Minder dan drie maanden geleden zaten we in de parochiezaal van Leopoldsburg waar we Tante Simone vierden die 60 jaar in het klooster was. Blij, vrolijk. Geen vuiltje aan de lucht.
Vandaag zaten we in diezelfde parochiezaal in Leopoldsburg, aan dezelfde tafels, maar deze keer aan de koffietafel na de begrafenis van Tante Simone...
Het is allemaal zo relatief. Niemand die dat gedacht had. Niemand die ooit had durven denken dat het zo snel gedaan zou zijn. Niemand die er iets van wist. Ook zijzelf niet. Alleen hierboven misschien...
Nog maar eens een reden om minder te zagen, zeuren, zorgen maken over wat er toch allemaal zo slecht is in ons luxeleventje, wat we allemaal denken te kort te hebben, maar niet weten hoe goed we het wel hebben.
Genieten van het leven. Voor het gedaan is. Want dat kan heel snel zijn...
En persoonlijk kan ik er minder goed mee omgaan dan de zusters in het klooster, dus wil ik hier nog een tijdje blijven genieten van het mooie leven hier op deze aardbol.
En ik hoop dat elk van u dat ook kan :-)
Blogje ',','
Geen opmerkingen:
Een reactie posten