Ben gisteren nog eens naar de djembe les geweest. Man, wat was dat lang geleden. Maar deze keer heb ik ne compagnon, dus dat zal een grotere motivatie zijn om het vol te houden. En ik kon het nog. Maar dat had ik niet gezegd tegen de nieuwe lesgeefster, ons Stefanie, toffe meid, beetje prettig gestoord denk ik, maar dat mag hé. De Patrick was er dus niet, maar Stefanie doet dat zeker zo goed (als ze de djembe's niet te veel afbreekt).
Enfin, had dus gezegd dat ik voor de eerste keer kwam. Maar het is al de vijfde les van het nieuwe seizoen en dus beginnen ze al te spelen. En ik val gewoon in, en speel zonder probleem mee. Waardoor Stefanie wel effe bijna van hare stoel viel, maar toen ik zei dat ik nog gespeeld had, begreep ze het wel.
Enfin, dat was dus niet het wow moment, maar wel het moment waarop ik mij een nieuwe kaart aanschafte. De brave man die dat regelde vroeg mijne naam. Ik gaf hem die, maar hij verstond het niet goed, omdat er nogal veel lawaai was (wat wil je op een djembe les). Dus gaf ik hem mijn kaart, met mijne naam op.
'Ah, de schrijver!' riep hij uit.
WOOOOOOOOOW. Echt man, dat was effe slikken. Dat deed goed! Dat deed ongelooflijk goed.
En neen, hij verwarde me niet met Luc De Vos. Deze keer ging het echt over mij. Nice, very nice. Leuk, heel leuk.
Enfin, op de boekenbeurs dit jaar heb ik geen nieuw boek, spijtig, maar heb ook absoluut geen tijd gehad om veel te schrijven. Maar ik blijf het wel doen. Heb afgelopen jaar toch wel één boek geschreven, dat in - alle bescheidenheid - niet slecht is. Of het ook de weg naar het papier gaat vinden, weet ik niet. Maar ik heb nog wel zeker tien ideeën voor boeken, en stukken en flarden al geschreven en nog zes manuscripten liggen die wachten op verbetering.
Och, als ik ooit eens veel tijd heb, doe ik daar weer aan verder. Maar voor nu was dit WOW moment echt wel ongelooflijk leuk :-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten