Het verhaal is eigenlijk een beetje luguber, maar het is wel echt waar. Ons vlekje - onze goudvis - is zijn ogen kwijt. Eerst hadden we het nog niet door, maar toen we dichter keken, zagen we toch dat er iets mis was met één van de ogen van ons visje.
Nog wat dichter kijken en wat bleek? Waar ooit een oog zat, was nu een gat. Een proper, leeg gat.
Brrr, effe kippenvel, doet wel effe vreemd. Maar ons vlekje bleef rustig verder zwemmen. Effe gegoogled, kon voorkomen, niets aan te doen, soms liep het goed af, soms niet.
En effe later bleek ook het andere oog verdwenen te zijn. Wat was me dat nu?
Maar ondertussen is dit al een week of drie/vier geleden en blijft ons vlekje nog altijd rondzwemmen. Zonder ogen. Maar als we hem eten geven, komt hij toch direct aanzwemmen. En hij zwemt rustig rond zoals altijd voorheen. Dus denk ik dat ons Vlekje als blinde vis verder door het leven zal gaan. En een stok lijkt hij niet nodig te hebben.
Een beetje zielig eigenlijk, maar hij lijkt er niet veel last van te hebben, dus laten we hem maar doen, nietwaar.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten