kon niet uitblijven. Dat ik daar zelf niet aan gedacht heb. De eerste 'De Pfaffs' strip. Geniaal gewoon. Waar is ons Lyndsey. Doet me denken aan 'Waar is ons Wendy ?' van Armand Schreurs. Zowat hetzelfde niveau, al moet ik zeggen dat ik den Armand bijwijlen niet slecht vind.

En ik nog geen uitspraak kan doen over het niveau van deze strip, want ik heb hem niet gelezen, maar als hij naast K3 en consoorten kan gaan staan, hoeft het voor mij niet.

En ikke vandaag speciaal naar 'Miss Belgie - achter de schermen' gekeken, want mijn nichtje, Karen Schreurs, dingt mee naar het Limburgse kroontje. Ik heb hier al ooit een iets over geschreven, en nu wordt het weer heel actueel. Spannend hé.
Maar heel spannend is het niet meer, want raad eens wie er Miss Limburg 2004 is : jawel, mijn nichtje, Karen Schreurs. Ik moet eerlijk toegeven, ik wist het zelf niet. Heb niet zoveel contact met die generatie van mijn familie, is eigenlijk de dochter van mijn neef, zie haar om de zoveel jaar op een familiefeest, maar dat er mij niemand dat verteld had, daar ben ik toch niet goed van. Damn, dat is straf.
Foto's naar de officiële site kan ik hier niet linken, want de site van Miss Limburg staat dat niet toe, maar de link naar de foto's natuurlijk wel.
En toch nog een foto gevonden, misschien niet de mooiste foto, maar je herkent er toch duidelijk mijn edele trekken in ;-)

Proficiat Karen, en go go go voor Miss België hé. Als het zover is, zal ik op jou stemmen.

Blogje ',','

Plonserdeplons
Vanavond nog eens met de Bram mee naar de zwemles geweest. Zijn tweede reeks volgt hij nu al, les 7 en hij heeft al heel wat vorderingen gemaakt, kan al goed plonsen, als hij er zin in heeft. Vorige week had hij tegen de juf gezegd dat zijn benzine op was, dat hij niet verder kon zwemmen. Op onze vraag of hij dit deze week nog gezegd had, antwoordde hij negatief. Nu was zijn motor stuk gegaan. Niet te doen die klein mannen, en zeker onze Bram, die praat zich overal uit. We konden goed zien hoe hij meer bezig was met praten in het zwembad dan zwemmen.
Van wie hij dat heeft, nog altijd geen idee, niet van dat verlegen manneke dat ik altijd geweest ben (en nog steeds ben ;-). En Els is ook niet zo'n praatvaar. Maar hij vindt het in elk geval leuk.
En ik ook, leuk om te zien, en leuk om mijn zwemjuf nog eens terug te zien :-)

En zo zit een dagje thuiswerken er weer op. Net de laatste hand gelegd aan een megadatabase die we aan het bouwen zijn met al onze servers in. Is nog niet af, maar heb vandaag toch weer een grote stap gezet. Ze wordt steeds vollediger, alles komt er steeds meer in. Nu nog wat kleinere dingen - die in Vilvoorde liggen - erin steken, en we gaan een volledig overzicht hebben van alles wat we hebben. Of toch ongeveer ;-)
Is heel handig om verder op te bouwen. Want kennis is alles. Zonder dat je weet wat je hebt, kan je proberen te optimaliseren zoveel je wil, je zal niet ver geraken. Dat weet het kleinste kind (en ik dus ook ;-)

En om met een literaire noot te eindigen : ik sta in De Knack. Er zit een speciaal nummer bij met een special over de boekenbeurs, en wat staat daar bij de nieuwe boeken ? Meriumbe natuurlijk. Is leuk, heel leuk. Laat nu de verkoop maar gaan. Je zal ze zien vliegen ;-)
Blogje ',','

The Bachelor III
Net even - heel even maar - gekeken naar The Bachelor deel III op Ka2. Het origineel van Olivier De Rijke. Nou moe, het is toch ongelooflijk hoe mensen er toch blijven in trappen. Meisjes die er echt van dromen een aantal weken later van straat te zijn en getrouwd met een rijke vent. Zouden ze dat daar elke keer opnieuw kunnen flikken om die meisjes wijs te maken dat die kerel niet rijk is ? Die Amerikanen zouden er nog intrappen ook.
Eén van die dames merkte op dat er geen naijver was tussen de meisjes. Neen, nu nog niet, ze zijn nog maar net begonnen. Maar wacht maar. Niet dat ik van plan ben te blijven kijken, maar de manier waarop er eentje snauwde dat er niet gekat werd, zei al genoeg. Als dat vriendelijk moest voorstellen, amaai mijn voeten.
Enfin, ik zal er niet van wakker liggen, en ik hoop oprecht de rest van Vlaanderen ook niet, want dan is het daar slecht mee gesteld.
Blogje ',','

Goed nieuws van het literair front.
Vanavond telefoon gekregen van mijn uitgever. Willy Copmans, een nogal kritische recensent, was aan mijn boek bezig. Hij zou het tegen de tweede week van de boekenbeurs volledig klaar hebben, maar zijn eerste beoordeling was als volgt :
"Als debuut beter dan veel werken die hij bekroond gezien had."
Waw. Als nu mijnen nek niet gaat zwellen, dan weet ik het ook niet meer. Ik werd er niet goed van (ik wou zeggen, ik werd er stil van, maar dat heb ik de laatste tijd al zovaak gezegd ;-).
Ik zal nog moeten gaan geloven dat het echt goed is :-) Natuurlijk is het wachten op de echte recensie, maar dit kan toch al niet meer echt verkeerd lopen, zou ik durven denken.

En oh ja, voor het eerst in lang weer wat lichaamsbeweging gehad. De hometrainer uit de garage gehaald, in de living gezet, jogging aangetrokken en acht kilometerkes gefietst. Ja, ik weet het, da's niet veel, maar voor een sportman als ikke is dat een goed begin. En ondertussen naar 'Die Hard with a vengeance' gekeken. Er zijn ergere dingen in het leven als dit ;-)

En eindelijk is 'Life for Rent' van Dido aangekomen, heeft al een paar keer de revue gepasseerd op mijne pc, en ik moet zeggen, is behoorlijk goed. Met natuurlijk als beste nummer 'White Flag', daar kan ik niet genoeg van krijgen, maar de rest is ook best te pruimen. Een aanrader.

Blogje ',','

Ode aan Meriumbe
ik ben je Meriumbe signateur
ik teken mijn boek in elke kleur
ik doe dat zonder veel gezeur
en als je wil zelfs met een geur

lees het snel, en geen gezeur
het haalt je weg uit je sleur
denk niet, ik ben geen amateur
ik doe je heel graag die faveur

ik ga zo door voor een paar eur
je vindt mijn boek bij de deur
twijfel niet, het kost niet deur
ik teken het graag met heel veel fleur

Blogje ',','

Als de rook om je hoofd is verdwenen
Dan smaakt de haring lekker. Want lekker was die, net zoals de pannekoeken, maar die rook, die rook, niet te doen. Gisteren in 't Schipke viel het heel goed mee, maar vandaag in Morkhoven, amai. Mensen die mij kennen, weten dat ik nogal een fanatieke anti-roker ben, en op zulke gelegenheden word ik altijd weer bevestigd in mijn sigaretten haat. En met reden. Ik begin er door te snotteren en te kuchen, mijn ogen beginnen te lopen en krijg hoofdpijn.
Hoe kan zoiets nu goed zijn ? Hoe kan dit nu lekker zijn ? Ik kan het niet begrijpen. En het ergste van al vind ik altijd dat rokers niet-rokers verplichten om mee te roken. Tegen hun zin, willen of niet.
Ik ben dan ook een zeer groot voorstander om alle publieke ruimtes rookvrij te maken. Punt. Ik heb er geen probleem mee dat mensen roken, ieder moet dat voor zich weten, maar waar ik niet tegen kan, is dat mensen anderen verplichten mee te doen aan die dodelijke gewoonte. Dat is toch niet meer dan normaal ? Maar ja, zover is het nog niet, en intussen kan je alleen maar rekenen op de hoffelijkheid van de roker. Die niet altijd heel groot is. Maar ik wil niet iedereen over dezelfde kam scheren, dus geef ik hen nog het voordeel van de twijfel.
Maar zoals gezegd, de haring en de pannekoeken waren ok, en de muziek - door mijn goede vriend Ludo - ook, al is het niet altijd mijn genre ;-)

En om op nog een positieve, literaire, noot te eindigen. Ik zag mijn boek daarstraks op RTV, de regionale zender van de Kempen. (ttz, mijn schoonmoeder belde dat ze het gezien had, dus ik rap kijken en opnemen). RTV doet van 1 tot 11/11 een special over boeken (natuurlijk tijdens de boekenbeurs), met recensies en specials. En in de trailer van die specials ligt een stapel boeken. En welk boek ligt daar tweede van boven (of derde, wil het kwijt zijn) : het mijne : Meriumbe.
Dat doet wel iets hoor, veel zelfs. Ik werd er even stil van.

En nu gaat het echt beginnen. Zaterdag signeren in Westerlo, woensdag daarop opening van de boekenbeurs en dan signeren op de boekenbeurs op 1, 2, 8 & 11 november. Worden drukke tijden. Maar ja, dat is de tol van de roem zeker ;-)

Blogje ',','

Haringenbak
Weeral gaan eten. Gisterenavond met Els naar 't Schipke gaan eten (het wereldberoemde Schipke in Herenthout) voor mijn verjaardag en ons 10 jaar samenzijn. Was zeer lekker, duo van paté als voorgerecht, gegrilde zalm met gevuld tomaatje, een heerlijke saus en kroketjes als hoofdgerecht, natuurlijk met een goed glas wijn en een ijsje als dessert, maar ook zwaar. We hebben er allebei niet goed van geslapen. Of komt het door dat verdomde dieet dat we niet meer tegen zwaar eten kunnen ? Zou kunnen.
Maar subiet ga ik toch ne goeie haring eten, op de jaarlijkse haringenbak van Cum Amore uit Morkhoven, één van de twee koren waar Els dirigente van is. Om centjes in het bakje te brengen. Maar je kan ook pannekoeken krijgen, voor zij die geen haringen lusten.
Ik zou niet graag de twee bakkers van dienst nadien in huis krijgen, want ik ben er zeker van dat die uren in de wind naar haring bakken. Zijzelf zullen het waarschijnlijk niet meer ruiken, maar of ze nog haring kunnen zien, nadat ze er een paar honderd gebakken hebben, betwijfel ik ook.
Enfin, ik ben er wel zeker van dat het zal smaken nadat ik de hele tuin nog eens opgekrabd heb. Want dat was ook nodig. Voor de laatste keer dit jaar wellicht. Rust, maar nu moet ik iets anders zoeken om in beweging te blijven. Zal ik die hometrainer dan toch maar weer van onder het stof halen en proberen dagelijks mijn kilometerkes te rijden ? Best wel hé.
Blogje ',','

De kappende kapster
Oftewel ons Elske. Bij mij had ze al eens een remspoor achtergelaten op mijn hoofd tijdens het scheren, nu was het de beurt aan onze Bram. Was heel stom eigenlijk, kan iedereen overkomen. Scheermachine zat vol haar, opengedaan, leeggemaakt, terug dichtgedaan en scheren maar. Oeps, kam vergeten.
Het valt nogal mee hoor. Het viel eerst vooral erg op omdat de rest van het haar nog lang was, nu zie je het bijna niet en binnen enkele dagen is het weer weg.
Maar het was wel effe verschieten. Om herhaling te voorkomen, hangt er nu een sticker met in het groot "KAM" erop geschreven op het scheerapparaat. Want dit zal geen derde keer gebeuren ;-)

En aangezien het goed weer was, hebben we een paar honderd bloembollen geplant in de tuin, de hortensia's afgedaan om kransen te maken voor de kerstmarkt en heb ik de hele tuin nog eens onder handen genomen, hakken is gedaan, harken volgt morgen. Er stond weer veel te veel onkruid in, maar nu denk ik dat hij wel goed is voor de winter. Hoop ik in elk geval ;-)
Blogje ',','

The sixth sense
Ongelooflijk sterke film. Met Bruce Willis voor één keer niet in de rol van schietende en vloekende Rambo, (Die hard dus, waarvan de vierde volgend jaar zou uitkomen, met, naar men fluistert, Ozzy Osbourne en Britney Spears ?????) maar in een gevoelige, menselijke rol. Ook de jongen, Haley Joel Osment, speelde enorm sterk. Die getormenteerde blik, die doorleefde emoties, niet evident voor iemand zo jong nog. Om stil van te worden.
En het einde, man, ik had hem nog nooit gezien, duurde even voor ik door had hoe de vork in de steel zat (een meestal heb ik de plots vrij snel doorzien), dat was magistraal.
Eentje om nog eens te bekijken, als is het verrassingseffect dan weg natuurlijk. Maar desalniettemin. Een aanrader.

Blogje ',','

Een jubileum
van 10 jaar samen, hip hip hip hoera :-). Vandaag is het net 10 jaar geleden sinds Els en ik officieel (nou ja, wat heet officieel) een koppel zijn. Tien jaar, wat vliegt de tijd toch snel. Ik herinner het mij nog alsof het gisteren was. Dat prille, schuchtere begin.
En ondertussen al zeven jaar en half getrouwd. En een zoontje van 4 en half. En een boek van 0.06 ;-)
Wat vliegt de tijd, wat gaat het allemaal snel, wat hebben we allemaal beleefd in die tijd. Goed en slecht, ups en downs, of zeg maar gewoon, het leven zoals het is.
Klaar voor de volgende tien jaar. En als ik de balans maak van de vorige tien, dan zou ik zeggen : 'Laat maar komen Grietje, ik ben er klaar voor :-)'
Blogje ',','

Dank u wel, belastingdienst voor vlaanderen
Kreeg vandaag twee navorderingen in de bus. Bedrag viel wel mee, maar toch viel het tegen. Bijkomende belastingen omdat ons Kadastraal inkomen verhoogd is. We hebben een paar jaar geleden een garage bijgebouwd, en daar moeten we nu nog voor boeten. Ze gaan verdorie 2 jaar terug en mogen we nog bijbetalen. En dat voor een arme, beginnende schrijver. Het is niet eerlijk in deze wereld. ;-)
Maar gelukkig wordt al dat geld goed aangewend en kunnen we er zeker van zijn dat we er allemaal de vruchten van kunnen blijven plukken in de komende jaren ....
Maar de helft van de bevolking heeft vertrouwen in de huidige regering en ik moet zeggen, ik eigenlijk ook wel een beetje. Al is het allemaal niet zo mooi als ze het laten uitschijnen. Zoals de oppositie zich nu gedraagt, is het ook niet mooi.
En als je de Trends leest, dan weet je ook uit welke richting die komen waaien. Natuurlijk moet een blad objectief blijven en mag ze niet voor of tegen een partij zijn, maar dat ze tegen de huidige regering en zeker de premier zijn, is wel heel duidelijk. Elke week worden ze wel afgekraakt.
Enfin, ik ga me hier niet met politiek bezig houden. Ik ga Dido nog eens opzetten en dan naar 'The Sixth sense' kijken. Da's veel leuker dan al dat - al dan niet opgenomen - geleuter ;-)
Blogje ',','

Klaar
Mijn nieuwe boek. Neen, niet die gaat uitgegeven worden (hopelijk), maar gewoon een nieuw verhaal. Vorige week maandag aan begonnen en nu is het er. Het verhaal is af. Natuurlijk is er nog wel wat schaaf en poetswerk aan, maar het verhaal is klaar.
Over twee mensen die een onmogelijke liefde nastreven, met talloze barričres op hun weg. En net als alles lijkt te gaan lukken, komt er iets tussen dat hen helemaal uit elkaar drijft. Komt het nog ooit goed ? Dat kan ik niet verklappen hé, da's beroepsgeheim ;-). Als hij ooit uitgegeven wordt, zullen jullie het kunnen lezen.
Ben blij dat het af is. Het is een nieuw persoonlijk record. 186 blz volschrijven op minder dan twee weken, maar dat record is nooit het doel geweest hoor. Ik kan echter niet stoppen als zo'n verhaal in mijn hoofd zit, dan moet het eruit. Willen of niet.
Wat vooral zwaar is, buiten het vermoeiende aan het uren (vooral 's nachts) schrijven, is dat ik de emoties van die mensen ook voor een groot stuk doormaak. Wat het zwaar maakt. Ik weet niet of mensen dit aan mij gemerkt hebben (enkelen wel denk ik) maar het werkt op je systeem. Het slorpt je op, vreet aan je. Maar is uiteindelijk wel heel leuk en fascinerend.
Voor mij niet direct opnieuw zo'n emotioneel boek. Neen, de volgende is een science fiction verhaal. Het idee is er al, ik kan er aan beginnen. Maar ik denk dat ik nu toch effe ga pauzeren hoor. Want dat tempo hou ik niet vol.

Is trouwens ook Boekenbeurs binnen twee weken. Daar ga ik 4 keer signeren. En de week voor de boekenbeurs nog in de Standaard in Westerlo. Dat zal ook wel genoeg zijn.
En tussendoor hopelijk nog een paar daagjes naar zee, uitwaaien, de emoties van dit verhaal laten meevoeren op de zilte zeebries, naar verre oorden, om misschien ooit weer te keren als nieuw verhaal. Wie weet.
In elk geval, ik ben blij dat het af is. Nu kan ik gaan slapen. Dromen over het koppel, en beginnen denken over raketten, planeten, ruimtetuigen en al dat soort sci-fi toestanden. Is eens iets anders hé.
Blogje ',','

Going back to my roots
Yeah :-)
Net op zoek gegaan naar het adres van een boekhandel in mijn 'stad' van herkomst en geboorte : Herk-de-Stad. En ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door de sites die bij deze stad horen. En voor zij die er aan twijfelen, Herk-de-Stad is een echte stad, hetzij wel op historische gronden, want er zijn maar zo'n 10.000 inwoners, maar in de Middeleeuwen moet dat een belangrijk handelscentrum geweest zijn, en dus hebben zij een aantal jaar geleden hun stadsrechten teruggekregen. Als ik me niet vergis, een verdienste van burgemeester Knuts zaliger.
Maar soit, de site http://www.herk-de-stad.org en http://www.herk-de-stad.be mogen gezien worden. Ze zijn in orde, overzichtelijk, volledig en modern.
Wat niet echt gezegd kan worden van de site van mijn huidige gemeente : http://www.westerlo.be/. Die ziet er zo ongeveer uit zoals ik ze zou maken : amateuristisch ;-) Daar kunnen ze hier in de Kempen nog wel wat van leren.
Een site die dan wel een stuk beter oogt en werkt is http://www.toerismewesterlo.be/. Dat is al andere kak ;-)
En dan is er nog de jongeren site van Westerlo : http://www.westelworld.be/. Een beetje druk misschien, maar ze mag er wel zijn.
Enfin, wat ik gewoon wil zeggen : heren gemeenteraadsleden, doe er iets aan, zorg dat er een nieuwe site komt. Waar we fier op mogen zijn. Zoals we dit al zijn op onze 'Groene parel der Kempen'. :-)
Blogje ',','

En om het af te leren
Dido met White Flag nog maar eens opgezet. Voor de honderste keer sinds gisteren denk ik, maar ik kan er niet genoeg van krijgen. En de facteur wil de CD niet afleveren. Stoute facteur, zou onze Bram zeggen ;-)
Blogje ',','

I'm going slightly mad
zingt Freddy Mercury op de achtergrond. Maar ik niet hoor. Had ik al verteld dat ik een gigantische Queen fan ben ? Sinds mensenheugnis, van in de tijd dat de dieren nog spraken, heb ik alles van hen willen kopen (en ook gedaan) en willen horen. Massa's bootlegs, collectors items (import uit Japan, Duitsland, Spanje etc.) En dan gaat die kerel gewoon dood. Ik was er kapot van. Maar ik hoor ze nog altijd heel graag.
Al luister ik er veel minder naar dan vroeger. De platen (je weet wel, die grote ronde, vinylle dingen, de voorlopers van de CD's voor de jongere garde ;-) waren meestal letterlijk grijs gedraaid, sommigen met een vreselijke kras op. Eentje (Queen II) met zo'n grote kras dat de naald altijd 'pok' 'pok' 'pok' zei, telkens ze daar voorbij kwam. Ik denk dat ik hier wel een paar naalden mee om zeep geholpen heb. Maar het kon me niet schelen. Ze waren gewoon te goed.
Schitterende dingen hebben ze gemaakt, heel uiteenlopend, en dat was wat me ook zo aantrok in die band. Ze konden gewoon alles goed.
Maar dat is voorbij, voor altijd. Alle pogingen ten spijt om een nieuwe zanger te vinden. Georges Michael, qua geaardheid al juist ;-), qua stem, meer dan ok (de enige, samen met Lisa Stansfield, die op het Tribute to Freddy Mercury niet onderuit ging), maar het is geen Freddy. Die kan niet vervangen worden.
Dat zou hetzelfde zijn als Mick Jagger vervangen bij de Rolling Stones of Bono vervangen bij U2. Een nieuwe bassist of drummer zou nog lukken, maar niet Freddy. En dus blijven ze dood. Queen is dead, long live Queen.
En blijf ik luisteren naar hun oude nummers. Met mondjesmaat, zodat ik geen overdosis meer krijg. Maar er des te meer van geniet.
Da's ook één van de voordelen van thuiswerken. Dan kan je de muziek opzetten die je wil en zo luid als je wil (tot de GSM afgaat natuurlijk, dan rap radio stil, en opnemen ;-)
Blogje ',','

Ik kon niet meer wachten
Op de dag dat de post eindelijk de nieuwe van Dido wil leveren en heb dus maar 'White Flag' via Kazaa binnengehaald. Normaal gezien doe ik dat niet (meer), maar bij nummers die ik ook op CD of LP heb, mag dit wel, nietwaar. En ik wordt helemaal week van het aanhoren van zoveel schoonheid.
En het refrein is gewoon machtig. Een ode aan de ware liefde. In welke vorm dan ook. Ik word er stil en week van. Snik snik.
Net zoals ik gisteren week en stil werd van Forrest Gump. Tom Hanks is toch wel echt een klassebak, maar de film is van een ongekend niveau. Toen zijn Jenny uiteindelijk stierf, had ik het wel even moeilijk. Zijn hele leven heeft hij gewacht op zijn grote liefde, en als ze dan eindelijk komt, wordt ze hem ontnomen. Tragisch, dramatisch. En spijtig genoeg vaak de realiteit...
Ne mens wordt er stil van en begint na te denken over de zin van het leven. Maar niet te veel hoor. Vooral genieten van de mooie dingen in het leven, dat is de boodschap. Want voor je het weet, kan het gedaan zijn. En nergens spijt van hebben, dat is de leuze. Ik denk dat de spreuk van de heer Bomans is, (neen, niet mijnen oude baas, den Godfried ;-) maar er zit veel waarheid in.
'Maak je keuze en bemin ze.'
Je kan altijd spijt hebben van elke keuze, maar je kan nooit weten of de andere optie beter geweest was. Want je hebt nu eenmaal voor één kant gekozen. En daar moet je naar leven. Of opnieuw kiezen. Maar geen spijt hebben. Dat levert niets op. Daar is het leven te kort voor.
Voor zij die het zich afvragen, ja, ik ben in een filosofische bui, een mood waarin ik nadenk over keuzes. Maar niet over spijt. Dat heeft geen zin. Al is het niet altijd makkelijk, maar dat is maar menselijk zeker. :-)
En het vreemde is, deze bui is ingegeven door een boek dat ik aan het schrijven ben. Een boek dat vooral over keuzes gaat, keuzes die de rest van je leven bepalen. En dat de eerste keuze niet altijd de beste is, komt ook naar boven. Maar soms is ze dat wel. En soms niet. Dat is een gok. Maar is het hele leven geen grote gok ? Ja toch ? Zitten we niet allemaal aan de roulettetafel van het leven te kijken naar waar ons nummertje terecht komt ? Hopend dat we op de juiste kleur gegokt hebben ? En als dat het geval is, hebben we geluk. Als dat niet het geval is, dan wellicht ook, want er is volgens mij geen juiste kleur. Er is alleen de kleur die we zelf maken. Er is alleen het leven dat we er zelf van maken. Meer niet. Alleen lijkt het soms dat het beter is een bepaalde kleur te loten. Maar dat is vaak maar schijn. Alle kleuren zijn goed, zolang we ons er zelf maar goed bij voelen.
En met deze positieve noot, op de tonen van Dido's White Flag, wil ik dit filosofisch intermezzo beëindigen ....
Blogje ',','

Gekke nummerplaten, deel II
Een tijdje geleden al eens iets geschreven over vreemde nummerplaten, maar onderstaande slaat toch wel alles. Die nog beter dan die monovolume die bij ons in het dorp rondrijdt met als nummerplaat "FUK XXX'. Cijfers ben ik vergeten, maar die eerste drie letters, ik zou ze liever niet hebben.
Maar dat is niets in vergelijking met deze. Een californische nog wel. Zouden die echt niet weten wat er op staat ? Of zijn het Nederlandse inwijkelingen die eens goed met iedereen aan het lachen zijn ? Ik denk dat het zo iets is.

Blogje ',','

Seks met dieren op VTM
Waar moet het naartoe met deze maatschappij als een zender als VTM gedurende prime time - als er nog kinderen aan het kijken zijn - seks met dieren op de buis brengt ? Deze maatschappij moet echt naar de verdoemenis. Dat kan niet anders.
In 'Vinger aan de poot' dan nog wel. Een onschuldig dierenprogramma met onschuldige (nou ja) dierenartsen.
Zo doen ze zich toch voor, tot ze daar een onschuldige kater nemen, die op de onderzoekstafel leggen, één dierenarts die het diertje in bedwang houdt en de andere die de kater zijn edele delen daar begint te bewerken op een manier waar menig mens zich voor zou schamen. Geen greintje respect toonde die vrouw voor die arme kater. Niets, nada, nul. Het enige wat voor haar telde, was dat ze kleine poesjes wilde van die kater. Op eender welke manier. Al moest ze het zelf doen. En dat deed ze dan ook. Maar het mislukte. En dus dreigde ze ermee hem dan maar gewoon te castreren.
Ongehoord, schandalig, dierenmishandeling. Dat Michel Vandenbosche daar maar eens tegen optreedt. Want het is niet meer om aan te zien.
Ik ga VTM boycotten vanaf nu. Zo kan het niet verder. Geen haar op mijn (weelderig bedekt ;-) hoofd die er nu nog aan denkt om morgen naar 'Miss Belgian Beauty achter de schermen te kijken'. Stel je voor dat ze daar ook zo beginnen. Alhoewel. Hmm, stel je voor ja. Misschien toch best wel kijken ;-))))))))))
Blogje ',','

Nu is die CD er nog niet
Heb de nieuwste van Dido, Life for Rent besteld bij Proxis

Ik denk dat het een superplaat is. Als alle song die erop staan zo goed zijn als White Flag, dan is het een steengoede, beenharde, keidikke schijf. ;-)
Ik heb er nog een paar van op de radio gehoord en dat belooft.
En de CD is al opgestuurd, vrijdag bevestiging gehad. Als nu de post eens wil meewerken, dan kan ik die plaat in de auto steken en onderweg naar het schone Vilvoorde keer op keer op keer op keer beluisteren. Echt een prachtige song. Zo eentje die je maar eens om de zoveel tijd te horen krijgt. Allez, dat vind ik toch.
En daarom heb ik hem ook een plaatsje gegeven in mijn boek. Goed hé. Met bronvermelding natuurlijk (of wat dacht je ?), maar ik vond dat ik dat moest doen. De plaat van het hopeloos verliefde koppel. Hoe romantisch hé ;-)
Niet te doen, en daarom ga ik er seffens nog wat aan verder werken. Zodat dat boek af geraakt. Want het wriemelt zo sterk in mijn hoofd, dat ik er soms een klein beetje gek van wordt. Het moet op papier, ik wil weten hoe het afloopt, ik wil weten wat ze nog allemaal gaan meemaken. En zolang ik dat niet schrijf, weet ik het zelf niet echt. Vreemd, ja ik weet het. Maar toch is het zo. Ik wil weten of het nog allemaal goed komt of niet.
En dat ga ik nu doen. En als dat binnen de komende dagen allemaal lukt, zal het een nieuw persoonlijk record zijn. Dan zal dit boek op ongeveer 2 weken het levenslicht gezien hebben. Of hij ook navenant goed is ? Dat weet ik niet.
Als er kandidaat proeflezers zijn, gelieve uw aanvraagformulieren in drievoud en voorzien van de nodige stempels en zegels naar ondergetekende te sturen, uw kandidatuur zal met de nodige discretie behandeld worden :-)
Maar even serieus, af en toe wil ik dit wel eens aan iemand laten lezen, om een opinie te krijgen, want zelf sta ik er te dicht bij om te zien of het goed is of niet. Dus als er serieuze kandidaten zijn, laat maar iets weten. Ik zal er zeker over nadenken. Maar beloof niets. (klink als een echte werkgever, niet ;-)
Blogje ',','

Olivier De Rijke
is tot een ontknoping gekomen. Schattig, lief, poezelig, ontroerend, echte menselijke televisie. Prachtig gewoon. Ik heb het bijna niet gevolgd, maar vorige week toevallig één aflevering gezien en dan gehoord dat vandaag de ontknoping was. En dat moest ik zien. Enerzijds hoe die meiden reageerden op hun verkiezing tot uitverkorene of net niet.
Maar vooral hoe ze reageerden op het feit dat Olivier niet rijk was. Ik moet zeggen, de reacties vielen wat tegen. De ware van Olivier had het er wel duidelijk moeilijk mee, de afvalster iets minder. Maar uiteindelijk heeft ze toch voor hem gekozen. Was dit echt ? Zag ze hem echt graag, ook al had hij geen geld ? Of hoopte ze dat ze er toch nog iets mee aan de haak zou kunnen slaan ?
Wat ze ook deed, gezien de schitterende ring die ze kreeg. Ik weet het allemaal niet. Ik heb mijn twijfels bij de authenticiteit van dit soort programma's, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn zeker ? Je mag zeker niet al te veel vragen stellen bij dit soort formats. Gewoon kijken en genieten van het gestoei, geflirt en de jaloerse reacties van de meiden.
Och ja, als ze maar gelukkig zijn, nietwaar. Dat is het belangrijkste. ;-)
En by the way, mijn boek vordert goed. Nu nog naar de climax toewerken. Een onverwachte wending in het plot, en dan nog even zien hoe ik het laat eindigen. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Wordt het een happy ending, zoals bij Olivier de Rijke ? Of blijven ze de rest van hun leven ongelukkig en ellendig achter ? Ik weet het nog niet, maar binnenkort wel. Maar denk maar niet dat ik het vertel. Zo werkt dat niet. Als het ooit uitgegeven wordt, zullen jullie het moeten lezen. Om te weten wat er komt. Of het niet lezen en het niet weten. En er ook niet van wakker liggen. Doet er allemaal niet toe. Als we zelf maar gelukkig zijn. Dat is het belangrijkste :-)
Blogje ',','

Mijn link met Roos & Nana
Is de 13e october. Mijn hart sprong op van vreugde toen ik hoorde dat Roos, wie anders dan Roos van Acker, mijn all time favorite radio stem, ook jarig is vandaag. Ze heeft de meest zwoele, sexy en verleidelijke stem die ik ooit gehoord heb. Vanaf de dag dat ik haar voor het eerst mocht beluisteren, was ik verkocht. Verliefd op dat zoetgevooisde stemgeluid. Een klank zoals geen enkele andere stem kan klinken.
Maar toen kwam de dag dat ik haar ook mocht aanschouwen. Een heuglijke dag die ik nooit meer zal vergeten. Die ogen, die ongelooflijk grote ogen, die slorpten mij bijna helemaal op. Dit is de meest fantastische vrouw die ik ooit gezien heb (op mijn Els na natuurlijk). Zelden zoveel perfectie in één persoon verenigd gezien. En ze is bovendien nog intelligent, heeft karakter en stijl.
Het is mij een ongelooflijke eer te weten dat ik op dezelfde dag als deze wondervrouw geboren ben. Al is het 8 jaar eerder.
En wat Nana betreft, zoals in Mouskouri, die is ook vandaag jarig, maar de lofzang die ik net over ons Roos gezongen heb, gaat hier iets minder op. Veel minder, heel veel minder.
:-)))))))))))))))))))))))
Blogje ',','

F**cking VPN
Heb hier net een heel epistel geschreven over hoe men de zwakke weggebruiker niet te veel mag beschermen - naar aanleiding van een licht ongeval met een fiets waar we vandaag getuigen van waren, waar het door het roekeloos gedrag van de fietser kwam dat er een ongeval gebeurd is - dat dit niets uithaalt en dat men daar niemand een plezier mee doet, toen mijn VPN dienst weigerde en alles weg was.
Publish naar Blogger niet gelukt, tekst weg. En ikke absoluut geen zin om dat alles nog opnieuw te typen, want ik ben moe.
Enfin, soit, het kwam er gewoon op neer. Alle weggebruikers, zowel de 'zwakken' als de sterken moeten zich aan de regels houden. Ik heb al meermaal bijna een fietser overreden omdat die zonder reden of aanwijzing het fietsbad verlaat en de rijweg oprijdt, net voor mijn neus. En daar kan ik niet mee lachen.
Dus : hou je aan de regels, dan komt het wel in orde. Of zoals iemand van de politie in Leuven zei : "We hebben alles gedaan om de zwakke weggebruiker te beschermen, maar zolang ze door het rood blijven rijden en stappen en zolang ze de straat zomaar blijven oversteken, zal geen enkele maatregel helpen. Dat hebben ze alleen zelf in de hand."
Voila, dat was het in het kort. En nu hopen dat die update werkt, anders ga ik schreeuwen ;-)
Blogje ',','

Onze ronde zit er weer op.
En nu lag hij de Standaard in Herentals, bij Van Zande in Herentals en in de Standaard in Westerlo is er een hele stand mee gebouwd, net aan de ingang, met een grote affiche erboven. Maar veel waren er nog niet weg .... :-)
Het zal zijnen tijd nodig hebben hé. Maar niet dat we alleen daarvoor het land rondrijden hoor, we moesten wel degelijk boodschappen gaan doen in Herentals ;-)

Maar ik laat het allemaal niet aan mijn hart komen, of mensen het willen lezen of niet, ik blijft schrijven. Want : 'Wie schrijft, die blijft.' Het is een oude slogan, die misschien nogal cliché is, maar het is wel het gevoel dat ik heb. Ik kan mensen dingen laten doen, gelukkig laten zijn, maar ook verdrietig. Misschien is dat wel sadistisch en komt hierdoor een duister kantje van mij naar boven ;-), maar het is een fantastisch gevoel om mensen, en toestanden en omgevingen en werelden te creëren die dan ook echt bestaan. Toch op papier of in mijn hoofd. Geweldig gewoon.

En als mensen mij spontaan aanspreken om te zeggen dat ze het boek goed vonden (ja dat gebeurt, meer dan ik verwacht had ;-), dan voelt dat echt goed. En dus blijf ik gaan, volle gas, tot ik er honderd geschreven heb. Dan kan ik misschien wel even pauze nemen ;-)
Blogje ',','

De Pfaffs
Het cultureel meest hoogstaande programma van het moment. De discussie tussen 'laat het gras maar groeien met z'n basketsloefkes aan' Sam Gooris met zijn Kelly over de grote van de tetten van de voorbij rijdende fietsers of overstekende vrouwelijke (en mannelijke !) voetgangers was echt wel de moeite. Ik zou zo'n discussie nog niet willen voeren als de camera's er niet bij waren, laat staan met de camera meekijkend van op de achterbank.
Maar dat den Sam ne fijnproever is, heeft hij toch wel echt bewezen door de vaas met bloemen leeg te drinken.
Neen, dan kan hij toch nog iets leren van zijn schoonvader, die weet wat ne Petrus is (natuurlijk uitgesproken zoals de heilige : NOT), maar soit, hij vond het toch wel lekker denk ik. Al durf ik betwijfelen of hij weet wat hij nu echt gedronken heeft. Zoals dat bij de meeste mensen het geval is hoor. Zet hen een fles wijn van 3 euro of van 300 euro voor, ze zullen het verschil niet merken, noch proeven. En eigenlijk doet het er ook niet toe. Als je een wijn lekker vindt, is hij goed, punt. Of hij nu ne Petrus of één of andere dure Pomerol is, als je hem niet lekker vindt, is hij niet goed. En anders wel. Zo simpel is het. Met of zonder oenoloog erbij.

En daarna nog een fantastische aflevering van Blind Date, mijn vrijdagavond kon niet meer stuk. Niet dat ik veel naar die TV kijk, neen, ik heb het te druk met het schrijven van boek 9 & 10. Want tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik niet aan 7 zat, ik was vergeten 2 kortverhalen mee te tellen. Eigenlijk ben ik nu aan verhaal 9 bezig (al zo'n 80 blz. geschreven), maar kreeg ik vanmorgen ook inspiratie voor boek 10. Waar ik ook al een heel klein stukje van geschreven heb. Ik was van plan het niet te doen en eerst nummer 9 af te werken, maar het was sterker dan mezelf.
Geen romantisch drama deze keer, noch fantasy, maar een science fiction verhaal. Ja, ik weet niet welke richting ik uit wil, dat klopt, ik wil gewoon alles eens proberen. En ik moet zeggen, het lijkt mee te vallen. Maar ik heb dan ook nog niet veel geschreven. Hier zal zeker wat meer opzoekwerk aan te pas komen, anders zal het wetenschappelijk direct door de mand vallen en dat zou ik niet willen. Alhoewel dat ook relatief is. Kunst is het goed te verpakken. Zoals ze bij Star Trek doen. Die hebben een heel eigen taal, die zeer wetenschappelijk klinkt, maar eigenlijk klinkklare onzin is. Maar wie ligt er van wakker ? Niemand toch, want het klinkt goed. Dus zal ik mijn best maar doen om het ook goed te laten klinken.

En morgen : natuurlijk weer op boekenjacht. Een paar boekhandels afrijden om te zien of mijn boek er ligt. Ik kick er op jongens, verdorie, ik kick er op. ;-)
Vandaag stond ik weer in de Passe Partout, met foto en artikel. Great. Het bevatte wel enkele foutjes, maar dat zal ik de journalist maar vergeven. Ik ben geen fan van Steven King en Dalkin, maar van Stephen King en Tolkien. Soit, doet er niet toe. En ik ben geen telecom operator bij Scarlet, maar werk bij telecom operator Scarlet. Is natuurlijk wel een schitterende promotie, direct een hele telecom operator op mijn eigen zijn. Daar kan het nieuwe management nog een punt aan zuigen, denk ik, maar het was dus niet correct ;-) Spijtig, het was zo mooi geweest, kon ik op mijn eentje de concurrentie met Belgacom en Telenet aangaan. Dat zou pas een uitdaging zijn :-)
Blogje ',','

Wereldberoemd
Om het met de woorden van Samson en Gert in één van hun klassiekers te zeggen : "Wereldberoemd, we worden wereldberoemd." Nu sta ik al in de Ronduit, en in de Passepartout. Telkens met foto en een artikel. Ik moet toch echt wel sterallures beginnen te krijgen, niet ;-)
En mijn uitgever heeft vandaag nog een overzicht gegeven van de boekhandels waar mijn boek nu al ligt of tegen begin volgende week moet liggen. Dat beginnen er een serieus aantal te worden. Very nice. Als ze nu nog verkopen, dan is het goed. Maar tegen eind van de maand verschijnt er de Knack bijlage voor de boekenbeurs. Twee keer. En daar wordt veel van verwacht, zowel door de uitgever als door de boekhandels. Veel van deze boekhandels bouwen dan stands in hun winkel met al die boeken op. En dat doet natuurlijk verkopen.
Very nice, very very nice. Ik vind het leuk, ongelooflijk leuk. Weten dat mensen mijn boek lezen en het nog goed vinden ook. Vanavond nog telefoon gekregen van een tante die mij proficiat wenste, dat ze mijn goek zo goed vond.
Zou iedereen dat nu echt menen of zeggen ze dat zomaar uit medelijden omdat het eigenlijk rotslecht is ? Ik hoop van niet. Nu is het nog even afwachten tot de eerste echte recensies verschijnen, van echte recenscenten. Dan is het pas echt. En ik hoop dat die niet te slecht zijn. Maar de eerste voorlopige recensie was in elk geval goed.
Mijn jaar kan alvast niet meer stuk. No sir. :-)
En laat alle machtswissels en reorganisaties en verschuivingen op het werk maar zijn wat het wil. Er is leven, er is leven na ... Scarlet. ;-)
Blogje ',','

Bad Boys
Vanavond nog eens een filmpje gezien. Het was al de derde keer dat ik een poging deed om Bad Boys te zien, en nog altijd ben ik er niet in geslaagd hem helemaal te zien, maar het overgrote deel heb ik toch wel mee nu. Wat er de vorige keren misgelopen is, weet ik niet meer, maar nu was ik met een half ook aan het schrijven en met het andere oog (ze doen wat pijn nu van het scheel kijken de hele tijd ;-) aan het tv kijken.
Een goede film. Ondanks het soms toch wel wat overdadige geweld. De liters bloed en de tonnen lijken vliegen om je oren, maar als je dat even opzij schuift, is het wel een goede en grappige film. Maar ook een harde.
Maar 'Fresh Prince of Bel Air' Will Smith, met zijn flaporen maakt veel goed. En de kers op de taart is natuurlijk Tea Leoni. Met benen van hier tot in Tokyo ;-) (sorry voor de sexistische opmerking dames). Ze heeft gewoon iets. Misschien niet de mooiste vrouw die er is, maar ze heeft iets. Ik weet niet wat, maar het is iets.
Maar ja, ze is een verre en onbereikbare vrouw en ik heb hier mijn eigen vrouw waarmee ik gelukkig getrouwd ben, dus waarom zou ik dromen ? Voor niets toch ? :-)

Misschien dat Will Smith binnenkort eens kan proberen om president van de US of A te worden. Als het den Arnold lukt om gouverneur van Californie te worden, dan moet Will zeker beter kunnen. Geen slecht woord over Arnie hoor, maar ik denk toch dat de Will nog een stukje intelligenter is. Zeker slimmer dan Ronald Reagan, en die was ook acteur.
En al helemaal slimmer dan Georges W. Bush Jr. Maar dat is dan ook niet moeilijk, want die heeft het IQ van een surfplank. Zonder zeil. :-)
Enfin, ik lig er niet wakker van, zolang Betty of Willy Somers maar niet in de nationale politiek gaan, kan het mij allemaal niet veel schelen.
Blogje ',','

Waar blijft ie het halen ?
Vraag ik me nu soms af. En met die 'ie' heb ik het dan op mezelve. Tijdens het schrijven van mijn nieuwe boek, over een onmogelijke, passionele relatie (neen, geen autobiografie ;-), blijven er dingen opduiken waarvan ik denk : vanwaar komt dat nu weer ? Maar het komt en het arriveert. En in alle bescheidenheid, ik vind het niet slecht. Ik zal het eens aan iemand laten lezen als het af is, want ik ben echt benieuwd of dit ook leesbaar is, want het is geen fantasy, het is totaal iets anders, en ik weet niet of het goed is. Nu heb ik nog wel meer van die dingen geschreven sinds Meriumbe, maar ook daarvan weet ik niet of het goed is. Och, we zien wel wat het geeft.

In elk geval : voor zij die in Westerlo wonen, de affiches van Meriumbe hangen op en hij heeft een ereplaatsje gekregen in de zaak. En op 25/10 van 14 tot 17 u komt yours truly daar signeren in de Standaard. Goed hé. ;-)

Maar wat het allerbelangrijkst is : ons Brammeke is weer helemaal gezond, hij is zo vinnig als de katten, het is heel goed dat hij morgen weer naar school kan, kan hij zijn energie daar wat kwijt. Het enige dat er nog overschiet van zijn beetje ziekskes zijn, is een vage, weë geur in mijn wagen. Ik laat hem nog altijd met de ramen openstaan de hele nacht en er hangt bijna een hele bus Febrčze op, en de stoel waar het op gebeurt is, komt voorlopig niet meer in de wagen, maar ik hoop dat die geur toch gaat wegtrekken. Ofwel is het maar verbeelding van mij, kan ook, als je denkt dat er iets ruikt, dan is dat ook zo. Enfin, het zal wel weggaan, is in elk geval al een heel stuk minder. Misschien is het wel doordat ik de ramen in de kelder in Vilvoorde laat openstaan dat er een geur binnenkomt ;-) Want die garage ruikt nu ook precies niet al te appetijtelijk. Soit, wat er ook van zij, ons ventje is weer beter, en dat is al wat telt. Neh.
Blogje ',','

En we zijn weer vertrokken
Voor een periode van koortsachtig schrijven en typen om een verhaal op papier (of diskette, harddisk of CD-Rom ;-) te krijgen. Yep, ik heb weer inspiratie. Boek nummer 7 is op komst. Niet dat de vorige 6 al allemaal af zijn. Vier zijn er af, twee half af en dan nog wat korte verhalen. En nu probeer is dus boek zeven vorm te geven. Ik heb al zeven A4's volgepend, op één dag, niet slecht hé. Nog twee weken aan dit tempo en ik heb een boek ;-). Maar zo'n vaart zal het wellicht niet lopen. Alhoewel, als ik in mijne goeie ben, en ik heb het gevoel dat het zit te broebelen daarboven, dan zou het wel eens snel kunnen gaan.

En waar het over gaat ? Ah, daar kan ik niet teveel over zeggen, alleen dat het geen fantasy is. Het is eerder een verhaal over een passionele, onmogelijke liefde. En loopt het goed af ? Dat is voor mij een weet, maar niet voor jullie :-p.
Vanmorgen, toen ik nog wat lag te soezen, even voor mijn wekker afliep, is het verhaal tot mij gekomen en moest ik het beginnen opschrijven. Ben dan opgestaan en heb de krijtlijnen van het verhaal op papier gekribbeld. Ja, echt met de pen, bijna niet leesbaar. Maar dat hoeft ook niet, want het blijft door mijn geest dwarrelen, ook zonder dat ik het opschrijf. Maar toch doe ik dat altijd, uit schrik iets te vergeten. En dan is het uiteindelijke verhaal toch altijd nog anders dan die kribbels op papier, maar dat is ook niet belangrijk hé. Als er maar iets deftigs uitkomt. En dat probeer ik.

Maar ik vrees wel dat jullie - voor zover iemand het wil lezen natuurlijk - nog wel een tijdje zullen moeten wachten vooraleer dit ooit in boekvorm verschijnt. Gisteren heef mijn uitgever nog maar net deel II van de Meriumbe trilogie meegenomen, en dan liggen er nog wat anderen ook te wachten, dus het kan nog wat duren. Tenzij ik twee boeken per jaar zou kunnen uitgeven. Aan het tempo dat ze nu uit de diepe kerkers en duistere geborchten van mijn geest rollen, zou dat wel haalbaar zijn. Maar of mijn uitgever dat wil, is iets anders.

Enfin, het doet er niet toe, het schrijven op zich is ook al heel leuk. Ik leef er echt in mee en voel bijna alles wat de personages voelen. Het is soms wel zwaar, maar zeer veel voldoening schenkend. En daar doen we het als artiest toch voor nietwaar ? ;-)

Blogje ',','

Dat was minder leuk
Ons Brammetje ziek in de auto. Hij was al stilletjes de ganse dag, en wilde niet veel eten, maar bij mijn moeder had hij flink met zijn neefje gespeeld. En net toen ik hem in de auto gevraagd had (we waren net de E313 af in Olen) : hoe is het Brammetje ? en hij nog geen 2 seconden geantwoord had "Goed", kwam het eten van de hele dag eruit. (sorry voor de gevoelige zielen hier). Zijn hele jas (een nieuwe, dat vond hij nog het ergste), de hele zetel, de stoel voor hem en zijn broek, alles hing onder de - laat ik het maar gewoon zeggen - kots.
Zielig om dat ventje daar zo te zien zitten. Eens het eruit was, voelde hij zich een heel stuk beter, maar hij was vooral droef dat zijn nieuwe jas en zijn tutteke (dat hij in de auto nog vaak gebruikt als we ver rijden) zo vuil was. Hij voelde zich er zelfs schuldig over. Ocharme dat kerelke.
Even overwogen om te stoppen, maar we konden niets doen, dus zo snel mogelijk naar huis, ons ventje uit de wagen bevrijd, zijn kleren uit en in bad. En terwijl hij in bad vinnig zat te spelen, kon ik de auto gaan poetsen. Leuke job. Met heet water een een sponske alles zo goed mogelijk proper gemaakt. Gelukkig kan ik mijn stoelen uit de wagen doen (monovolume), en zijn stoel staat nu te drogen in de garage. En de ramen van de auto staan allemaal open, zodat de geur er wat uit kan gaan. En ons Brammeke, die blijft morgen thuis. Want dat is geen doen, hem naar school sturen. Hij slaapt nu wel rustig, maar je weet nooit.
Maar dat heb je met kinderen hé, die worden ziek en ze kondigen niet altijd aan als er iets op komst is. Als het niet erger is dan dat, valt het nog mee, maar ik heb toch weer een stukje meer bewondering gekregen voor de verpleegsters en verplegers die de hele dag in bejaardetehuizen en ziekenhuizen niets anders doen dat dit soort toestanden opkuisen. Die mensen mochten voor mij direct een pak meer verdienen.

En om het dan toch nog even over mijn boek te hebben (je weet wel :Meriumbe, nog steeds te bestellen ;-), het is vandaag door een 'kenner' bestempeld als lijkend op 'Star Trek'. Ik heb maar even geslikt en vriendelijk gelachen. Voor zij die het nog niet gelezen hebben : dat klopt dus niet. Ja, het is Fantasy, en ja, er spelen vreemde figuren in mee, en oh ja, ik ben een grote Star Trek fan, maar dat het boek iets met Star Trek zou te maken hebben. Ik denk het niet. Maar ja, iedereen heeft recht op zijn eigen mening, nietwaar :-)

En vanavond is de uitgever nog eens langs geweest om over hun website te praten : kramat.be. Een site die ik aan het bouwen ben. Ze is nog niet af en ze is misschien niet zo mooi als sommige door de wol geverfde html experts hier het zouden kunnen, maar ik ben er nog aan bezig. Het is een begin, en geef me even tijd, dan wordt het wel allemaal behoorlijk mooi. Belangrijkst is dat ik eerst alle info erop krijg, zodat ze klaar is, en dan zal ik ze nog wel verfijnen. En als iemand tips heeft om ze te verbeteren, please, stuur ze mij door, ik zal ze zeker ter harte nemen.
Blogje ',','

Een leuke verspreking.
"Mijn jeusje neukt." zei onze Bram straks in Westel. "Wablieft Bram ?" "Mijn jeusje neukt." Wij lachen natuurlijk. Hard lachen, wat onze Bram aanspoorde om zijn verspreking te blijven herhalen. Gelukkig wist hij niet wat het wilde zeggen (allez, dat denken we toch ;-), maar we hebben hem maar snel aangespoord om het juist te zeggen. Als hij dat in school begint rond te bazuinen, zou dat tot nogal wat gekke gezichten kunnen leiden. ;-)
Maar het was wel biezonder grappig. Vooral de spontaniteit waarmee hij het zei. Hartverwarmend.
Hoe zoiets dan in werkelijkheid verloopt, daar kan ik me niet zoveel bij voorstellen. Misschien een ideetje voor Eddy Lipstick of Dennis Black Magic. Of de Joeri ? ;-)
Blogje ',','

Hij is er !
Yep, mijn boek is er, in de Standaard in Westerlo. Hip hip hip, hoera. En niet zomaar 1 exemplaar, niet 2 of 3, neen 9 lagen er. 't Is te zeggen : 6 op een stapel voor de rekken, dus met de cover naar boven, heel goed zichtbaar, en nog 3 in de rekken, op zijn alfabetische plaats. Is dat niet leuk ? Verdorie, ja dat is leuk.
En wat nog leuker is, eind oktober ga ik signeren in De Standaard in Westerlo. En vanaf deze week komt daar een affice te hangen dat ik er kom signeren. Het wordt verdomme nog echt. Ik word beroemd. Ik word herkend op straat (door mensen die mij al altijd gekend hebben, maar dat doet er niet toe ;-)
Het is leuk, en spannend, en zwaar voor een verlegen manneke als mezelve. Maar het is wel de moeite. Een hele stapel boeken van mij in de boekhandel zien liggen, is toch leuk.
En in de boekhandel van de Abdij van Tongerlo hebben ze hem ook, maar er lag er geen meer in de winkel. Dus ikke vragen aan de kassa, die vrouw zoeken. Tien minuten gezocht, dan een collega gebeld, want er waren er heel veel binnengekomen en ze was zeker dat ze er nog één had, want ze kende het boek. Ik heb haar dan maar gezegd dat ik niet van plan was dat boek te kopen, maar dat ik gewoon wou weten of hij er lag, omdat ik hem zelf geschreven heb. Ze kon er toch nog mee lachen ;-)
Blogje ',','

Flits flits
Lap, weer prijs, dacht ik. Gisteravond, op weg naar huis van een afscheidsdrink van een collega. Nog maar net de ring rond Brussel in Grimbergen opgereden of zie ik daar toch een flits vlak achter mij. Een blauwe flits ! Vreemd. Nog nooit gezien. Even later gaat er een wagen mij snel voorbij, weer die blauwe flits. Komt van de wagen die vlak achter mij rijdt. Ik kan me niet voorstellen dat die flits krachtig genoeg is om het nummerbord van die wagen te zien, maar toch maar het zekere voor het onzekere genomen en afgeremd. Want op het viaduct van Vilvoorde mag je maar 90 KM/U en ik had geen zin om weer een boete te krijgen. De vorige deze week nog maar net betaald.
En wat doet die leukerd in die flits wagen ? Die komt ik mijn kont hangen, zoals ze zeggen, om mij aan te manen toch wat sneller te rijden. Yeah right, nie met mij. Ik ga dus rustig aan de kant en dan stuift die onverlaat volle gas weg. Hangt daar nog een stikker van één of andere doe het zelf zaak op die wagen, allemaal heel vreemd.
Dus vanmorgen eens geinformeerd bij de kenners en zij waren het er ook over eens dat dit wellicht een flauwe grap van een onnozelaar was. Blauwe flitsen worden niet gebruikt en ze was ook niet krachtig genoeg om iets te zien. Ik betwijfel trouwens ook of die zomaar op verschillende rijvakken kan flitsen.
Nu ja, als ik binnen enkele weken weer een boete in de bus krijg, dan weet ik hoe laat het is, maar ik reed maar net 130 Km/U waar je 120 mag. Ik denk niet dat ze daar zo snel voor flitsen. En dat om 22u30 's avonds op een 3 vaksbaan waar geen verkeer was. Dat is toch wat overdreven, niet ?
Enfin, we zien wel. Als ik een boete krijg, zal ik ze moeten betalen, maar ik weet toch één ding. Ik laat mijn gas los in het vervolg. Zo kom ik er ook wel. En een stuk goedkoper.
Blogje ',','

On the cover of the Rolling Stone
Allez, iets minder dan toch : De Streekkrant. Daar staat mijn smoeltje deze week te blinken. Ik verschoot er behoorlijk van. Mijn dierbare collega (en vriendin) Inge meldde het mij vanmorgen en ik werd er stil van (weeral, ja ik weet het, ik zeg niet meer veel tegenwoordig, net zoals tijdens de voorstelling ;-). Da's niet niks, een foto in close-up op de cover van een tijdschrift. Al is het gratis en al wordt het niet overal gelezen (het is editie Herentals, welke nog, weet ik niet), het doet me toch wel iets.
Het artikel dat er bij stond is vrij lovend (al heeft die journalist mijn boek nog niet gelezen) en niet helemaal correct (misinterpretaties van dingen die ik gezegd heb, nu begin ik die supersterren te begrijpen die zich misbegrepen voelen in de pers ;-), maar ik ben er zeer blij mee.
Het begin van de lange weg naar roem ? Of zoals ik ooit als commentaar bij een foto van mijzelve met een gitaar in de aanslag geschreven heb : "Een aankomend talent, alleen is het talent nooit aangekomen ;-)"
Blogje ',','

Ik ben een deserteur
Jaren heb ik 's morgens in de wagen tussen 9 & 10 geluisterd naar 'Klant is koning' op Radio Donna. Ondanks het irritante jingeltje en de soms wat melige muziek, viel het over het algemeen zeer goed mee.
Maar vorige week heb ik iets nieuws ontdekt, iets dat mijn wereld heeft doen opengaan (neen niet Telenet ;-), iets dat de zon terug deed schijnen, iets dat mijn leven opvrolijkte op een ongelooflijke manier. 'Choose Life' op Studio Brussel. Ik weet niet waarom ik het nooit eerder ontdekt heb. Vastgeroest in oude gewoontes wellicht. Geen zin om te veranderen. Don't know. Wat ik wel weet, is dat de muziek die ze daar draaien beestig goed is. Sinead O'Connor met Troy, Metallica, XTC, Nena, en ga zo maar door. Stuk voor stuk ongelooflijk goede platen, muziek die je af en toe wel eens op Donna hoort, maar zeker niet zo vaak als in dit schitterende programma.
Ik werd er zowaar stil van. Dus, vanaf nu, 's morgens in de wagen, na negenen (en hopen dat het file is, zodat ik lang kan luisteren ;-) voor mij maar 1 zender meer : Stubru. Niet dat ik er altijd naar luister. 's Avonds haak ik nogal eens af, maar dit is een subliem program. Ik ben een fan.
Blogje ',','

Ford Genk Verdomme
Dat hadden ze nu toch niet moeten doen. Maar het zat er aan te komen zeker ? 3.000 mensen op straat en wie weet hoeveel meer nog in de toeleverende industrie. Ik vrees dat we nog niet uit de crisis zijn. En het is niet als uitgeweken Limburger dat me dit zeer doet, maar het is nooit leuk om zoveel mensen op straat te zien belanden. Het zijn ook mensen met kinderen en een huis dat ze moeten afbetalen en dromen en plannen voor de toekomst.
Ik hoop voor elk van hen dat er een goede regeling getroffen kan worden en dat ze zoveel mogelijk snel ander werk kunnen vinden. Ik duim voor hen !
Blogje ',','