Neen, niet de film met Jodie Foster, (een goede film, zij het soms ietwat langdradig, maar voor de liefhebbers van het genre best te pruimen), maar body language.
En neen, geen erotische toestanden, maar afgelopen weekend heeft mijn body mij signs gegeven dat ik verkeerd bezig ben. Dat ik te veel werk, mij te veel opjaag, te veel pieker en mij te veel zorgen maak. Kortom: nie goed bezig ben.
En aangezien ik vorige week ook weer een jaartje ouder en wijzer geworden ben (dank u, dank u :-), wordt het tijd dat ik luister naar de signalen van mijn lichaam en de dingen anders ga doen. En zoals Lydia Protut (of de Protput) in Het Eiland net nog zei: "Dat is een teken, en voor tekens moet je respect hebben."
Al heb ik me dat voornemen al vaak gemaakt, deze keer ga ik het echt proberen te doen. Zou het lukken? Laat de weddenschappen al maar beginnen ;-)
Maar voor de rest was het weekend wel ok: vrijdag naar het toneel, waar mijn ski & concert kompaan de rol speelde van een zwarte met een plumeau die liefst langs de bips van de mannekes ging. Een karakterrol met andere woorden. Maar hij deed dat echt goed. Echt waar. Heb echt genoten.
Zaterdag was het weer boodschappen en klusjes dag en - zoals gezegd - teken dag. En niet zoals onze Bram, die niet liever doet dan tekenen: maar zoals: teken aan de wand...
Enfin, na een nachtje bekomen, spinnen en tollen, was de zondag redelijk ok en zijn we haringen gaan bakken en wat achter den toog gaan staan bij Cum Amore. Tappen, schenken, afwassen, enz. Je kent dat wel.
En vooral: op tijd in mijn bed. En minder werken, minder stressen, minder piekeren en me minder zorgen maken. Als ik iets verkeerd doe, zullen ze het mij wel zeggen. En zolang niemand iets zegt, doe ik gewoon verder. Zonder piekeren. Neh.
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten